Alle inzendingen

ze steekt bloemen in haar haar en vraagt moeder zou jij me zo toelaten in de hemel op zoek naar oma en opa jazeker lieverd maar eerst moet je zelf nog oma worden en tot die tijd de bloemen verzorgen dus wacht maar even tot later en dat is al gauw want zij hebben jou allang in de gaten en tot zolang wachten ze op de bloemen van jou…

stamgast klimop op eeuw-oude bomen hun stamboom ontnomen…

Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen... Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin; de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin vol tere bloesems, fris als lentedromen. Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen, Muze der smarten, in mijn stille tuin; daar bogen levenloos nu twijg en kruin, en bloem en bald verschroeide op plant en bomen. O…

We kennen Donalds grootheidsmania, Amerika’s belang is zijn excuus. Maar waarom slechts een bijrol voor zijn Truus? Man, maak toch misbruik van Melania! Publicitair schoot zij altijd tekort, zorg nu dat zij jouw Lady Maga wordt.…

Er zijn twee hachelijke partijen: één strevende naar het belachelijke, dat is die der levenden; en één van gezag, dat is die der doden; en als het aan mij lag waren beide verboden. Lag het aan mij dan stichtte ik graag, en liefst nog vandaag, een derde partij. De 'Waar…

Onder de winter slaapt hij, dromen in de kou stilte roept om hulp De winter slaat zijn klauwen om alles wat leeft en beweegt, de lucht voelt als ijs, de grond hard als een steen. Hij loopt door de nacht, een verloren silhouet in de leegte, zijn schuilplaats slechts dromen die in rook lijken opgegaan. De deuren zijn gesloten, de opvang een…

Vertel me dat ik niet meer bang moet zijn En dat alles goed komt Vertel me de vele dingen om voor te leven Vertel me wie jij bent En waar je naartoe gaat Welke stukjes van de wereld je nog wilt zien En al gezien hebt Vertel me wie ik voor jou ben En of je voor mij nog een weg ziet Vertel me luchtige dingen Zoals cake of ballonnen…

Het is weer januari Die eerste maand van 't jaar Waarom nou juist moet die maand Steeds zwaarder zijn dan zwaar Het weer zit altijd tegen De feestdagen voorbij Voor velen zijn ook die dagen Geen feestjes op een rij Nog even wat bijkomen Van 't vorig jaar dat was En geen idee van wat nog komt Hoe groen wordt nog het gras…

De bloesemboom zal roze strooien Eerst zet een fee Galanthus in De herfst dropt blad en ik bemin De vrieskou vast, verban het dooien Maaien van gras, oogsten en hooien Naar een Spitsbergse ijsberin De bloesemboom zal roze strooien Eerst zet een fee Galanthus in Tijd nu om sneeuwballen te gooien Skadi, de Noordse skigodin Raadt slee aan, schaatsen…

het duurde bijna een leven voordat zij op lege dagen in het dunne blauwe licht in de windstilte van haar hart de kunst van het missen binnen de randen van het bed kon verstaan…

De prins van witte en zwarte paarden draagt een prinses op zijn handen een libelle landt op een kikker een vlinder fladdert in de wind op een pechstrook haalt de eend een jaguar in.…

vanavond fluistert de stad zacht in het licht een zee van kaarsen die schaduwen verlicht een warme gloed in de vaak kille nacht elk vlammetje draagt een eigen boodschap verbonden in de tijd staan wij hier samen met herinneringen aan liefde, vreugde en spijt voor hen die we missen blijft het licht branden een sprankje hoop dat altijd ons hart…

Stel dat ze alle plakken gaan vervangen Die winnaars met ceremoniële eer Eenmalig, zonder kans op nog een keer, Tijdens hun volkslied kregen omgehangen Dat voelt nooit echt - en ook onwaardig toch... Gelukkig hebben wíj de beelden nog...…

Zal het zo'n vaart niet lopen? daar lijkt het wel op! doch ik laat de hoop niet lopen dat zeg ik tegen mijzelve straks ga ik naar de kerk lopen om vooral stil, heel stil te zijn ik laat de hoop niet lopen vrede moet en zal er komen!…

