Regen, regen valt aldoor Kletter, tik en tik ik hoor Op de ruiten, buiten, buiten, Regen zing uw zang en zing In de vale schemering. Tik eentonig liedje mij Span een klein verdrietje mij In het duister, fluister, fluister Spin mij in uw toverkring In de grijze schemering. Regen, regen, maak mij stil, Die opnieuw genieten wil ’t Lieve…

Ik zag een ploeger in het morgenrood met vaste stappen gaand achter zijn paard over het braakland, volgend heel bedaard maar moeizaam sturend en een vogel floot en 't was als vreugde over die stille daad, die ploeger, wijkend naar verten heen en kerend weêr, op 't wijde land alleen, de grond bewerkend voor het nieuwe zaad. Gelukkig wie mag…

De blaren vallen, blad na blad, Die allen sterven moeten, Zij dwarlen langs het herfstig pad In huiverende stoeten. Zij zwieren rond, omhoog, omlaag, Zij rusten en zij vluchten, Wild voortgedreven door een vlaag De laan is vol geruchten. De blaren goud, de blaren geel, De herfstwind doet ze vallen, Zij zinken na wat wild gespeel, Zij…

In ‘t middernacht’lijk uur zie ‘k om mij heen, en zie mijzelf; zo velen achterbleven in ’s levens strijd vol angsten en vol beven, volhoop en wanhoop, blijheid en geween. Elk gaat zijn weg en gaat zijn weg alleen, de een wil omlaag en de ander opwaarts streven, o wonder-vreemd gebeuren van het Leven, veelheid van goed en kwaad, van groot…

Tussen de beken langs het smalle wegje stil in de regen kom ik gegaan, kom ik gelopen en tijg naar de verten tot waar de woning in ’t naaldbos moet staan, kom ik getreden langs bloemen en grassen, druipend van water groen-blank in het licht, kom ik getogen al zeggend en zingend ’t zinrijke woord van het beeldend…

Wie heeft de klok geluid, wachter in ’t heidekruid, woei door de najaarslucht, zingend gerucht? Fluistren de blaren nog, - zeg het mij, zeg het toch, woei hier muziek voorbij, eindeloos vrij? Zong hier een steen tot ons, diep uit het klokkenbrons, heb ik het goed gehoord, klonk hier een woord? Diep in mijn wezen leeft liefde, die…

Lief is ‘t mij te lopen dromen in de laan, als door ’t lover van de bomen koelten gaan. Beuken zijn ‘t, rood-donker-bruine, flonker-goud, als men vindt in buitentuinen, eeuwen oud. Wat een weelde stil te dwalen uren lang, door de lover-kathedralen, rijk aan zang, velden langs met wind-bewogen goudgeel graan…

Kindje dat op blote voetjes speelt uw spel van kiekeboe, kom maar kindje, lach maar zoetjes, help mij die maar denk en doe . . . Kindje, vrindje, lach mij toe . . . 'k weet niet of ik U zal vinden, 'k weet niet waar, ik weet niet hoe, Goede God, in 't stil-beminde kindje leeft Gij, af en toe . . . Kleine, reine, 'k ben zo moe .…

Schemerliedje, tintel-fijn, buiten zilvert maneschijn, buiten staan de bomen te dromen. Sterren beven in ’t fluweel, ijl-hoog suist muziekgespeel, ‘k sta te zien en luister in ’t duister. Schemerliedje, tintel-fijn, mocht ik met uw wijsje klein, geven stil verblijden wie lijden.…

Ik zag hem staan in ene wei, een jong prachtig-gaaf dier, daar was geen vrees in hem, die rustig naar mij keek, die nader kwam, blij om de schoonheid van dat edel dier. Zo stoer-vast was de kop, twee ogen groot, de jonge bek, neusgaten en het paar knobbels van horens, nog niet uitgegroeid, de huid sneeuw-blank met vlekken glanzend bruin.…

