Hoe onbedenklijk veel hangt niet van de Echtkeus af! En hoe lichtvaardig wordt, van zwijmelliefde dronken, Al dikwijls 't hart vertuist, en in een band geklonken, Die pijnlijk knellen blijft tot aan 't ontfermend graf! Mistrouw de eerste blik, 't bedrieglijk spel der zinnen, o Gij , die wijsheid mint en duurzaam heil verlangt! En wik, of…

Vlottend op verwisselingen, Drijven de ondermaanse dingen Langs de snelle tijdstroom af. Niets heeft vastheid, niets wil duren: Op de vlucht der jagende uren Stuift ons lot daarheen als kaf. Wat is voorspoed? wat zijn rampen? Niets dan lichaamloze dampen, Ras gerezen, ras verdeeld. Zie de hongerige dagen Aan elkanders vruchten knagen, Woedend…

"Lise, hoor de stormwind huilen, Aan de donderknal gepaard! Laat ons in dit bosje schuilen, Tot het onweer wat bedaart." Lise voelt haar 't hart zo jagen: Dubbelde angst ontrust haar bloed, Daar zij vrees voor de onweersvlagen En voor hare herder voedt. Maar het zwerk, steeds meer verbolgen, Schiet al heller stralen uit; Zal ze, moet…

Wat zegt hier lang of kort, wanneer men 't wel beschouwt? De brave sterft te jong, de slechten sterven te oud.…

Een hoefsmid, die een man had neergelegd, Werd tot de galg verwezen door 't gerecht. De boeren staken nu, bezorgd, de hoofden samen: - Wie zou hun paarden thans beslaan? 't Gebrek verhelpen aan gekraakte wagenraân? Kortom, 't was met hun plaats gedaan, Wanneer zij geen pardon voor hunne smid bekwamen. Allons de stoute schoenen aan! - Zij…

Is 't wonder, dat de mens in 't leven Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, Fortuin en Min, zijn beiden blind.…

Hoe haatlijk is 't Publiek omtrent mijn lettervruchten! Ik schonk het reeds een trits van welbekookte kluchten, En, nochtans, 't lachte niet! maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

Ik min mijn geld, en 'k wil het sparen, Mijn rust, en 'k zal ze als goud bewaren: Want zocht ik vrienden of een vrouw Ik had voorzeker ras berouw. Hoe ik de zaken ook beschouw. In 't huwelijk vind ik zelden trouw; En waar de trouw zelfs wordt gevonden, Waant ieder eeuwig haar geschonden; En waar men toch elkaar verdenkt, - Waartoe er doekjes…

Zwaar drukte 't lot op 't hart der Joodse vrouwe. Nog pas verbrak de dood 't verbond der trouwe, Of, gram te moe, verdubbelt hij haar rouwe Om nieuw gemis: Een zoon, de lust, de troost van hare dagen, Met hem de vrucht, die de echtboom haar mocht dragen, Haar Enige ligt haar van 't hart geslagen: Wat droefenis! Zij krimpt van wee…

Gelatenheid in 't lot toont eerbied voor een God die alles wat Hij geeft zo wijs berekend heeft. Ziet zich de onnoozle mens gedwarsboomd in zijn wens, zijn wrevel stort zich luid in zucht en weeklacht uit. Grimt hem de rampspoed aan, hij krimpt reeds voor het slaan, en kermt de echo moe bij de eerste slag der roe, alsof hem…

Ik las uw versje, lieve vrind! En 'k vond het droevig leég van zin, Maar opgepropt van ijdle wind; En is er nog wat draaglijks in, Dat hebt ge, weinig uitgezonderd, Aan andren schaamtloos afgeplonderd. Al weet gij, hoe men woord op woord Door 't rijm doet op elkander slaan; Al rollen zij geregeld voort, Als ballen in de kegelbaan; Óok…

Gelatenheid in 't lot Toont eerbied voor een God, Die alles, wat Hij geeft, Zo wijs berekend heeft. Ziet zich de onnoozle mens Gedwarsboomd in zijn wens, Zijn wrevel stort zich luid In zucht en weeklacht uit. Grimt hem de rampspoed aan, Hij krimpt reeds vóór het slaan, En kermt zelfs de echo moe Bij d' eerste slag der roe, Alsof…

Is 't wonder dat de mens, in 't leven, Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, — Fortuin en Min, zijn beiden blind!…

Hoe sneeuwt, mijn geliefde! de vlokkige wol, Zo blank als uw boezem, de dalvelden vol! Het noorden ombuldert ons hutje op 't norst, En hek en geboomte is met rijp overkorst. 't Is winter! het ijs nam de beek in bezit; De daken der landlijke stulpen zijn wit, En grauw en eerwaardig, met zilveren top, Rijst ginter de staatlijke kerktoren…