Alle inzendingen over gloed

ontdekkend Immer tot inspiratie Vreedzaam bestaan Ego ontdaan Licht in manifestatie Lot van delen Samen spelen Jij wentelt de tijdslijnen Van goede wil Jij staat nooit stil Al dansend geef jij seinen Jouw reflectie En affectie Jouw dagelijkse zegen Heden draaiend Heling zaaiend Jij doet mijn ziel bewegen Lot van voorspoed Stralende gloed…

fragment, zinnebeeld als decor op het fluwelen doek van de nacht, we zochten naar duizend vlinders van lichtzinnigheid, vonden die in de magische paringsdans van elk mens en dier, ondeelbaar tijdloos houdbaar ongeacht de strijd, het moest zo zijn dat wij als reizigers die de glans van toeval deed verbleken, oceaan van paarse gloed…

De ochtend zet haar wereld in een roze gloed, het gebroken ochtendlicht, dat aan een parelketting denken doet. De stad is ook vandaag weer een bron van eeuwig leven. Jaren, maanden rijgen zich aaneen; zijn met de dag van haar geschiedenis verweven.…

De kerstster is reeds afgestorven de lente krokus bergt nog zijn hoop de goeie voornemens zijn verworven en een nieuw licht dat weer belooft het liefdeslicht van Valentijn dat als een vlammend vuur een rode gloed weerkaatst over d’ aarde de kerstboodschap iets langer bewaarde hij wil warmte en genegenheid brengen aan hen die vandaag…

in ’t voorjaar eens, het vroor nog dat op ramen de kristallen kraakten, kwam Dana op haar klompen heel den hooiweg af, haar jas hing als van tapijt half open op den okeren gloed van heur huid en Dana lachte met haar lippen van karmijn bij elke stap de koude weg als bagatel. en macht als het paard van Bramke had ze.…

in de duistere avond en nacht van Halloween werpt bleek de maan haar schimmige gloed waarmee zij de wereld in spookachtig waas hult fluisteren ons de spoken, heksen en griezels angstaanjagende geesten met grijnzende tronies zweven door schaars verlichte straten en stegen in het duister rammelen botten en kraken beenderen die vrees beklemming…

Hou me vast, laat me leven, een gloed van je schoonheid laat me zweven. Liefde kan je voelen, schoonheid kan je zien, maar deze lieve woorden zijn voor jou, katrien.…

De zedigheid, met de ernst in eedle blos gehuld, Vertoont de gloed der eer die ’t moedig hart vervult. De rijkdom moog de zucht van lage zielen trekken, En in verbasterd zaad een vuige hoogmoed wekken; De Moed veracht die glans, en ’t geen zijn boezem vleit, Is ’t zelfgevoel der deugd in al heur waardigheid.…

oogen lief en laat mij wenschen uwe zoeten mond oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd zeg mij toch, onbevreesd, dat uwe perelden blomme zich zal neêrvlijen in den rooden gloed…

De eerste kus die jij me gaf Veranderde mijn leven Die eerste kus, mijn lieve lief Zal ik je nooit vergeven Die eerste kus was zoet als wijn En pijnigde mijn zinnen En zo `t ook de laatste is Wat moet ik dan beginnen Die eerste kus was als een vuur Van al te lang begeren Ik wilde dat die hete gloed Mij eeuwig deed verteren Die eerste…

Lief meisje, Als jij huilt, voel ik al de tranen Lachen met tranen over m’n wangen Als jij naar me lacht, je grapjes, je gekke gezichtjes Je bent een stukje van mij Vooral je aard Je bent een stukje van hem Je ogen hebben dezelfde koude gloed soms Lief meisje, Maar vooral zie ik haar in jou Al is ze er nu al 20 jaar niet meer In…

fluwelen pluim als wachters roerloos verzonken aan het oppervlak verwaaid met losse vlagen zwaait de wind, de weg soms kwijt, uit streken onbekend, zijn adem naar alles wat hij tegenkomt, brengt beweging aan de dood gewaande stramme struik en boom bij het krieken van de dag, gloort in goud geel de ochtendzon, haar stralen met held,re gloed…

Op de horizon lag weer die rode gloed en in het toch al zo kalme water was een gladde streep getrokken ik voel me raar in mijn hoofd, ik kijk als Escher, was het jouw schip misschien dat daar voer?…

Geen kleur is te bedenken, Geen glans heeft schoner gloed Dan die van deze vogels De veêren schittren doet. Roodgoud met groene weerschijn, Azuur en hemelblauw, Paars, violet en purper, Die kleuren draagt de pauw.…

Hollandse bollen die broeien, die zich verbergen voor mij neem me mee, naar je kruidige bergen, droge havervelden, naar jouw gezichten vol groeven, je klare water, mag ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken met de zon laat me daar dromen, bij de onverstaanbare taal van je lied, nooit banaal of frivool, maar vol warmte en gloed…

