163 resultaten.
DE ZALIGEN
poëzie
4.1 met 15 stemmen 2.628 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
Naast dit verzonken zijn,…
gebedje
poëzie
3.6 met 10 stemmen 1.616 Och Here, kan 't Uw wille
Wezen, laat ons stille
Voor u zijn.
Misschien zou de pijn
Die in ons als wijn
Woelt , dan stille zijn.
Och, even,
Aan onszelf ontheven,
Och, even
Zich in U te begeven.…
MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART
poëzie
3.9 met 13 stemmen 3.353 De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door ‘t donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!
Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!
Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden vond:
Heer, ‘t moet door U genomen!
En nog eens overviel…
De vermoeide tot zijn bibliotheek
poëzie
3.9 met 17 stemmen 4.947 Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen,
Eenzame baaien, steden dichtbevolkt,
Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt,
Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen,
Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt,
Chaos, geordend en tezaam gebonden,
Naar wetten, overtreden en geschonden,
Geheel en deel der schepping nooit gestaakt,…
AVOND-SCHOOL
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.200 Een enkle lamp werpt zijn armzalig geel-
Koperen schijnsel langs de kale muren.
Met wijd geopende oogen zitten heel
Scherp jonens naar het verre bord te turen.
Stoffige lege banken, waarop veel
Inktvlekken en ingesneden figuren
Werpen hun schaûwen langs de doffe deel,
Gesleten door het schuiflend voeten-schuren.
De jongens rammlen met hun…
Pinksteren
poëzie
3.6 met 14 stemmen 2.752 O Geest, toen Gij ternederkwaamt
En voor hun oog gestalte naamt,
Doorzonk de hemel ademloos
Een stille witte vlammenhoos.
Boven hun lichaams donkre zuil
Verscheen een zacht bewogen tuil
Van licht, en glinsterende gleed
Het neder langs hun schamel kleed.
Hun mengelmoes van woorden vaal
Klonk ieder als zijn moedertaal.
In mensenwoord, op…
In de tuin
poëzie
3.9 met 14 stemmen 2.272 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.
In de doorgonsde donkerheid
Van 't honinggeurende prieel
Is 't zoet te toeven voor…
Haarlem VI
poëzie
2.9 met 8 stemmen 2.411 O aangezicht zo licht en stil,
Een goudenregen in April,
In gure tijd voorzegt gij zomer.
Gij hebt mijn dagen rijk gemaakt.
Ik, door uw goedheid aangeraakt,
Werd tot een godgeslagen dromer.
En dacht gij, dat ik u vergat,
Voor schoon gelaat in schone stad,
Belust verboden buit te werven?
Uw wezen wies zó door mij heen
Als klimopwortels door…
O dit ontroeren om een klein gezicht
poëzie
4.5 met 2 stemmen 892 O dit ontroeren om een klein gezicht,
vredig en goed, onder donkre haren,
bruin met goudglans, die de zware
streling der handen doet trillen in ‘t licht.
Het zoel aandringen van dit gevoelen
drijft tot het staamlen van huiverblode
woorden, die ‘t snelle stromen van node
hebben, en vrezen hun eigen bedoelen,
en stokken… en er is enkel een…
Liefde, is er geen ander pad?...
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.819 Liefde, is er geen ander pad,
Dan door leed tot u te komen?
Hebt gij nooit een hart tot u genomen,
Dat zijn bitterheid nog niet geleden had?
Moet een elk de vuren vlam
Uwer heilgenade zengen?
Kunt gij die slechts in uw hemel brengen,
Die gebrijzeld en gebroken tot u kwam?
Gij verscheurt, en gij geneest
De oude breuk met verse wonden,
Gij…
De naam
poëzie
3.6 met 7 stemmen 2.269 Ze heten Jan, en Klaas, en Ko,
Hun burgernaam maakt hen verlegen,
Die glimt en geurt u muffig tegen
Gelijk een appel uit het stro.
Geboorte, trouw en overlijden
Zien ’t plechtige familiestuk.
