144 resultaten.
Eenzaamheidsverlangen
poëzie
3.0 met 29 stemmen 5.089 Ik wilde alleen zijn met mijn droefenis
En ik verborg mij in 't gewoekerd gras.
Maar tevergeefs: mijn droefenis verried mij,
Mijn smartkreet overstemt de roep der vogels.
Waarom kan men niet lijden ongehoord
En ongezien, terwijl men toch alleen,
Alleen de lange levensweg moet gaan,
En toch nooit eenzaam leven kan: altijd
Zijn broeders, zusters…
Gelijkenis
poëzie
2.0 met 16 stemmen 3.189 De pijnboom, eenzaam,
Op steile spits,
De storm rolt rotsen
Voorbij zijn stam;
En diep daaronder,
In 't dal, de kruinen
Die vrede aadmen,
In dommel suizlen ...…
Complainte
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.406 Ik leefde ook liever monogaam,
Maar ik ben veroordeeld als nomade,
Tot geen gestage echt bekwaam,
Steeds af te wijken van de paden
Door elk van wieg tot graf bewandeld,
Strak afgewend van 't boos instinct:
Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld,
Hun drift verdrongen en verminkt.
't Geluk, dit smadelijk verdrag
Toch te vergeten bij een…
Het einde
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.499 Nog zweven liedren op de wind
En gaan van mond tot mond,
Van ouder op kind.
Maar ’t speeltuig ligt in ’t stof geworpen
En hij die ze er aan ontlokte
Is nu een afgestompte, verstokte
Dronkaard geworden in de laatste dorpen.
Nog zweven liedren op de wind...…
NOG
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.373 Dichten doe ik nog, maar als in droom,
In een droom waarover 't voorgevoel
Van te ontwaken in een werklijkheid
Die geladen is met ramp op ramp
Hangt als een zwaar onontkoombaar onweer
Dat in laatste stilt zijn donder uitbroedt
Over 'n lieflijk maar al rottend landschap.
Tussen zwammenwoekring bloeien bloemen,
Pluimen rijzen uit vergrauwde…
De ontdekker
poëzie
3.0 met 29 stemmen 3.352 De rustigen die mij tartten te vertrekken
Heb ik om 't schip te krijgen woest beloofd
Rijkdommen fabelachtig te ontdekken,
Waarvoor ik ingestaan heb met mijn hoofd,
En eindlijk in triomftocht aangebracht.
Tot zinkens toe geladen lag mijn vloot.
Wel waren bijna al mijn mannen dood,
Maar alle havensteden bont bevlagd.
Toen moest ik knielen voor…
Provinciale
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.931 De regen laat niet af
Zich op ’t stadje uit te storten,
Als een Lied ohne Worte,
Uit den treure gespeeld.
Een vrouw, nog ver van ’t graf,
Vindt de zondag ondraaglijk,
Maakt ’t zich lijflijk behaaglijk,
Vroeg in bed: haar bezit – onverdeeld.
En lang als ’t regenruisen
- Slepende begeleiding -
Houdt de klacht van de kuise
Aan, om ontwijding…
Dialogue Mystique
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.929 ‘O marinero
en esta fonda’.
'O lichtmatroos,
Wat zoek je toch
In deze kroeg?'
'k Zit in mijn hoek
En drink een glas,
Ik lig niet graag
Des nachts in 't gras.
- Neen, neen, matroos,
Je hebt toch drank
Aan boord genoeg.
'k Was derdhalfjaar
Ter walvisvangst.
En voor de stilte
Heb ik angst.
- Maar in het dok…
Kon ik eenmaal toch...
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.174 Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven
In een van het woord bevrijd gedicht,
Eenmaal even vrij en lenig zweven
Als jij in de lucht en in het licht
Met je lichaam doet, dat toch niet even
Los van de aarde is als wat ik dicht,
Zich met moeite van de grond opricht,
Zwaarder dan mijn geest, en toch kan zweven.
Jij kunt met een wending, een…
De dwangarbeiders
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.623 De koelies kermen op de zwarte kaden
Onder de Zuid-Chinese zomerzon,
Met plompe zak of zware ton beladen,
Eenzelfde zang van Sjanghai tot Kanton.
Zij zijn maatvast en doen de laadstok deinen
Het ritme van hun draftred doet 't gewicht
Half zweven door de lucht, de schouderpijnen
Zijn minder onverdraaglijk, bijna licht...
Zij leven…
Scheppingsverhaal
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.255 Gods kind had blokken in zijn boezelaar,
Waarmee het in de wolken had gespeeld.