Het zwarte zegge ons dit: ‘Heb eerbied voor mijn gloed! Zo gij mij hulde doet, Licht dat gij mij verbidt!’ Maar 't blauwe fluistert zacht, Daar 't vriendlijk lonkt en lacht: ‘Ik wil u toebehoren, Mits liefde u 't hart doe gloren!’…

verliezen, bang voor de vrije val zonder eind - daar zal ik jouw liefde missen er is geen nacht waar ik niet schreeuw, je woorden me troosten je warmte me beschermt voor de kou onder het bezwete laken, je liefde grenst aan mijn voorspellende droom toch zal eens de nacht een duw zijn naar een nieuw avontuur waar deze tochtige herfst in een gloed…

Gij leeuwrik stort in mijn gemoed Een lust en kracht tot leven Tot werken en tot streven Wanneer gij juichend d’ eerste gloed Des morgens groet... En, wàt mijn hart doe beven, 't Is of ge er vrede en rust in giet Zacht-kwelend nachtegalenlied!…

in laten boezemen dat doorkruist onze plannen en de kracht voor morgen we gooien de vensters open laten het licht binnen stromen het warme zoete licht dat in de donkerste nacht bij ons zal blijven ons hart verwarmen met liefde buigzaam als het riet, zachtmoedig de stilte beleven in de binnenkamer rondom herinneringen o goud gele gloed…

in de gouden gloed van de avond als langzaam ook ons leven stilt leidt de weg ons naar de haven waar wij ons thuis beschouwen als daar de nacht de dag eindigt is dit vandaag allemaal zo anders nu het avondrood jou omarmt met transformerend licht en lucht waar zacht de tijd afscheid fluistert wacht jou de boot naar de overkant jouw uur…

Aan de horizon een oranje gloed die oplicht, uit elkaar spat, aanhoudend vlamt. Als een nieuwe dag die wel wil maar niet beginnen mag. Als een vuur dat niemand blussen kan. Het dreunt en trilt meedogenloos onder je voeten, verzwaart de grond, maakt benen tot lood. Nee, er is geen school vandaag, ook geen kelder om in te schuilen.…

bekers van de atollen*, En, eb en vloed van steeds nieuwe trezoren*, Door 't licht vloeibare paarls*, de golven rollen, En spieg'ling van nachtlijke wereldbollen In 't groene vuur van de afgrond gaat verloren, Daar rijzen over hellende aard' de stranden Tot reuzig mengvat, waarin samen branden Zon, lucht en zee tot een drievoud'ge gloed…

Ovaal gezicht, omlijst met ravenzwarte haren Groene kijkers maken het geheel compleet Door velen wordt dit als mysterieus ervaren Een reis waarvan men het einde nooit weet Uitdagend gaat ze het avontuur tegemoet Niet bang voor dat wat komen gaat In haar ogen die ondoordringbare gloed Je weet bij haar nooit wat je te wachten staat Mooi, dat…

Je haren in de wind zijn als Golven op een rustige zee Deinend op de zachte zilte wind In perfecte harmonie Je ogen in het donker zijn als Kaarsen, brandend tussen 1000 rozen Een prachtige rode gloed Verwarmt mijn hele lijf Je lichaam naast het mijne Een pas geplante boom Waarvan de bladeren Nog ontluiken moeten Jouw woorden vormen…

nooit eerder zo bewust van mijn nonverbaal staar ik via de spiegel naar je complexie die reflecteert in een roes van Chagall en Smirnoff Jij houdt ook van muziek je zet Bootsy Collins op Golflengten waarop ik zweef als een dronken love-piñata in een hangmat In plaats van me uit je kamer te meppen en mij te laten barsten in een dieprode gloed…

Verkwikkend Is 't scheemrig avonduur; De vloer is rood, en 't koper Blinkt in de gloed van 't vuur. 't Zal morgen Zondag wezen: De dag der rust is zacht Voor hem, die heel de weke In 't werk heeft doorgebracht. 't Is rustig in de velden, En vrede is in 't gemoed, Dat, sterk door 't rein geweten, De rust niet vrezen moet.…

Onthult de schaamte in het licht van overmorgen te lopen in een rechtvaardig zwaard, wat aftekent in de gloed van de naderende dageraad? Kleurt zich op de grens van baardtooi het schaamrood op gelaat en kaken, voor diegenen die krampachtig hun bezit bewaken?…

ga heen en weiger te staan voor de bloedraad van een gericht waarin gij uw jeugd hebt verteerd, uw gloed en uw heerlijkheid.…

Vaag, geheimzinnig en groots gaat de avond over in nacht - alle grens en gloed wordt gedoofd en het donker regent als as.…

die zelfs het eeuwige overstraalt met de gloed van duizenden sterren, die in onbestuurde val de wereld verlichten, waar jij en ik van werkelijkheid tot droom naast elkaar verblijven in de ruimte van de tijd waar de klokwijzers de maatstaf zijn van verderleven in gegronde harmonie en oorspronkelijkheid jij en ik tot ik en jij…