3066 resultaten.
Het licht dat op de daken valt
poëzie
3.0 met 15 stemmen
2.675 Zal 't licht dat op de daken valt
En geluwt op het groen,
Mijn hart weer blijde maken, zal 't
Mijn mond weer zingen doen?
Ik heb gezwegen maanden lang,
Of 'k nooit meer zingen zou;
Gaat nu mijn zang weer aan de gang,
Door één klein plekje blauw?
Is met één vlekje zonneschijn,
Dat op de duinrand ligt,
Dat aanstonds zal verwonnen…
Alles komt in beweging
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
323 Mistig, stil en uitgestrekt
leunt de stad tegen de duinen
Duwend tegen het natte, groene achterland
ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht.
Slechts een bleke zon komt op
Het mag nog geen dag heten
Gedempt licht verdringt de grijze schemer
en doet de nacht vergeten.
Schaduwen glippen geleidelijk weg
Langzaam verdwijnt de kilte
Er komt…
Licht gevoel van
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
276 Met maar een beetje straling
van ‘t schraal opwarmende
helle hemellichaam, je rakend
met licht in troostende sfeer,
komt er hoop op vooruitzicht,
op geluk ontkiemend in lente.
Alsof een dakvenster een blik
gunt uit nog winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht jeukt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt,…
Winterwandeling
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
355 Sneeuw danst om je pootjes
Wat vlokken op je vacht
Je snuffelt gretig in het rond
Een sprookjes-winter-nacht
We lopen onder sterren
Jij rent wat heen en weer
De Maan kijkt toe en zij glimlacht
Naast Grote en Kleine Beer
We weten ons altijd omringd
Door krachten die beschermen
Ze lopen met ons mee als boom
Als planten in de…
WINTER
poëzie
3.5 met 2 stemmen
1.226 Grauwer dan bij 't woeste weêr,
Troostloos hangt de hemel neêr,
Grimmig zonder stormen;
Aarde! ééns blijde en grootsch,
Hoe ontdaan en doodsch
Huiv'ren thans uw vormen...
Wees gerust. In vlokkendans
Lichtend uit al valer trans,
Koomt om de arme leden
Blankheids warlend waas,
Blankheids sluiergaas,
Blankheids kleed gegleden.
Uitgesneeuwd…
Hibernia regina
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
259 NACHTVORSTIN
wonderlijk ongerept maagdelijk wit blinken geluidloos voorbij-ijlende ijspaleizen ijl tot in eindeloos indigoblauw
op zwarte lakens van hemelse zuiverheid in het universum
ener sterrenwemelende
vrieskraakheldere rozevingerige
polaire dageraad op een wintertintelende ochtend
in de zuidelijke hemisfeer
van een bevroren planeet…
De winter
poëzie
2.8 met 11 stemmen
2.428 De Winter komt met wind en kou.
Mijn rode beuk ziet woest.
Ik weet wel wat me troosten zou,
als iets mij troosten moest.
Ik weet wel wat verheugen zal
wen alles keert tot smart:
der schone liedren peerlenval,
klaar op mijn hart!
-----------------------------------------
uit: Het boek der liefde (1921)…
ZANG BIJ DE HAARD
poëzie
3.3 met 22 stemmen
3.326 Welkom, Winter! kraakt uw ijs?
Vult uw sneeuw de dalen?
'k Heb hier geen dooiweer aan de haard,
En geen brand te halen.
Blaast gij storm, door 't vliegend zwerk?
Muur en dak kan 't lijden.
Giet gij vocht in stromen neer?
't Valt mijn glas bezijden.
Krimpt de dag? te minder nood,
Om bij licht te gapen.
Rekt de nacht…
Laatste slagen
gedicht
3.5 met 40 stemmen
18.893 De wolken waren nog nooit zo opgewonden
Als magere zwarte honden
doorploegen zij de nachtrivier.
Er staat een sterke stroom
van dwarreltijd naar klokkentijd,
naar eindtijd.
Maar er is nog zoveel adem over
dat men van alles afsteekt in dit laatste uur
dat naar hoogten reikt, even wacht, uit
grote ogen kijkt, zich kroont met vuur.
