Poëzie

1881 - 1930

poëzie (nr. 1.891):

DE NOOD

Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'

Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?

'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?

'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u iets te zeggen, iet,
hoor 't aan, speel niet zo groot!

Het kindje dat uw kind zal zijn
moet ik van 't lot begeleider zijn
van 't dragen tot de dood.'

Begeleid het, 'laas! maar laat het iet,
neem het zijn trots en daadkracht niet,
neem het zijn haat en weerstand niet;
zo anders ... bleef het dood.

Toen ging er langs de kamerwand
een schuwe ijle zwarte hand:
grauw-luidloos vlood de nood.