Haastige bloemen bloeien. Kan de tijd niet staan? Ziet uw kindren aan, Hoe ze groeien. Allen, allen, allen, IJlen, wijlen, vallen, Bloeien op en af Als de bloem op 't graf. Aarde, groen en sneeuwig, Voer ons, die vergaan, Waar de sterren staan Als gedachten eeuwig. --------------------------------- uit: Uit de Diepten (1911)…

De winter weent, de lente lacht, de kluizekens gaan open; en 't blad, dat zich te bergen placht, komt kraakfijn uitgekropen. 't Is al zo klein en al zo nipt, zo netjes en zo nuchter; en 't meesje dat er tussen wipt het fladdert nog zo schuchter. Een vlinderlucht waait vleiend zacht om al die tere levens. De winter weent, de lente lacht…

Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn kus, dat is mijn groet, dat is de blijdschap in mijn bloed, dat is elk woord in elke brief, dat is mijn hart: ik heb u lief. Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn zorg, dat is mijn zang, dat is mijn roem, mijn leven lang. Slechts Hij, Die mij tot u verhief, kent gans mijn hart: ik heb u…

Ogen, die het bruin weerkaatst Van uw brede brauwen, Laat me dieper voor het laatst In uw donker schouwen. Tere wittetandenlach Brekend door mijn denken... Ach, dat ik geen enkle dag Aan uw vreugd mag schenken. Dat mijn neiging nimmer wordt Wat ze liefde noemen; Smachtend knopje dat verdort Onder zware bloemen. --------------------…

Er werd gevuurd en gekorven In de loopgraaf wordt het stil. Vredeloos zijn gestorven Mensen van goede wil. Thans naket de ongeëvenaarde Wonderzachte nacht. Wit staat de dood op wacht. Gods kinderen hebben de aarde. -------------------------------------------- Verzen uit den oorlogstijd (1915)…

Hoe zacht der klokken klagen, Uitzindrend op mijn hert! Het sneeuwt op donkre smert. En vromen hoor ik vragen, Terwijl de dag komt dagen, Wat groots geboren werd. Gebogen mensen rijzen En zien elkander aan. Voorbij de bloedige waan! De volkren zijn te prijzen Waar Koningen en Wijzen Langs witte wegen gaan. O gij, die recht en rede Begeert…

Er is wat sneeuw gevallen; De lanen schitteren. Doch koud zijn boom en steen, Mijn dorre hart meteen, Daar korte vreugde schallen Die lang verbitteren. Ik voel de winter wegen Spijts al 't geflonker, En zie in liefs gelaat, Dat mij tot spiegel staat, Mijn hoop op lentezegen Nog immer donker. Steeds moet de dag gedogen, Bij…

Gelijk een daske zijt ge dik, Gelijk een kwartelke van kwik, Gelijk een moorke soms zo zwart, Mijn klein, klein dochterke, mijn hart! Maar nu gewassen je daar zit, Daar is geen engelke zo wit, Daar is geen lammeke zo zoet, Mijn klein, klein dochterke, mijn bloed! Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor…

Gent! Vol klinkt uw naam, Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam. Vechtstad, in heel de wereld staat, Voor goed en kwaad, Geen burcht van koppigheid opeen Als in uw oud stout steen. Eeuwen zijn meegeperst Door elke muur, door elk gewelf. Als ooit dit harde harte berst, Sterft vrijheid zelf. In Gent…

Geen luid geluid, geen luid geluid De winter vriest de vreugden uit. Maakt grond en sneeuw en harten hard en al de bomen zwart De hutten staan zo kil en stil alsof haar elk gesloten wil daarbinnen dringt de koude maar, daar uit de dodenbaar Gebogen hoofds, vereenzaamd droef Een moeder die haar kind begroef Sluipt wanhoop d' aarden straten…

Konijntje kan zijn oortjes stellen, Konijntje kan zijn oogjes schuinen, heeft al zeven springgezellen om te hollen op de duinen. Langoor, Schuinoog, Huppelbeentje droomt nu in zijn eentje. -------------------------------------- uit: Onze baby's (1920)…

De Winter komt met wind en kou. Mijn rode beuk ziet woest. Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

Wees brave, broerke, brave, Ons kloefkes staan gezet: Het ene bij de kave, En 't ander onder 't bed. 't Zijn wortels in en raapkes, Wel zes of zeven gaapkes. Wees brave, of weet-je niet Dat Sinte Klaas ons ziet? Bid zoetekes, met zusje, De heilgen tabbaardman, Heel koes gelijk een musje, Dat nog niet vliegen kan. En morgen, bij 't…

Ik kreeg van mijn ouders, Van ieder mijn part Van vader mijn schouders Van moeder mijn hart Ik vocht om mijn stuiten Met zuster en broer. Ik ben van de buiten Ik ben van de boer! Bij d'eigenste pachter, Eerst koeier, dan knecht Mijn klakke van achter, Mijn hoofd immer recht Zo dien 'k om duiten, En teer op mijn toer; Ik ben van de…

Heerszuchtigen, die vrede uit uw harten sluit, aldus spreken de volkeren uw vonnis uit: Gehuicheld, ontheiligd uw liefde voor recht, de leus die gij roemt, de bede die gij zegt! Is uw heil ons heil, uw nut ons nut? Zijt gij zout in ons brood of een staak in onze hut? Wat dienst is uw dienst en wat hebt gij gedaan om te vergen ons bloed en met…

Ria spreekt: Liefste, kom uit, de harde stenen uit. Voel mee de teerheid van het kruid. Hoor, is 't de merel, die daar fluit? Bloemen, bloemen! Ze blinken blank en rood en geel. Een zacht viooltje ontluikt de steel. Laat staan, er zijn er nog niet veel. Zie, de linde, levend goud om 't oude brons. Er is al groen, getjilp, gegons.…

Het dorp, het veld, de vruchten, Bezield, bezonnestraald, Op landen en op luchten De zomer zegepraalt! IJlt tegen, blijde scharen, De goudgelokte vorst, Met bloemen in uw haren, Met bloemen op uw borst. IJlt tegen, Hem tegen, Met zang en groet, Die weelde brengt en zegen En liefde in 't jong gemoed. Plant meien op zijn wegen, Werpt kransen…

Niet altijd kan het hart zijn pijn Als wellust dragen. Er komen dagen Dat onze liederen zuchten zijn. Dan, zo het regent om ons huis, Wij zien het stromen En droevig dromen Van bloesemleed in dropgeruis. Doch morgen zullen wij misschien, Juist om het droppen, Wat schone knoppen Gelijk ons hart half open zien.…

Ik zag Hem op zijn kruis, gelaten en verduldig, Met nagelen door zijn hand, en doornen in zijn hoofd; Bloed stroomde langs zijn oog gebroken en verdoofd; Hij stierf voor uwe schuld, en voor de mijne, onschuldig! Ik heb opnieuw bemind, daar 'k weder heb geloofd! Ik weet, mijn zonden zijn zo zwaar, zo menigvuldig; Doch, heeft de laatste blik…

Oorlog teistert. Alleroorden Loert de dood op buit. Krachtigen schrikken, heiligen moorden, De wereld roeit haar eigen uit. Arbeid, armoe, ziekte en zorgen Verdwijnen voor de éne angst. De dagen duren, de nachten langst; Wat brengt de morgen?…