Hoogopstrevende zonneblom, Uw sterke stralenschijven Wendt gij naar de hemel om, Weet zon en bloem te blijven. Zonneblom in zonneschijn, Zal mijn ziel ooit anders zijn?…

Daar komt de Lente: Ze spreidt algauw Haar hoge tente Van licht en blauw! De velden laaien In zonnegloei; De weiden waaien Vol bloemenbloei! Het beekje huppelt Zo vlug en fris; En zilver druppelt Van bies en lis. De bomen strekken Hun armen uit. De wilgen lekken, De berk loopt uit. Al! takken, twijgen, Al wierookwerk! De leeuweriks…

Zal ik zingen voor mijn wijn Zal ik zingen voor mijn wijn? Zal ik lachen, zal ik denken? Zal ik drinken maar en schenken? Zal ik eenzaam vrolijk zijn? Die mij haten, honen, krenken, willen mij met edik drenken. Zal ik treuren vóór mijn wijn? Zie, zovele vreugden wenken. Ria mijn, aan u te denken jaagt de Schelde door de Rijn. Dromen…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

Aarde is zo schoon. Eeuwige frisheid waait uit gras en dauw en lover. Elke vogel slaat een eigen toon door 't zwellend ruim. De leeuwerik spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon. De hemel ziet haar aan en buigt met wolken er over. Van vreugde alle harten slaan een juichgeluid. De dichter spant de kroon. Aarde is zo schoon,…

Als heemlen blauw en heuvlen groen en de aarde spruit uit pracht van bomen, dan voel ik met zijn wilde zoen de sterke zomer komen. Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al wat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen. Schouw op, mijn…

Moeder zit te driegen Aan een mantelzoom. Zusje moet nu wiegen: Zoeteke, slaap en droom. Broederke, broederke mijn, Laat mij uw moederke zijn. Dekken zal u zusje, Ligt ge blootgewoeld; Kussen met een kusje Dat ge bijna niet voelt. Broederke, broederke mijn, Laat mij uw moederke zijn! Moet ge mee naar schole, Dwars door weer en wind,…

Sneeuwvlokjes zijgen rustig neder, op de daken, op de twijgen, maken laken en schoon weder. Ik ging zo geern, heel ver te voete, wist ik mijn zoete in sneeuw te ontmoeten.…

Tineke van Heule, ons maartje, kan werken gelijk een paardje, kan melken, kan mesten, kan schuren gelijk de beste. Tineke van Heule, ons maartje, staat hoog in de gunst van mijn vaartje, en als moederke haar prijst dat mijn zuster erom krijst, dan lach ik een beetje in mijn baardje. Liever dan een vis die in een goudzee zwemt, liever dan…

Aan 't kussenvleesje, pappig-week en warme, lijmt zich in 't lang de lieve wang, en moeder strijkt, met malsgebogen arme, het gazig lichte rokje dicht. En: „Venteke, waar zit-je met uw voetjes? Het steekt entwaar een teentje daar! Gij zatterikske, zeeveraarke, zoetjes! ... Och, kijk 'ne keer, 't 'en kan niet meer."…

Bezem uit! 't Is kermis! Knechten, meiden, vrouwen, mans, heel de bonte zwerm is lustig aan de dans. Een ander groep aan tafel eet vis en worst en wafel. Oudwijfje schinkt, oudventje drinkt, oudliedje deunt en klinkt: Ha! Niets zo leutig-fraai en fris als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is! Zonder…

Wie kan jonge mensen Leren jong te zijn? Tegen vroeg verslensen Helpt geen zonneschijn. Veel, dat fris moest spruiten, Blijkt ter kiem verdord. Maar de merels fluiten, En de zomer wordt.…

Bloed ziedt in mijn lied. De vlam is luid. Mijn hart brandt uit. Is mijn eeuwig het eeuwig niet? Mocht mijn eeuwig het eeuwig zijn, Liefde, om uw lamp te voeden, wil ik eindeloos verbloeden in zuivre pijn.…

Gij hieldt mijn hoofd in uw handen En kustet mij de mond. Ik zag uw ogen branden, En zwijgend vroeg ik u wat zwijgend gij verstond. Wat kan ik meer nog geven Dan wat ik lang reeds gaf? Zoen weg ons koortsig leven, Dat saam wij dalen in de koelte van het graf. Ik zag uw ogen branden. Mij docht, gij waart de Dood. Ik hield u met bei mijn…

Best geborgen In de zorgen, Liefde, leer mij schoon geduld. Laat mij dragen Zonder klagen, Laat mij lijden zonder schuld.…

Herfstzegen. Ver en heinde een stille pracht van bomen. Bewaasde weiden dromen, en donker wordt verwacht. In vromend zoet gebeuren verheimlijken de kleuren, vergroeien grond en gracht. En alle zoen is zacht: een vrede ver en heinde; de zomer voelt zijn einde, en de avond raakt de nacht.…

Geen luid geluid, geen luid geluid De winter vriest de vreugden uit. Maakt grond en sneeuw en harten hard En al de bomen zwart. De hutten staan zo kil en stil Alsof haar elk gesloten wil Daarbinnen dringt de koude maar, Daar uit de dodenbaar. Gebogenhoofds, vereenzaamd, droef Een moeder die haar kind begroef Sluipt wanhoop d' aarden straten…

Heel alleen aan 't tafelke, Eet ons kindje een wafelke. Hapt alhier een hoekske, Boter vlekt zijn doekske. Gaapt en bijt alginder, Weer een putteke minder. Dan in 't wilde, zeere, zeer,* Altijd voort en altijd meer: Wafel in zijn handekes, Wafel in zijn tandekes, En zijn gretige ogen gaan Naar het bord waar de ander staan. ----------…

Gij die maar duldend durft te streven, die strijdende niet strijdend zijt, gij die maar halveling kunt leven en in uw lijdzaamheid niet lijdt. Gij baart het goede, noch het slechte, noch de gedachte, noch de daad; gij zijt de schaduw van het echte, die uitgewist geen sporen laat. En gij ligt laag, ligt voor de voeten van al wie sterk in…

Laat mij de nacht tot vriend; de nacht is goed; de sterren zijn ver en het duister zoet. Laat mij de nacht tot vriend en rust in rouw, dat ik hoor op mijn hart het geklop van mijn vrouw. Dat ik hoor haar vermaan, verneem haar troost, haar liefde tot mij en de angst voor haar kroost. Laat mij de nacht tot vriend; de dag is wreed. Te nacht…