84 resultaten.
Zinkend schip
poëzie
4.0 met 44 stemmen 6.163 De avond daalt;
een zinkend schip.
de kiel slaat op
een blinde klip.
- o, hartstocht
van dit kil vergaan,
in koele nacht,
in koele maan.
"en gij, die eens
dit leven prees
met sterke stem
en harde keel,
is dan het glanzen
van uw woord
bestorven en
voorgoed teloor?"
- ik heb geleerd
dat in de dood
de ziel zal stijgen
levensgroot…
Afscheid II
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.698 Ik ga op weg
en laat mijn huis
verdonkren
in het avondrood
- o, ga niet weg,
de nacht is groot.
Ik kan niet blijven
lieveling,
de dood ontbood mij
tot zijn kring;
vergeef mij
dat ik achterlaat
wat ik zozeer
heb liefgehad:
mijn huis, mijn stad,
mijn kleine straat
en u
mijn eigen hart,
ik hoor een lied
een grote stem.
-…
AFSCHEID VAN HET DORP
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.634 De verte lokt.
de zee en 't bronzen duin
die golfden om mijn jeugd
versmalden langzaam tot de kleine tuin
waarin mijn moeder nu begraven ligt.
dit was haar raam, dit is de stille brink
waarlangs zij schreed in 't vroege schemeruur.
alles wat aan het leven vreugde gaf en vuur,
zij heeft het meegenomen in haar graf.
wat doe ik hier?…
Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.768 "Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer,
ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in 't dode firmament, niets dan…
Wie zegt mij dat het verraad
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.797 "Wie zegt mij dat het verraad
niet herleeft in een ander land?
waarom vluchten uit weerzin en leed,
waarom hopen dat men vergeet
wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt?
slechts zolang de herinnering nog werkt
is mijn leven mijn eigen bezit,
onverschillig of het bestaat
uit vervoering of nederlaag.
als ik opbreek en wakker word
in een nieuw…
Paestum
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.194 De zuilen zijn vluchtig verguld.
een oeroud zwijgen heeft zich opgericht
uit de getijden der vergankelijkheid.
en onberoerd staat dit verweerd geweld
boven de wirwar en het gekrioel
der mierennesten, en het zichzelf
verdelgend menselijk gewoel.
geen bloem, geen schaduw zijn gebleven
gelijk zij waren op de eerste dag
en elke nacht…
Ontmoeting in het donker
poëzie
3.0 met 20 stemmen 5.714 Vaag, geheimzinnig en groots
gaat de avond over in nacht -
alle grens en gloed wordt gedoofd
en het donker regent als as.
en ik, die de roepstem des doods
heeft bezworen als nimmer voorheen
van mijzelve afstand te doen,
en ik, wie de engel verscheen
zonder blinkende rusting of zwaard
zwart en stil aan het eind van de…
De vliegmachine
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.917 De aarde spant zich om hem uit te stoten,
de roekeloze, die haar greep ontsprong
en zich naar hare rondste toppen wrong,
waar 't wonder hem der luchten wordt ontsloten –
Want vorsing loert in zijn gedoken sprong
en heersen ligt in zijne wil besloten;
hij proeft de kansen om zich af te stoten
aan harde lucht, waardoor zijn schroefslag zong.…
Terugkeer uit den Vreemde
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.496 Dit gebied is een landstreek des doods
en de middag is grauw als de nacht...
ach, hoe lang heb ik niet gezocht
naar het pad van haar huis, naar haar tuin,
naar het gras dat haar schrede betrad.
zij was de eerste die in de lente des levens
een zomer lang met mij was...
maar zij verliet mij
en zij verried de vluchtige tenten
voor het…
Brief aan een vriend
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.145 Tracht, na uw vijftigste jaar,
langzaam te leren, dat het goed is
als de bladeren vallen;
de sterken worden dan toch nog lang niet gerooid;
zeg tot u-zelf: ‘ik wil pas vallen
onder de winterstorm’. -
mij kan soms nu het verlangen al overvallen
naar onze latere jaren,
als ik niet meer gekooid
in dit zwerfziek verlangen
wonen zal in…
Tweede voorschrift
poëzie
3.0 met 6 stemmen 782 Wie kent zichzelf?