Dan stellen zij het weer terzijde,
Blij met hun alledaags geluk.
En merkt de buurt iets in hun wezen,
Dat haar mishaagde of geviel,
Dan noemt zij…
Toen strekte gij Uw handen uit
poëzie
3.3 met 12 stemmen 1.995 Toen strekte Gij Uw handen uit
En nam mij, als een vrouw een luit,
Die zij met met zachte hand betokkelt.
Mijn ziel brak open in geluid.…
De geranium
poëzie
3.8 met 16 stemmen 2.266 Hier is zij opgegroeid en groot
Geworden, voor het smalle raam.
Zij heeft geen afkomst en geen naam.
Zij is alleen maar schoon en rood.
Fier laat zij in haar forse schoot
De tintelende bloemen staan,
En heft onttakeld en ontdaan,
De tuil nog, pralend met zijn dood.
Zij kent alleen dit vreemd bestaan
Van groeien en te gronde gaan
Tezelfder…
De voortplanting
poëzie
4.3 met 6 stemmen 2.023 Ik trouwde een vrouw, en kocht mij vele vrouwen.
Voor ik verouder wil ik zonen winnen.
Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht.
Doet zo de rijke niet die veld aan akker
schakelt en 't grote goed met goed groot graan
Bezaait, en rijst en goede bomen plant?
Zaad is het kostelijk bezit des mans.
Veel zaad bezitten is veel zonen hebben.
Zaaien…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.6 met 34 stemmen 4.804 I Het land
't Is alles eenvoud wat uw stoerheid sierde,
En alledaags bij werelds wufte pronk:
Het zwaatlend koren rond de heilge wierden,
Uw kolken waar kasteel en kerk in zonk;
Temidden graan en bontbebloemde weien,
Waar de gelatenheid zichzelf bedroomt,
De nuchtre pracht der rijke boerderijen
Met brede schuren tussen schraal geboomt'…
Kwatrijn
poëzie
3.8 met 9 stemmen 3.065 Zij slaan verrukt al mijn ellenden gade.
Laat, als een spons, hèn zwellen van het kwade.
Zij wachten ongeduldig op mijn dood.
Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.…
Ruiter, paard en hond
poëzie
3.5 met 6 stemmen 1.547 De ene begeleidt, de andre draagt mij,
Tot mijn genoegen en in zware strijd.
Dit zijn bevredigingen en dit plaagt mij,
Want zij zijn roekloos aan mijn dienst gewijd:
Het paard! (ik voel mijn snelheid vertienvouden),
Dat man en lans, die mij belaagt, vertrapt.
De hond! die afgeeft wat hij graag wou houden,
Mijn handen lekt, naar de belagers…
Woorden
poëzie
3.7 met 19 stemmen 2.314 Men weet niet hoe dit is, dat woorden
Toekomen en zij zijn bereid
Om de geruchten die zij hoorden
Daad te doen zijn en werklijkheid.
Zij hebben zich stil volgezogen
Met geur en kleur, contour en klank
En zijn als vogels opgevlogen
En rusten op het vers als bank
En heffen zich ten langen leste
Met licht geworden vleugelslag
En vliegen naar…
DE BOERENDOCHTER
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.499 Zie, hoe zij met haar rokken zwaait,
De brede handen staan naar grijpen.
Reeds voor zij duidelijk gaat rijpen,
Weet zij waarom de wereld draait.
En daarom is zij zo onhandig
Met haar gebaren; en haar woord,
Ofschoon haar frisse mond bekoort,
Maakt knapen roekeloos losbandig.
Maar voor haar blik wordt ieder stil.
Plotseling is ze, uit steen…
Zij hebben zich getabberd neergezet
poëzie
3.5 met 13 stemmen 2.989 Zij hebben zich getabberd neergezet,
En zijn opeens: 't geweten! en: de wet!
Gij meent ik spot? schuilt 't recht niet in de kleren?
Onfeilbaar maken toga en baret.…