2660 resultaten.
Schrijven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 147 Ik draai aan de kraan
maar er komt geen water
ik probeer het later
hij drupt, maar een echte straal
wil niet gaan
ik sta er wat zielig bij
ik maak dit zelden mee
je draait aan een kraan
maar het water gaat terug naar de zee
dit is niets voor mij
het is gedaan.…
Schrijven is....
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 Schrijven is een uitlaatklep
schrijven is een must
Schrijven is een ander iets vertellen,
schrijven is een lust
Schrijven is een dag wegdromen,
met pen
Schrijven is, wat ik in persoon
gewoon ben.…
schrijven
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 82 is je brief in een
vergeten la beland
werd ie gelezen
opgeborgen verscheurd
voel je weleens de traagheid
van het schrijven van toen…
nog wil ik schrijven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 zoals de hemel zielen verzamelt
aai ik doornen tot kleine
stekeligheden, voor wie me kent
was mijn schrijven de inhalatie
het vermogen dat nu
onbekend mijn krachten remt
het toetsen van mijn vaardigheden
is als smog aanwezig in de
latente geest die alle scherpte
heeft verbannen in de schranderheid
zoals het eens was geweest
moge ik…
schrijven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 220 Laats kreeg ik een brief van een 80 – jarige dame.
Daarin verontschuldigde ze zich
voor haar ontoereikende kennis
van “www.be”
waardoor ze wel verplicht was
om pen en papier te gebruiken.
De verontschuldiging was even overbodig
als ontroerend.
Ik pinkte een emoji weg.…
Schrijven
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 419 de dag begint aan het bureau
ik daal af in een wit landschap
wat geen landschap mag heten
omdat er geen letters zijn
geen bouwstenen
geen vorm
hier, tussen de regels,
is het witter dan wit
ik ben op weg naar binnen, naar de kern
die zich niet in taal vangen laat
maar ik adem diep in, in volle teugen
keer dan terug, trek me op
aan een…
Schrijven
gedicht
3.0 met 2 stemmen 385 Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.…
schrijven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 164 schrijf met zwarte verf
het korrelige verhaal
van jou noch van mij
schrijf over het eiland
zonder beschutting
waar de boot je bracht
schrijf niet over het
afgesneden zijn
van het vasteland
schrijf niet over
slagregens het gebrek
aan een paraplu
schrijf niet over
liefdeloosheid en
onwrikbare dingen
schrijf als het
niet…
Schrijven...
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 129 Ik leerde netjes schrijven,
als toetje toe, een aai over mijn bol.
Lesgeven was een feest, ja ’t is waar.
Zij gaf haar hele hart.
En al waren we maar kleine kinderen,
wij hielden veel van haar.…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Zal ik nog één keer schrijven over de dag
die bijna voorbij is?
Zal ik schrijven over de wind en de meeuwen?
Over het blauw van de lucht en de wolken?
Zal ik nog één keer schrijven hoe
onze stemmen weerklonken?
Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
schrijven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 in het stille rijk van papier en pen
laat ik mijn gedachten dansen
vrij van het wanneer en het hoe
als ik ze in de inkt laat stromen
de woorden worden als ankers
waarmee de chaos verdwijnt
als de golven in ochtendmist
het hoofd leeg
het hart ontspannen
vind ik zo de rust en ruimte
in de stilte van eigen woorden…
blijvend blauw letsel
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 1.287 Blijvend blauw letsel,
als een lekkende
plastic fles bronwater
(een merk)
Het internetlicht van de
draadloze lozing is
een blauwletsel in de nacht
dat ik dit schrijf
(een baken, een merk)
Blijvend blauw letsel:
de aluminium blik die jij zond.…
Als hymne door seizoenen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 233 kunnen vertellen
de stappen die zij zet uit het alfabet
klinken zacht en soepel
ik voel het in mijn ledematen
wat ik niet beschrijven kan
met dichterlijke moed ontwaken woorden
relaxed aan de horizon
dat is genoeg voor mij
ik laat mij meevoeren
kus de charme als een bron van comfort
o, hymne wees vriendelijk voor haar
de vrouw van bronwater…
keuzes maken zonder spijt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 414 ze zit in het raamkozijn, amper zeventien jaar
het dikke golvende haar beweegt
zachtjes, oh zo zachtjes in de wind
de zon kust haar jonge huid
ze droomt haar leven spannend, waant zich
de dochter van een Arabische prins
zijn lieveling natuurlijk
ze is nog ongerept maar voelt zich toch al zo
vrouwelijk
veel klasgenoten hebben al een vriendje…
Blijham
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Routineklus was het
boven Hamburg
hoog in de lucht
bommen laten vallen
en dan weer terug.
Adrenaline gaf het
de luchtafweer schoot
alle mannen gespannen
voelen zich kwetsbaar
houden zich groot.