Maar toen zij op wou bergen, moe, verveeld,
Zag ze in de doos en wist niet hoe ze daar
In passen moesten, keurig ingedeeld.
Want God was streng, maar sliep - dus geen gevaar.
Zij liet ze vallen, zag er niet meer naar
Om en ging vlug naar een mooi engelbeeld.…
De voortekenen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.087 Witte ijsvogels wiegen
Zich op zee en twijgen dichtbij.
Zij wijst ze en roept ze met helle
Bekoringsstem: "Zij voorspellen
Geluk!"
Maar ik zie verder: van het bergenjuk
Komt een donkere stip neersnellen,
Een zwarte vogel voegt zich er bij.…
Het dodeneiland
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.385 Geen ankerplaats, geen monding van een beek.
De sloep bleef steken in een modderkreek.
De bossen dorren, leven op vergane
Uit eigen vroeger loof gevallen blaren.
Hun takken storten afgestorven bomen
In beddingen van uitgedroogde stromen,
Waar de oevers uit gebleekte beendren steken,
Die bij een windvlaag (of bij 't langsgaan) breken.…
OUD
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.348 Verwaaide heesters in een lege tuin.
Klimrozen in de luwte van de muur.
Wat zonnebloemen, spruitend tussen 't puin
Der vorige winter ingestorte schuur.
Het vage pad door hei naar 't lage duin,
Vanwaar ik 's middags op de einder tuur
Over mijn boot, gekanteld, half in 't zand,
Door 't laatste springtij hoog op 't strand getild.…
Fado
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.618 Ben ik traag omdat ik droef ben,
Alles vergeefs vind en veil
Op aarde geen hogere behoefte ken
Dan wat schaduw onder een zonnezeil?
Of ben ik droef omdat ik traag ben,
Nooit de wijde wereld inga,
Alleen Lisboa van bij de Taag ken,
En ook daar voor niemand besta,
Liever doelloos in donkere stegen
Van de armoedige Mouraria loop…
Onder het zonnezeil
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.438 Onder het zonnezeil, verrukt door de wind,
Zit ik gelukkig.
’t Noodlot is nukkig,
Maar er blijft niets meer dat me aan ’t leven bindt.
De vrouwen, vroeger voor eeuwig bemind,
Liet ik gelukkig
Vroegtijdig achter zonder kind.
Ik heb genoeg aan de natuur,
Altijd grootmoedig,
En aan de stille of stormende oceaan,
Eindloos voorspoedig.
Een vluchtig…
Ontmoeting
poëzie
4.0 met 6 stemmen 604 Onder lichtend vonkgedierte
Komen algen tot bezinking.
Diep is 't stil; langs lange slierten
Wier trekt walm op van ontbinding.
Plots doortrekken van de polen
Alle kringen huiveringen;
Reeds gezonken drenkelingen
Drijven uit hun onderholen
Los en zij bewilligen
In een doodse farandole,
Tot het schip moet stilliggen
Op hun saamgedrongen…
Ultra Mare
poëzie
3.0 met 2 stemmen 596 Hier is de wereld niets dan waaiend schuim,
De laatste rotsen zijn bedolven
Na de verwekking uit de golven,
Die breken, stuivend in het ruim.
Het laatste schip wordt weerloos voortgesmeten,
Het zwerk is ingezonken en asgrauw.
Zal ik nu eindelijk, vergaan, vergeten,
Verlost zijn van verlangen en berouw?…
Landelijke liefde III
poëzie
3.0 met 4 stemmen 468 Het regende in de avond, zacht en tergend.
Overgebleven bloesems bezwijmden.
Wij gingen samen, verlangens verbergend
Nog niet beleden, niet meer geheim,
Los van elkander, toch gedurig
Toenaadring zoekend - uit de wijde
Onzekerheid ontstond geen vurige
Plotslinge ontroering die ons bevrijdde;
Ingenomen bij 't gaan in de nevel
Door…
Landelijke liefde II
poëzie
2.0 met 6 stemmen 369 Op de golven vindt de zon verstrooiing,
Langs basaltblokken en sloepen voor
Anker trekt de vloed een vage voor,
Zacht schuim spoelt tegen de stenen glooiing.
Achter moerbeiboomen ligt haar huis,
Een hardstenen, hoogbegroeide hoeve.
Door de moestuin naar de lage oever
Daalt een pad van blinkend schelpengruis.
In de gevelspits heeft…