ga zitten in een nieuw gewelf
en neem een korte, scherpe stift
die voor de drift en 't vliegend weer
van het gevoel niet aanstonds zwicht;
die wachten kan tot 't vergezicht
en 't donker landschap van de ziel
naar alle zijden openligt
onder het koopren avondlicht.
en als dan vogels zonder tal
zijn neergestreken…
Voorschrift
poëzie
2.0 met 5 stemmen 609 Trek de woestijn in,
laat de karavaan
de groene rijkdom der oasen,
u zij de dorre oceaan
van zand; goud en topazen
bewaart ge niet,
die zijn voor uw vriendin,
de koningin van Scheba;
de stierenvechter laat ge de arena,
de volkstribuun
het duizendvoudige gehuil
van de hyena's
die beurtlings ‘kruist hem’
en ‘hosannah’ roepen;…
Het was donker
poëzie
2.0 met 4 stemmen 2.848 Het was donker,
hij lag op zijn bed.
hij had het raam op de haak gezet,
opdat het getij van de nacht
door de baai van zijn kamer kon gaan
en zijn dromen stijgen en dalen
op de golven der maan,
en hij dacht:
'hoe vaster ik slaap,
des te zwaarder slaapt het heelal,
hoe dieper ik ademhaal
hoe hoger de nacht
en het lied van de nachtegaal.
kan…
Kerkhof te Carmona
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.578 De doden liggen hier goed.
een jongen heeft mij er binnengeleid;
eerst rende hij naast mij en voor mij uit
als een jonge hond in de voorjaarszon,
tot ver buiten de poort,
waar de heuvelrug als een havenhoofd
plotseling afbreekt,
een brug van basalt,
hoog boven het andalusische land
dat golft als een zee, tot de einder beplant
met…
De zon hing laag.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.126 De zon hing laag.
tussen de witte muren
verbloedde goud en zwart
het avondrood.
hij, van zijn hoog terras,
volgde de lange strepen,
het vluchtig zog
van nooit geziene
nooit gedroomde schepen
door het gemarmerd
zilver van de zee.
de huiveringen
van 't geschubd metaal,
door 't stijgend maanlicht
rimpelend beschenen,
waren…
Maannacht in Elche
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.380 De palmen staan recht en stil.
donkerblauw liggen de schaduwen neergeveld.
onder het staal van het firmament
heerst het roerloze zilverblauw.
de hemel is hel -
en de wereld is zo stil en verlicht,
dat de maan, verlost van haar licht,
een onzichtbaar zilveren spoor
in de zilveren ruimte verloor.
tussen de palmen het licht.…
Utrecht
poëzie
3.0 met 2 stemmen 2.738 Geen stijl, maar des te meer karakter heeft de stad,
Een harde en benepen eigenzinnigheid,
Die zich de maat van alle dingen waant;
Een stugge sfeer, vol plotselinge volten -
De pleinen liggen meest terzijde van 't verkeer,
Dat, saamgeperst in zulke smalle geulen,
Dat reeds een sandwichman zijn houten vlerken schuurt,
Chronisch aan spijsverteringskrampen…
De hand van de dichter
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.749 Glazen grijpen en legen;
veel jagen en reizen;
vrouwen omhelzen en strelen;
strijden op felle paarden
en blinkende wateren splijten;
spelen met licht en donker;
de dag en de nacht doorrijden
onder fluweel en schaduw en
flonkrende sterrenbeelden.
het staat niet in mijn hand gegrift;
en een hand is een leven, een lot;
ik lees slechts…
De liefde slaapt in haar hart
poëzie
4.0 met 6 stemmen 4.365 "De liefde slaapt in haar hart
als de lente in de winterse grond
die in koude en duisternis wacht
als een vlinder in haar cocon.
in het dorp waar ik nu overnacht
schijnt morgen een schuimende zon
in een hemel met palmen bevlagd!
geen regen, geen schaduw, geen sneeuw,
geen dooiende schemering
die als een zwavelen zon
in de rafels hangt van…
Jaloezie
poëzie
3.0 met 2 stemmen 3.008 Laat mij de angel van 't venijn,
door argwaan in uw hart gedreven
uittrekken, en een felle pijn
de aanvang zijn van het genezen.
en laat ons langs het steil ravijn
opnieuw de oude weg betreden
die ons terugvoert naar het huis,
dat in de duisternis beneden
nog aan de voet der heuvel ligt;
waar gij zo eenzaam hebt gestreden,
toen leed de liefde…