Gekleurde muisjes kruipen misschien het brood in -- vooral de gele.…

het is mijn seizoen de lente die opkomt als een bloem kleuren en geuren die alles zachter maken in aromatisch voorbijgaan zo ook de aantrekkend dansende wind die alles even aantrekkelijk vindt die ook groeit en pittig zal aanwakkeren na een lange stille mistige rust die de lente in blad en steel in groeispurt naar…

wolk camoufleert zeewater op kruistocht   … gevormd met zon dan wind opgezocht … waar wolken barsten een zondvloed optreedt … alles wordt verdronken behalve het leed  … het gevecht voor meer blauw op onze planeet…

Een ouwe, afgetobte schooier kreeg eens van een zonderling Een bankbiljet van duizend gulden, voor hij zich verdrinken ging De stumper keek naar 't papiertje, nooit had hij zoiets gezien Hij dacht: Het is bepaald een grapje, of het is wel vals misschien Hij ging, om zich te vergewissen, naar de zaak van een bankier Daar toonde hij voor 't loketje…

De rivier houdt van je. De rivier houdt eindeloos veel van je. De rivier zal alles van je slikken, een en al blinde liefe zal ze zijn. De rivier houdt van jou zoveel als van ieder ander. In haar armen mag je liggen, schoon zal ze je likken tot het bot. Van wie ze houdt, het laat haar koud. Maar wat je altijd meedroeg al die tijd, het…

Woorden dansen vrij stilte vult de lege ruimte daar groeit wat je zoekt Poëzie is adem van onbenoembare, een blik die zich verdiept in het ongrijpbare. Taal die niet naar definitie zoekt maar die zich vervlecht met tijd en het moment waar woorden zich pas echt laten zien als je stopt met zoeken. Ze groeit in de stilte tussen de zinnen,…

de leeuw en een reetje aan de beurt keel afgebeten met kloppend hart verscheurd dan de hyena’s de jakhalzen en gieren…

Zo snel er bij de Spelen werd gerend Gefietst, gezeild, gekanood en gezwommen Zo snel al die medailles niet meer glommen Verroest! Zo'n roestrecord is ongekend Tja, Frans metaal was nooit van hoog niveau Dat zie ik elke dag aan mijn Peugeot…

Sinds enkele maanden worden wij op Nederlands en zelfs Gedichten punt en el - of wij willen of niet - dagelijks geconfronteerd met de vlijmscherpe pen van een zich auteur noemende poëtes, respectievelijk een zich dichteres wanende multiscribent waarmede zij dag in dag uit maatschappelijke ontwrichtingen haars ondanks genadeloos aan de kaak…

als ik er straks niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw troost ster zijn die licht geeft in het duister…

eventjes nog ingebed tussen mijn kompanen eikenblad veldt ijsbergsla kiezen moeten malen ik de krop diep in je maag jij de Judas met de zaag ben geveld ontsla me maar…

Hij is onzeker en kan niet toveren, maar -- wel magisch denken.…

ik ben de goede herder niet die met staf en grijswit doorregen baard zomaar tegen zijn schapen staat te foeteren en te mekkeren heb ook geen wonden in mijn handen en heb weleens voor feestgangers water in wijn veranderd toch kijk ik de mensen altijd indringend aan laat ze pas gaan als ik hun ziel uitgebreid gelezen…

Van kus tot kust wil ik je beminnen van mond tot monding stroomt mijn liefde over je heuvels en je dalen ja overal voel ik jou de toppen van jouw bergen gaan mijn lippen niets te boven zoals watervallen laten vallen zo laat ik mij op jou bevallen van land tot landing laat ik mijn zoenen stranden tot de bodem van jouw zee zoef…

Als hij zijn laatst ‘begrijp je?’ heeft gezegd, laat hij zijn oog langs onze hoofden dwalen en zit als een van ons in het lokaal en ieder probleem schijnt helder en beslecht. Dan wordt het stiller en gaat hij oprecht de dromen van zijn eigen jeugd verhalen, en wordt zó één met onze idealen als met een som, die hij heeft uitgelegd.…

De wereld wacht in grote spanning af Wat brengen de vier jaren die gaan komen Zal men die man een beetje in gaan tomen Nu voelt het al als één been in het graf De plechtigheid is binnen, het wordt koud Is liegen bij -5 soms niet vertrouwd?…