Ik denk altoos aan u, als aan die dromen, Waarin een ganse lange, zalige nacht, Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht, Zo onuitspreeklijk lief, dat bij het domen Des bleke ochtend, nog de tranen stromen Uit halfgelokene ogen, tot we ons zacht En zwijgend heffen met de stille klacht, Dat schone dromen niet weerrommekomen... Want àlles ligt…

Der mensen hoogste smart is wonderbaar. Zonder gelach, zonder geween, lig ik gestrekt, beweegloos gestrekt, starend en stom, in de nacht. Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, donkere vormen bewegen zich zacht in de donkere nacht... donkere vormen, zonder gerucht, en ik zucht... Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, paarden en wagen draven…

O, rozen, droef en schoon, ik heb u uitgekozen Voor àl mijn koude doden, rode en witte rozen. Rozen om 't dode haar, rozen op armen en borsten Vallen met zacht gebaar, of zij niet vallen dorsten. Rozen voor ieder, die met lachen, of kussen, of groeten, of schone melodie Mijn leven wou verzoeten. Rozen voor mij slechts niet, voor…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet. Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining, En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt, Zij drukt zichzelve…