----…
Winter
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
303 Er zat een zwaluw in mijn tuin,
met glanzend wit zwarte veren.
Hij keek droevig voor zich uit,
De omgeving kon hem op zijn tak niet deren.
Plotseling schoten de oogjes alle kanten op,
een bekje dat ging protesteren.
Het was de wereld op zijn kop,
hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren.
Die brak, waaronder likkebaardend een kat…
Kruikkerstkado
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
261 Deze moeder wil zijn als een kruik
Als je pijn hebt in je buik
Als je ‘t koud hebt in je rug
Door veel tillen of alles te vlug
Koude voeten die maar koud blijven
Zij wil je verwarmen, je lieve lijven
Maar nog meer wil ze warmen je hart
Als verdriet ligt of smart
Denk aan de kruik dan
En maak er gebruik van
Misschien denk je dan een klein…
Winterpunt
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
243 De winterzonnewende is aanstaande
's Nachts reikt de zon tot haar ultieme punt
Dan staat zij stil in het
solstitium
Waarheen de weg liep die 'k
naar jou toe baande
De langste nacht, de minste
daglichturen
Heeft zij het op de wintervorst gemunt?
Verwacht dit jaar geen al te grote stunt
Van koning winter, ook als 't had gekund
Want…
Eerste sneeuw in de tuin
poëzie
3.6 met 12 stemmen
2.683 Verhelderd ligt en overal omzwacht,
En tinteljong en toch zo eindloos oud,
Dat ‘t bijna angstig maakt en onvertrouwd
Dit daaglijks plekje nu in winterdracht.
Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht,
En alle onwillige en stutten boud,
Met vertjes blank als bijenvlerkjes koud,
Belegen werden uit de hemelnacht.
Van ‘t hart uit wit tot de einden…
Nog lang, voordat de lente komt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
249 Ik zit aan tafel, misschien
wel te slapen, denk ik even
bij het gillen van een sirene
die uit mijn neus de geur
van gepofte kastanjes weg-
neemt naar een spoedgeval
In de keuken zie ik
de poes afwachtend kijken
en de wolken trekken snel
langs de dommelende zon
Dadelijk gaan we spelen
eerst koffie zetten
Hoog en laag ruisen
het kookwater…
Een lief smoeltje
netgedicht
1.3 met 15 stemmen
312 je ogen
waren al
als baby de
contactpunten
met deze wereld
die zich
aan jou gaf
met alle warmte
en liefde die
hij bij zich had
jij kleine
lieve onschuld
hield die
lijnen vast in
herkenning
van wederzijdse
lach die in verdere
kennismaking steeds
meer handen voeten en
een lief smoeltje kreeg…
Ontmoeting
netgedicht
4.6 met 10 stemmen
319 De beukenhaag danst
naar de pijpen van de wind
beweegt met alle stormen mee
Het verdorde blad huivert
trilt rilt onder de grillige
plagerige beroeringen
Boven de winterharde heg piept
als uitkijkpost een schaars takje uit
aardmannetje op wacht
Aaneengesloten bruine rijen
golvend in dichte vertakking
deinen in saamhorigheid
In…
Herstwandeling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
231 Aangenaam voelt de regen aan.
Zacht vallen dunne druppels neer
op grassprieten, zich fris verheffend.
En nat geworden haren beplakken
je wangen. Ik verlang naar kussen,
onder een geheel van bomen met
rood, geel en bruin geworden bladeren,
onrustig wachtend op dartelende wind
om verlost vrij weg te mogen zweven
naar een reeds bezaaide ondergrond…
Winteren
netgedicht
2.6 met 7 stemmen
305 Sneeuw dwarrelt neer
loopt menig stad en land af
stilte hoopt zich op
Wanneer in de vroegte van morgen
verschillende wolken samenkomen om de hemel
te bedekken waar vale zon zich niet laat zien terwijl een brede
waaier aan grijstinten en monochroom steeds meer op de voorgrond treedt.
