Liefde is niets dan daaglijks verder gaan Door dorre woestenijen, Om na de nacht saam moe weer op te staan Uit duistere valleien. Liefde is niet een wijdverklaard begrijpen, Een stijgen tot het licht, En niet oneindig zijn en ook niet rijpen Tot innerlijk gezicht. Want leven is geen vast geluk, maar een rampspoedig Dolen in 't labyrint…

Wij wachten daaglijks dat morgen Vrijheid aanbreken moet, Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen Terug – ons licht voorgoed. Gebeuren zal dit niet, Zomin als een engel daalt Naar streken waar verdriet Tot wanhoop wrang verschaalt, Niet volgens onze orde: ‘t Geluk wacht zijn eigen tijd Om geboren te worden Binnen de werkelijkheid. Maar…

't Geweld van de wervelende vlagen Verwoest de weerloze bloemen en plundert de steunende hagen, De blanke meren vertroebelen. Had ik nu een nederige hoeve En kinderen spelende buiten, Om aan de beregende ruiten Gedachtloos gelukkig te toeven. Na 't zwerven en stuurse staren Over de eeuwige zee, Na 't eindeloos tumult van gevaren: De…

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, Nooit vond ik ergens anders onderdak; Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak, Een tent werd door de stormwind meegenomen. Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. Zolang ik weet dat ik in wildernis, In steppen, stad en woud dat onderkomen Kan vinden, deert mij geen bekommernis. Het zal…