Poëzie van Elisabeth Maria Post

1755 - 1812

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 11):

De liefde

Waarom moet een meisje blozen
Als zij 't woordje liefde hoort?
Waarom moet zij kunstig veinzen
Als de liefde haar bekoort?

Is de liefde dan onedel?
Is ze een grove, lage drift,
Die de grote mens vernedert?
Voor de wijsheid tegengift?

Waarlijk hij, die dit kan wanen,
Kende nooit haar reine kracht,
't Is de wellust die hij offers
In haar heilge name bracht.

Zuivre, ware, trouwe liefde,
Is een rijke gaaf van God;
Die de mens verheft, veradelt,
Meer geschikt maakt voor zijn lot.

Zij ontwikkelt edle krachten,
Die nog sluimerden in 't hart;
Maakt hem minder eigenzoekend,
Minder in zijn drift verward.

't IJdel, kort genot der zinnen
Is haar oorsprong, noch haar doel;
't Zijn de zielen die beminnen;
Stoflijk spreekt dit zielsgevoel.

------------------------------------------
uit: Gezangen der Liefde (1794)