Jonge moeder
‘Hoe vreemd dat mij gegeven is,
wat niet mijn eigen leven is,
maar sluimrend in het mijne hing,
en ging,
en brak de draad,
en wezen wou in eigen staat.’
‘Ik ben nog moe...
heb ik geleden?
of is mijn droom uit mij gegleden?...
Ik doe mijn ogen dicht
en ben tevreden,
en mijn gedachten en mijn lijf zijn licht.’
‘Is dit nu barens-
nood,
met hijgende gevaren
tot aan de dood?
Ik wist niet, dat een leven komen kon
zo rood en bloedend, als een ondergaande zon.’
‘Maar nu is dan
verrezen dit verblijen,
een heel zacht schreien,
een heel klein wezen,
dat aan mijn borst
zich voeden kan, en dorst...’
‘Een levend kindje werd mijn wens...
ik ben het niet, die nieuwgeboren mens,
en toch, ik wou, dat ik mijn kind mocht zijn
als later komen kommernis en pijn.’
Verspreide verzen
Schrijver: Dop BlesInzender: adm, 6 mei 2019
Geplaatst in de categorie: geboorte