't Is vroeg. Ik sta voor de open deur, Nauwelijks bewust, in stil verpozen, en mijmerend drinkt mijn blik de kleur Van anjers, leliën en rozen. Dan, vredig, fluistert hart naar geest (Zo leest een vrome zijn getijden): 'Alles is rein, en alles feest,- Het wenkt ook ons nog tot verblijden.'…

Sterren en bloesems, en het zoele suizen Van lentewind; en, uit de wijde nacht, Langs kleine tuinen tussen stille huizen, Geur van belofte voor een hart dat wacht. Rijk hart, in 't eeuwig keren der getijden Eenzaam wellicht, maar wonderlijk gerijpt, Dat, lijdend al wat Leven géeft te lijden, Nochtans zijn grootheid, in geluk, begrijpt.…

Groen-omlommerd, wit-betegeld, Springfontein, nog immer zwijgt gij? Stil-bekommerd, dicht-verzegeld, Ziel in 't donker, woordeloos, híjgt gij? Zie de purperen bloemtros bengelen In 't geblaarte. Hóor de lente, Zoet als 't lief in Kedars tente, Loof- en vogelstemmen mengelen. Moet uw hof nog langer wachten? Breek het zegel voor de noen…

Regen, regen, gij kleine regen, Daar straks, van even terzijde, schuin Door de uchtendstilte neergezegen Op klim- en struikroos van de tuin. En nu, de vochtige naglans tegen Uit mij, dit donker perk, gebeurd, Regen, regen, gij kleine regen, Eén witte bloem, die trilt en geurt.…

Op 't oud, geel boek, zie hoe, deze effen morgen, Teer glanzend groen de bronzen vorm zich sloot: 't Reekalfje ligt in de eigen slaap geborgen, Als vroeger in de donkere moederschoot. - Mijn ziel, nu zó lang stom, kan ik nog hopen, Dat iets, uit u geboren, in mij rust, Maar straks ontwaakt, en dan, hoe rank mag lopen, Op lichte voeten, langs…

Meester van ’t stil, wijs woord, lichtend fanal Dat al wat is doordringt; de heldere blik, Die dwars door waan en wankelbaar beschik Het Ene als grond, vorm, zin zag van ’t Getal. Van ’t diepste zwijgt wie stamelt: God is Al, - Gij, grote Ziel, aanschouwde in ’t Ogenblik ’t Volmaakte Godsgeheim van ’t ik-loos Ik, Dat door uw wijsheid spreekt…

Vaak denk ik, moe van arbeid-in-gemis, (Daar geen uit eigen kunnen dichter is) Dat somtijds in een zeldzame enkeling Door onvoorzienbare begunstiging De geest wel plots de sterke vleugels rept En in zijn feilloze opvlucht schoonheid schept, - Zodat, visioen waar de ademtocht voor faalt! God zichtbaar uit dat menslijk zingen straalt;…

O dood, geheime nachtegaal Die in de donkre hagen zingt Uw nooit ontraadselbaar verhaal Dat tot in ‘t diepst der harten dringt, En lokt ons beiderzijds van ‘t pad Over het dompe dove mos Voort van de wemellichte stad Naar ‘t ver en stil en duister bos, — Ik volg u, dood, zing gij mij voor, Ik zal niet talmen aan de zoom, Dat ik de laatste…