Het toestel houdt het
vliegt in formatie
het is achter de rug
ze vliegen weer terug
op de boordnavigatie.
Maar Duitse jagers
doorkruisen…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Toen alles Vermetel leek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 292 verdwalend
door heemtuinen duinen rosaria
leek een belofte van niets dan geluk
een zwevende donzen veranda
gedragen door blauwe paddestoelen
doorspekt met jouw lichtpuntjes
de stilte te betrekken
in ons gezamenlijk uitzicht
de velden voltrokken zich
de natuur werd overal geboren
jou beseffen in mijn gitzwarte prismatintels
was als puur bronwater…
Zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 394 Ik brul haar bulder-lied
zoals zij mij schier murw brult
nu ze zich in golven hult,
haar katterug opkrult tot
wulpse bergen, neerstortend
in het vunzig diep
van haar décolleté.
Toen God's voet haar betrad
was ze onbeschrijflijk glad
en plat, de zee.
Lieve Steenberghs…
verloren strijd
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.193 een cryptogram
verweven in een woordenweb
waar zelfs de spin van huivert
en de vlieg spartelt
klevend naar adem hapt
en één dag te kort is
vraagtekenwolken die
roerloos drijven en botsen
in een hevige onweersdialoog
tranen neerstorten in onmacht
steeds weer verdampen
onopgelost en gevangen
enkele winnende ronden
in triomferende…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Een eindeloos rijm?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 Bloed klopt in
het uurwerk van de
mij aangemeten tijd
en visioen, het recht
rein bronwater te
tappen uit een
ongeboren geheim, waarin
de waarheid drinkbaar wordt
uit de hiel en de ziel
van de fles en taal,
die toegang soms ontzegd
zodat ik stilaan verder
droom, misschien fataal
uiteindelijk wel levensecht
als een verse…
een kind vol zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 332 ruist zacht de zee in rust
gisteren, toen ik het kind
nog niet had ontdekt
dat eenzaam eb wilde
keren in zachte lijnen
ik sprong opzij
voor de einder en
neerstortende schelpjes
om de uitgerolde waarheid
te kunnen zien
de zee veranderde
in een dampende straat
waar herfst stil stond, leeg
in de richting van de wind
en net toen…
de eerste leugen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 466 achter een boom vol vlinders
houd ik me schuil
er is een reden
voor dit deel van het leven;
het op- en neerwaarts
en waar het allemaal om gaat
ik ben de nacht dankbaar
dat ik me mag neerstorten in zijn duisternis
dicht bij de stilte en de stenen waarachter wind
dromen draait
dwaas in drang
alsof ze ooit gevlogen hebben
misschien…
VEEL WATER DRINKEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 109 Wie veel water drinkt
die verdrinkt veel verdriet!!…
Grenzen bereikt?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 45 Roest klopt in het
mechanisme van het
aan ons aangemeten
uurwerk, het lijkt even
stil te staan, het reinste
bronwater aangetast
getapt uit het bloed,
waarin de waarheid
afbreekbaar wordt
reeds voorspeld in de
oerziel, afgedaan als
onzin, klopt het aan
de poort, vaak ontzegd
en komt het ijkpunt
dichterbij waarin ik
droom…
Stormjagers
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 558 De eerste windsels waren te teer
om de nacht te verhullen, ik schuil
onder de lakens van het eerste uur
en zing een dronkemanslied tot
we neerstorten op onze ijsberg.
Teder brengen we de oceaan tot rust,
zinken in de diepte van warme handen
en het vervloeien van de tijd.…
Wicklow
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 320 groen stapelen
ruggen zich naar achter
waartussen nevel kleeft
als grijze klei aan dikke kammen
de kleine ruïne
is door steen en tijd
van enkel voorgevel met raam
tot standbeeld verworden
tegen de zachtgrijze hemel
grenst de kim
aan gele korenvelden
scherp geaderd in tinten
en zo een hoogte kleuren
de stroming kent
blauw ruisend
bronwater…
De pen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 De pen op tafel
dwingt mij om te schrijven.
't Verlangen van mijn hart
doet gevoelens bovendrijven.
Hoe heerlijk is het,
als ik woorden vind.
Het vult mijn dag,
blij als een kind.
Het zijn zo vaak
die kleine vreugden in mijn leven,
die het leven aangenaam doen zijn.
Verdriet en pijn worden verdreven.…
herfstplagen
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 6.464 opgejaagd door herfstplagen
valt de stortbui in het nat
schuurt de wind zijn gure vlagen
tegen ramen die beslagen
trillen van de donderslagen
en zo de regen tikt een gat
in openstaande mantelkragen
uitgeraasde autowegen
vervuld van vallend blad
schuilt de man zich pruilend tegen
uitgestorte najaarsregen
die plengend en zeer ongelegen
neerstort…