Alle inzendingen

net uit de cocon vleugels in de zon vanaf het eerste licht volmaakt voor een gedicht…

Helwit tegen blauw. Waarschijnlijk een afrekening. Na al dat gewauwel en getwijfel of uw reis wel was betaald. De staat wil weten wat voor nagellak of schoenmaat en welk kwaad u in hun land achterlaat - Kafka kreeg het weer benauwd: 'U hoort te voldoen aan een westers klimaat!' Typisch dat de controle boog voor een extra geeltje: u…

waar overdag het najaar de wereld kleurt met bont palet verrassen in herfst vakantie-uren op avonden het Kralingse Bos met een magisch schouwspel de hemel feeëriek verlichtend toveren mens en techniek met wonderlijk licht en geluid een mysterieus landschap waarin bomen geheimen delen onzichtbare handen weven een sprookjesachtige tocht…

Geestelijk leven is leeg, je zult niets vinden -- Alles is er al!…

ik zag de stenen liggen in zacht kabbelend water en kende hun afkomst uit mijn gesprek met de rivier die in rustige klanken zijn verhaal aan de oever murmelde en verder stroomde met een opgedane ervaring rijker in de bedding had de kracht van de stroom zijn sporen van duizenden jaren nagelaten van groot naar klein rots…

Een dam in het noordoosten van Sudan Bezweek, en door de grote modderstromen Zijn twintig dorpen, dus het onderkomen Van vijftigduizend inwoners vergaan Na honger, oorlog en wat dies meer zij Ook nog een krappe woningmarkt erbij…

Het avondlicht vergaat en glijdt Van mijne blinde vensterruit - Nu nadert al de nacht en breidt Zijn duister over mij uit. Zijn zoele adem lekt mijn hand Als een stervend zwaarmoedig beest, Hij lekt mijn nevelig verstand - Het is geweest - geweest! 't Is of over mijn handen en Mijn lege hersenen en aan Mijn weke hart twee vleugelen…

Soms hoor ik onverwacht weer achter gewone woorden die je uit een zoveel zuiverder en zachter, adembenemender geluid, dat ik opnieuw naar je moet kijken of ik je nooit tevoren zag. Laat al die jaren maar verstrijken; zolang ik dit bewaren mag kan jou en mij de tijd niet deren: weer voor het eerst met je alleen hoor ik de harmonie der sferen…

Een boom zingt door een overvloed aan noten. Al klinkt de melodie wat monotoon. Maar aan zijn noten herken je de boom, samen als een potpourri. De beuk, de eik en de kastanje Ze zingen hun eigen melodie. En de hazelaar. Alleen zijn naam is al een lied. We gaan ons aan hem hechten, want zijn nootjes klinken door heel veel heerlijke gerechten…

Het is misschien vijf dromen verderop dat land waar jij verdwijnt in jouw dans en veel tijd om te schrijven heb ik niet maar ik vertel je over muziek over het voedsel van mijn volk er is geen tijd om na te denken jij staat daar waar mijn wereld eindigt en zwaait er naar de wolken met niets anders om over te peinzen dan de afscheidsbrief…

Vloedgolf overstroomt Noord-Holland - tsunami aan de Amstel. Walvis- met zijn vinnen en staart slaat hij de golven weg. Half gezonken boot- in de kajuit zwemmen zilvervisjes. Visser telt niet zijn jaren maar de vangst. Twee zwanen zwemmen met de golfjes mee -altijd samen. Niets dan regen- katten haten water maar zijn gek op…

toen ik laatst op een avond de wind voelde om mijn slaperig hoofd kwelde een jeugdbende eksters me met krassende boodschappen ik wist niets zinnigers te doen dan staren naar het gedoe de metallic-kleuren de drijfveer naar glinsteringen in die hoge boom tot een van hen plots wegvloog naar het raam van een huis om daar roerloos…

Onhandig houdt hij mijn hand vast, net een foto -- van lang geleden.…

een mooi mens ontmoet je altijd onverwacht gewoon op straat een heimelijke blik een gefluisterd woord een onverwachte aanraking plotseling duiken ze op In je fantasie of in jouw dromen intens en onstuimig liefdevol en zorgzaam koel of berekenend een mooi mens raakt je uit het niets zomaar opeens warm en liefdevol zacht en…

Met toverstok in de hand Vlieg ik over stad en land Op mijn trouwe bezemsteel Maak ik plant en bomen heel Vogels vliegen met me mee Wijzen mij op haas en ree Met een klein of grote wond Kruid geneest het dier terstond Paarden met een hinkebeen Heel ik met een edelsteen Mensen zullen mij nooit zien Of met volle maan misschien…

verleidelijk keek het water me aan toen ik spiegelde en mezelf liet gaan in uiteenlopende richtingen het voelde me als gone by the wind zonder muziek wegdrijvend op de melodie van intens tranend verdriet ik liet mijn handen water werpen maar kon gewoon niet dichter bij jouw komen omdat ik enkel zwemmen had geleerd in mijn dromen…

