Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

Ach rode geranium wel-vertrouwd, Ach lieve lobelia blauw, Waarom gij mij toch zo droevig beschouwd? Voor wie draagt uw gezicht, in ’t morgenlicht Die schittertranen van dauw? Och weet je dan nog van de oude tijd Toen de tedere nachtegaal zong, Toen de elven dansten op ’t mostapijt. En het maanlicht zo stil en de hemel zo wijd En de wereld…

Aan mijne Vrouw. In zachte klanken saamgebracht Heb ik uw zoete naam gedacht, O mijn Lief-uitverkoren! Die 't liefst mij aller dingen zijt, Die ik mijn hart heb ingeleid En eeuwig zal behoren. Dit lied is voor de Liefste mijn, Dus zal 't als mijne liefde zijn, Als een gesmede keten Van rijm aan rijm aaneengehecht En om twee harten heengelegd…

Ik weet het dat ge mijn zijt - mijn alleen - Ik weet het - en ik peins het wonder na en kan het niet bevatten - hoe ik peins. Mijn is uw lach en de opslag uwer ogen, mijn is uw ziel - uw ganse, diepe ziel. Zal ik het straks begrijpen, als ge komt, als gij uw hand mij zo vertrouwend reikt, het hoofdje half gebogen, als in weemoed? Zal ik het…

O, wat is het dichten zoet! Altijd... als men dichten moet,- Dichten is niet ieders zaak, Geen ontspanning over vermaak. Dichten is: uit vol gemoed Storten zijn gedachtenvloed, Als een brede waterval, In zoetvloeiend woordgeschal. Moest ik zoeken naar een woord - 'k Zou niet dichten, zooals 't hoort; Moest ik denken bij mijn lied -…

Hebben ze je weien voor altijd versperd? Herteken! Herteken! Docht je maar hongrig om groenigste loten, tot je in de breeklijke poten geschoten vangeling werd? Is je nu 't meien voor altijd versmert? Herteken! Herteken! Blijven de groene revieren versloten? -- Donker-oog staart, óverwijd van grote jammer gesperd.…

Ik zie op mijn oude handen - hun taak is bijna gedaan - Brachten ze eer of schande? Brachten ze zegen aan? O mijn handen! Mijn handen! Nu moeten ze spoedig vergaan. Ze hebben al rimpels en vouwen, vlekken bruin, die geen water wist. Ach! Al te groot vertrouwen! Wat hebben ze vaak zich vergist - Mijn handen! Mijn handen! Hoe dikwijls hun…

Onrust en donker alomme, Bang als een dove-en-stomme, tastend als blind ga ik omme - Waar is mijn staf? Ik lijd en moet velen verdrieten, ik geniet ook en doe wel genieten, maar alle vreugd zie ik vlieten in een graf. Ik weet wat allenig mij rust geeft, wat mijn angsten gesust heeft, als 't kind dat Moeder gekust heeft Vóór de nacht.…

O Liefde die nooit Liefde vroeg maar geven bleef om niet, die wrevel nog als weldaad droeg, nu wint ge Liefde en Lied. Zo geeft de hemel en de zon zo geeft Gods liefde groot ook waar zij nooit ontvangen kon uit louter minnens-nood. Zie hoe de macht van uw geduld verheerlijkt mijn bestaan en met een wondre pracht verguldt mijn dag, nu…

Ik droomde 't Leven als een groot, groen Bos, De vogels zwegen en het loot hing stil, De beken vloeiden niet, geen windgerucht Voer door de takken - en het gras boog niet, - Eenzaam lag ik daar, tussen zwijgend loof, Het was een bange droom, - want alle dingen Die ik toch schoon wist, waren mij zo vreemd, Spoken van schoonheid in vaal schimmenlicht…

Gevallen, ja, gevallen, Gevallen en veracht! Doch weet ge, zonder mallen, Wat de arme daartoe bracht? Nu loopt ze langs de straten En kent geen uur van vreugd, Sinds ééns zij heeft verlaten God en het pad der deugd. Doch wilt haar nu niet smaden - Wie bracht haar in verdriet? Een man heeft haar verraden, Toen hij haar snood verliet.…

"Wij zwervelingen zonder land Wij zijn maar arme klanten; Wie meer geld hebben dan verstand, Die mogen lanterfanten. Wij springen hoog, wij springen laag Wij moeten 't loodje leggen; We dansen met een lege maag... De centen, die gezeggen. Van oudsher was de koning baas, Van wege onze zonden; Nu is hij maar een houten Klaas, En heeft zijn…

Wanneer ik 's middags op 't kantoor Mijn dagtaak heb volbracht, Dan weet ik, als ik huiswaarts keer, Welk schouwspel mij daar wacht: Mijn vrouwtje vliegt mij te gemoet, De kind'ren jub'len aan mijn voet. Dan zetten wij ons aan de dis Met schotels volgelaân, En wachtten rustig tot de meid De soep heeft opgedaan, En bidden…

Reeds is het statig eiber-paar gekomen, 't geduldig rijs wringt stil de knoppen los, de zoele lente luwt door 't zonnig bosch en wiegt mijn geest in weemoeds-zoete droomen. Violengeur stijgt op uit vochtig mos, een bronzen gloed verjongt de dorre boomen, en primula's en dotterbloemen zoomen de groene wei met gouden voorjaarsdos. Wat heb…

Ik heb de witte water-lelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht. Rijzend uit donker-koele vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...…

De wind waait hoog en kent de mensen niet. Hoog wil ik stijgen met de Noordenwind, boven 't gerucht der stemmen - boven 't licht der volle straten. Weg! het warm gewoel, de weke druk van mensen om mij heen! Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij, dat er geen liefde en lachen om mij is, geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen geen…

Ik heb, in droom, de ganse nacht geschreid kermend van smart - zoals een kind zou schreien, dat men uit plaagzucht 't liefste speelgoed rooft. Want in die nacht, - die lange, zwarte nacht - lag er een duistre schaduw op mijn dromen, op 't lichte beeld van al wat komen zou - het lieve, bonte speelgoed van mijn ziel. En als een grote, ruwe…

De wind waait hoog en kent de mensen niet. Hoog wil ik stijgen met de Noordenwind, boven 't gerucht der stemmen - boven 't licht der volle straten. Weg! het warm gewoel, de weke druk van mensen om mij heen! Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij, dat er geen liefde en lachen om mij is, geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen geen…

Zonne stervend zonk in zee,- en een wijde wade spreidde op de brede kimme neer 't wolkenheer. Eenzaam ruist de duistre zee,- langs der duinen ruige kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam, eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste,- moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend…

Kunt gij nog wreder slaan!- mijn God! mijn God! Zie, ik ben sterk en breken zal ik niet, Maar was er één die Gij zo lijden liet, Wijl hij U lief had, boven zielsgenot? En nog zal ik niet vloeken 't mensbestaan, En 't leven niet, en Uwe naam niet smaden, Zelfs met dit mateloze leed beladen, Neem ik het leven uit Uw handen aan. Maar schrijf…