Tezelfdertijd beginnen enkele vlinders
te zweven…
DECEMBER
poëzie
3.9 met 20 stemmen
3.809 Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht.
Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt
De weke wegen, waar ’t geplet fluweel
Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef.
De hoge bomen, zwart en bladerloos,
Wien grijsgroen mos de ruige stammen dekt,
Herdenken, droef, de zoete zomertijd,
En schudden zacht de wijze, kale kruin.
In de oude toppen…
Als geen ander
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
282 Ouderwetse herfst
tussen geruis en kalmte
het zacht licht vervaagt
Hoe ontspannend en verfrissend het is om te
proeven van een herfst die haar zoveelste hoogtepunt
heeft bereikt waarbij ieder van ons kan genieten van paletten met
authentieke en ongedwongen kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen.
Op welke wijze heel wat zonnige…
WELKE HERFST
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
344 wat kan de herfst
mij nog vertellen
over vallende bladeren
over de kraaien die
in de bomen luidruchtig
zitten te vergaderen
over de reeën die hopen
op hun vlucht de schietgeile jagers
te kunnen ontlopen
over de vos die een
prooi verschalkt
over een verre ezel die
het melancholieke geluid
van de herfst uitbalkt
wat kan die toch zo
adembenemend…
DE BLAREN VALLEN
poëzie
3.5 met 17 stemmen
5.222 De blaren vallen, blad na blad,
Die allen sterven moeten,
Zij dwarlen langs het herfstig pad
In huiverende stoeten.
Zij zwieren rond, omhoog, omlaag,
Zij rusten en zij vluchten,
Wild voortgedreven door een vlaag
De laan is vol geruchten.
De blaren goud, de blaren geel,
De herfstwind doet ze vallen,
Zij zinken na wat wild gespeel,
Zij…
Winterklaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
400 Ik deed - vandaag - de
bruinige bladeren bij
elkaar. Bedekte er de
de vaste planten mee
Legde het loof van
tomaten op de hoop
Stalde de tuinstoelen
in de houten schuur
Deed de deur van
de serre dicht. Hing
het slot eromheen
Het metaal schuurde
Een oud bekend geluid,
dit piepen en dit kraken
Het deed me denken aan al
die vorige…
NOVEMBER
gedicht
3.1 met 123 stemmen
25.887 Na de roodbruine warmte van september,
na van october 't zwaar en donker goud,
keren de heldre dagen van november
met ijle geur van brandend turf en hout,
van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud
worden de morgens in de kale velden
waar raven, met de ondergang vertrouwd,
de heerschappij aanvaarden; sombre helden
die zich met nog somberder…
De donkere verroeste blaren...
poëzie
3.1 met 12 stemmen
3.947 De donkere verroeste blaren maken
Aarde in november weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven
Naar…
November
poëzie
2.9 met 143 stemmen
36.639 Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen…
ZACHTE WINTER.
poëzie
3.3 met 38 stemmen
3.236 De winter brengt hier menig lentemorgen,
Van zachte zonneschijn en heerlijkheid.
Wat houdt het leven nog voor ons verborgen?
Vraag niet. Geniet uw tijd.
-----------------------------------
uit: Kwatrijnen (1924)…
halloweenpret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
249 in de duistere avond en nacht van Halloween
werpt bleek de maan haar schimmige gloed
waarmee zij de wereld in spookachtig waas hult
fluisteren ons de spoken, heksen en griezels
angstaanjagende geesten met grijnzende tronies
zweven door schaars verlichte straten en stegen
in het duister rammelen botten en kraken beenderen
die vrees beklemming…
Waar ik naar verlang vandaag
gedicht
3.1 met 45 stemmen
16.330 Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan
ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vindt en samen
trekken…
troostvolle herfst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
320 Het bos is stil
alsof ze zeggen wil
laat me maar even
laat me even in mijn afscheid
van fris groen en beknopte
nieuwigheid
Ze kleurt ervan
ja weet je
ook ik moet loslaten
gevoed en groot gebracht
De wind laat haar zacht
troostvol wiegen
We verwonderen ons
om haar kracht
in stilzwijgend vallend blad
Het bos heeft geen strak…