Zeg het mij, herhaal het mij, Dat ik u gelukkig make, Dat de zucht, waar van ik blake, Als ik u mijn leven wij', Niet vergeefs ten hemel steigert, Noch dat God Zijn zegen weigert, Als ik 't oog naar boven sla Voor uw welzijn, dierbre Gâ! 'k Ben u schuldig, wat een man Met geen schatten met geen kronen, Met zijn bloed zelf niet belonen…

Des harten binnenst overleg, gezegd, gezucht, gedacht! Het trillen van een stille vlam die naar de wolken tracht. Het slaken van een ademtocht, het vallen van een traan de blik naar boven van een oog door God-alléén verstaan. De eenvoudigheid, het kunstloos waar der kinderlijke taal, maar aan wie plaats gegeven wordt…

IN HAAR ALBUM. Eén ding is nodig. Vraag de landman naar geen garven van het afgemaaide pad! Verg de appelboom geen vruchten, als hij afwierp wat hij had! Wacht geen bloemen van de Zanger, nog vermoeid van Nieuwpoorts slag, waar het Album ener Jonkvrouw zich versierd door achten mag! Wacht gij evenwel een versje, zonder tooi van taal gerijmd…

Smaak, o mijn hart, meld, o mijn pen, de waarheid en de trouw des Heilands, Wiens ik ben!…

O Vader der Lichten! ik roep om genade, uit mij stikdonkre zielenood! Gij, slaat Ge in zijn vallen het muske nog gade, o! weer van mij de zondaarsdood! Gij regelt de loop van de dolende starren, — Gij kunt uit hun krijg de elementen ontwarren, — Uw sterrenmantel dekt het Al! O! wil mij, bij ’t stilstaan weldra van mijn leven, mijn daden, mijn…

Met het hoofd in de wolken, de voet in de kolken, staat bij golvengeklots naakt en eenzaam de rots Tevergeefs op zijn toppen zijgen morgendaauwdroppen! Tevergeefs ziet de maan lieflijk starend hem aan! En geen zomerluchtzwoelte en geen avondwindkoelte vermag iets op de aard van het ijskoud gevaart’ waar zich bloemen noch bladen mosgroen…

Buiten draagt alleen de lucht jouw woorden Gewichtloze woorden Hier hoor ik lichter wat je zegt Tuinwoorden Als Orlando hang je mijn gedichten aan de bomen En vertel je mij Zomerwoorden - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - *uit: As you like it (Shakespeare)…

EEN LIED IN 1840. Kan het zijn dat de lier, die sinds lang niet meer ruiste, die sinds lang tot geen harten in dichtmuziek sprak, weer opeens van verrukking en hemellust bruiste, en in stromende galmen het stilzwijgen brak? Kan het zijn dat een ader, verstikt en vergeten, schoon eens mede van jeugdige zangtonen vol, thans opnieuw, door een…