Een ziekte sloeg mij neer en liggend stil zag ik mijn oude dagen langs mij gaan, wetend-te-schouwen was mijn wens, mijn wil, en mijn verlangen om ze te verstaan. De droefste zag ik door mijn tranen heen, verstomd is veel wat eenmaal leefde en zong. De schoonste waren zij wier lichtschijn drong diep in mij, dat ik met die glans werd één.…

Dichter, laat de vlammen dansen in uw haard, hout in ’t vuur, bouw hoog de schansen, niets gespaard. Hout in ’t vuur, dat al de vanen waaiend zijn, dat het vuur verteer uw wanen na veel pijn. Dat het fel in de ouwe schouwe vonken spat, eenmaal zult ge zeker bouwen nieuwe stad. Wèg wat drukt en wat doet lijden, wat u deert…

Daar ginder, al over de heide daar ging ik te morgen een gang, mijn voeten liepen zo blijde, zo blijde klonk mijn zang. Doorzichtige wolken, ze gleden en weken àl wijder en wijd, àl schoonheid omhoog en beneden, àl zomerheerlijkheid. Hoog-open de lucht met het gouden gewemel van het zonnelicht, fijn, en rustig de wachtenden wouden en…

Was al mijn voelen en mijn leed van jaren geen pelgrimstocht naar u, die ‘k diep belijd, tot wie ‘k zacht zing, o wees gebenedijd, wier zuiver beeld ik biddend mag ontwaren. Ik ben een man, die sterk werd in de strijd, die strijdend zong en zocht opnieuw gevaren, wetend, diep-in, dat ééns de dag zal klaren, als vogelstemklank door…

In ’t berkenbos waar late zon op zilver-blanke stammen scheen, daar was ’t dat al mijn leed verdween en nieuw geluk begon. Daar beefde in ’t bos een rose gloed al hoger naar de toppen hoog, die ’t speelse briesje teer bewoog, al zachter ging mijn voet. Ik liep zoals een neofiet gaat door de Tempel stil ontroerd, aan de aarde…

Het hoefgestamp der muilen mindet gij, Zweepknal en ’t raatlen van de hoge wagen, Wanneer met uwe maagden bij het dagen Gij toog naar ’t strand om nieuwe wondren blij. Bij ’t balspel toondet gij vorstin te zijn, En groot te wezen als u dreigt gevaar, Gij werd de zwerver van de zee gewaar En zag zijn wezen, ondanks armoe-schijn. Ik…

Lichtjes in het dauwig gras, 'k zag je wel, toen 't morgen was, en de zonneluister ging glanzen langs de heuvelkling. Lichtjes, lichtjes zag ik veel, iedre drop was een juweel, onder diadeem van licht zag ik toen jouw jong gezicht. Elven-liedwijs mij toen ving ringsom in de toverkring, vogel-licht toen zweefde ik mee over…

De witte sneeuw, in zachte val Gestoven heinde en verre Uit onafzienbre hemelhal Als kleine sterre aan sterre, Heeft stadig dalend toegespreid Al de onbegaanbre wegen, ‘k Wist niet dat mij was toegezeid Zo’n schone winterzegen. Als wit besneeuwde mensen staan De wilgen, half gebogen De ruwe romp, opengedaan Hun takken, onbewogen.…

Hoeveel meisjes heb je bemind, wereld-kind, hoeveel liedjes van verlangen, mocht je vangen? Hoeveel meisjes ik beminde, welgezinde, vraag dat aan de nachtegaal in de groene loverzaal. Hoeveel liedjes ik wel ving, allerliefste lieveling, vraag dat aan de regendroppen, die zacht kloppen. Licht als lachen, droef als wenen, zingend door…

Glanzig vochte nevels, uitgehangen Over 't verre en heuvelig verschiet, Trekken, nu de zon haar stralen schiet, Opwaarts met des leeuwriks blijde zangen. Bukkend met van vreugd gebloosde wangen, Juicht in 't bos het meisje als het ziet Hoe de struik wel twintig besjes biedt, Die ze in 't mandje handig weet te vangen.…