Mijn dochter tobt met rekenen en lezen, een studie is ze maar niet aangegaan, wanhopig zoekt ze naar een leuke baan, bij elke poging wordt ze afgewezen. Mijn troost voor haar toen zij wanhopig morde: ‘Je kunt altijd nog influencer worden.’…

Onder het gevoel van zwaar lijden, En grote kwellingen kom ik tot U. En ik schaam mij niet te belijden, Dat ik in mijn eenzaamheid ween, En mijn handen wring, en tot U Smeek om mij te helpen, want alleen Gij mijn Almachtige kunt mijn strijd, Mijn leed en mijn smarten verlichten; En mij weer moed en sterkte geven, Om dan weer te wandelen in…

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel. Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien. Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit, zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht. Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt. Al het water verdrinkt in hem. Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik…

Zij is haar eigen weg verloren, de kern uit haar bestaan. Het ochtendlicht kan niet meer bekoren, vaak blijft ze zonder aanleiding zomaar staan. Ze kijkt dan om zich heen, de meeste zijn nu vreemden. Vaak herkent ze er zelf geen één, ja vaag iets uit het verleden. Graag zou ze deze nieuwe wereld willen delen, die woelige woeste zee. Maar…

Ja, wij gaan zo een wingding doen een zomerzotheid ondergronds een dug-out die mijn vader bouwde voor als de roden drukken op de knop we hebben proviand en liters bier het sleutelwoord is overleven op de nieuwe grens Stel mij eens voor aan die blondine ze heeft iets weg van Tuesday Weld ze draagt ​​ambush met een Frans tintje ze maakt…

Open zijn van geest. Overal ben je geweest. Bij je zelf nog het meest...…

Doorgaan.. Schouders op en doorgaan. Waarom kun je niet doorgaan? Je bent niet dood, dus gewoon opstaan. Doorgaan...zegt de stem in mij hoofd, Maar mijn kracht en wil zijn uitgedoofd. Doorgaan...Je mag niet opgeven! Je verdient een gelukkig leven. Dus na jaren ga ik de strijd echt aan, En dat zal echt niet vanzelf gaan. Er is me…

Brief zeer waarschijnlijk Weer per postduif besteld Als nog meer brievenbussen Verdwijnen Waarom niet kleuren buiten De lijnen...? Om ervoor te zorgen dat je Wordt geveld Want brief en Kaart de vol- gende dag op mat Zijn POSTNL-bezorgers ze- ker niet zat Natuurlijk ook voor- al echt blijven mailen Maar stuur eens een brief, ze…

Hoe langer ik leef hoe meer ik mijn hart waardeer verbonden en vrij Het zijn de soorten slagen die ze maakt maar ook schoonheid van de ziel die erin leeft waar ze wordt omgeven door tuin van liefde Helende kracht van haar woorden die ze heeft en deelt met ieder van ons. Dat eenvoud en onvolmaaktheid sieren in haar tegelijk ben ik onder…

O liefhebber o minnares der muzen Eutèrpe Clio en Terpsíchoré Urania en Polyhymnia Thaleía en hoe heten ze ook weer O ja, Eráto en Melpómené en 't beste paard van stal Callíopé Staat u als minnaar van Apollo's zussen die eloquente nazaten van Zeus godinnen van de wetenschap en kunsten niet voor hetzelfde ideaal als ik Bent u dan…

Tot rust gekomen door de whiskey sta ik op -- De tuin gaat draaien.…

jong zijn is een zegen nog zo onschuldig en verlegen nog een lange weg te gaan nog zoveel om te overwegen oud zijn komt dan wel met gebreken maar het zijn wel de oude bomen die vele stormen hebben doorstaan die zo mooi zijn gaan verweren die ik zo bewonder dat ik er graag bij stil blijf staan want er valt zoveel van hen te leren…

ik schepte wat schaduw weg maar de plek werd niet lichter wel kreeg het reliëf langzaam stem door hardere materialen meer volume in weerkaatsing toen hun contrastwerking op het beoogde bereik was gekomen de scene had de beste referentie met het publiek door magie en mystiek van hemelse klasse…

Het was in Thun een zomers warme dag Frau Polzer lag vermoeid op bed te gapen Ze had helaas nog amper kunnen slapen Nadat zij deed wat slechts een vrouw vermag Er was, dat liet de kleine Heinz luid horen, Een zondagskind én muzenzoon geboren…