Alle inzendingen

Het is oorlog. Zelfs de vogels lijden. Van honger vallen hun vleugels zwaar naar beneden. Ze kunnen nauwelijks nog vliegen. Je tast in het duister over wat er is gebeurd. En je kunt niets doen. Op tv maakt iemand zich zorgen: ‘Ik ben bang dat ze straks uit de lucht vallen. Op de kinderen.’ ***…

Geachte Mevrouw Crutzen neen,  u bent geen prutser u bent van veel en van veel zeer goed u, ook mijn zomergast heb daar naar uitgekeken temeer inzake uw openheid met name op seksualiteit maar het werd niet een duik in het diepe, maar de trap af ik haakte volledig af bij het geweld, ik werd geveld 2 mannen, 2 auto's totale vernietiging…

Heidelucht waait voort, vermengt zich met bloemengeur van een grote tuin. Druk gezoem kringelt om de kleurrijke perken, en duikt in kelken. Duizenden werksters vliegen vol stuifmeelkorrels naar hun woonkasten. Gekweekte bloemen, wild gewas worden samen honing van eendracht. De was uit raten baart nieuwe kunst bij Strijbeeks…

Ik blijf altijd wel dromen Zie wel wat er van mij terecht zal komen Leef van dag tot dag Soms met een traan en een lach Veel verschillende dingen gedaan Dat is nu eenmaal mijn bestaan Altijd gezwegen Over wat je in het leven niet hebt gekregen…

een gedicht over het vergif van vergelijking en de kracht van zelfvertrouwen Jaloezie sluipt zacht, op pantoffels van pijn, het woont in de schaduw van wie we niet zijn. Het kijkt naar de ander, met halfdichte ogen, en fluistert: “Waarom hij wél, en ik niet bewogen?” Het kent twee gezichten, maar één zelfde stem: de één wil jouw zon, de ander…

ik moet je iets vertellen… géén eendagsvlieg eerder iets dat blijft hangen dat klinkt als… een zoemend liedje met vonkend ritme dat golft in azuren zee zo’n melodietje dat… je leden bevleugelt en danst in je lijf het is als… de bitterzoete passie van vermiljoenen rozen (een doorn hier en daar gelaten) une…

Waren je handen zo zacht als je ogen die over mijn lichaam gleden met die voorgespiegelde nauwkeurigheid, bedreven zoals beloofd; mijn curven zo breed als je wilde, ik at zeven cakejes per dag omdat jij ze bakte, ik durfde door mijn knieën te zakken, als jij mij maar weer bij de hand pakte. Als het grootste geheim, voor iedereen verborgen…

============== ze zaten tegenover elkaar in het muffe motel. hij nipte van oploskoffie uit een morsige mok. zij peuterde aan een blaar op haar hiel. de airco zoemde als een insect, dat naar buiten wil, op gevoel en zonder logica. ‘ik hou niet van je,’ zei ze. ‘dat hoef ik ook niet,’ antwoordde hij. ze grijnsde. ‘dat komt nog wel.’ hij…

De oorlog die in Oekraïne woedt? Hij zou die klus in één dag even klaren. Zit hij na zijn fiasco op de blaren? Welnee, de grootspraak zit hem in het bloed. Nobelprijs voor de Vrede? Een illusie: want elke dag creëert hij wel een ruzie.…

Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van…

O als de zon schijnt en de aard wegkwijnt in die luister weg in 't duister, en maar scheem'rend het hoofd opheft in schaduw omloofd - treedt nader, treedt nader blankvoeten te gader te gader de voeten, de handen - de lachtande de blauwoge de blondhoge de zilverwoorden wenende, het lijnig hoofd lenende achterover omhoog in de lucht -…

Met een forse fijnmazige zeef filterde ik de dampende massa die zich ontwikkeld had in de broeiketel van mijn in donkere nevelen gehuld gemoed. Wat nodig is, wat nodig is ……. dat moet! Dat moest het motto zijn! Zoals men met grote precisie drie schepels kristalhelder slankesleutelbloemgeel in de duisternis schept.…

In het witte warme zand Voelt jouw lichaam Heerlijk koel tegen ’t mijne…. Zonnestralen zetten jouw huid In ’n oogverblindende glans, ’n Glans die alles doet verdwijnen…. Jouw hete kussen Branden vurig Op mijn koortsige lippen…. De branding lokt, Om samen te deinen op de golven van verlangen…. Tot in ’t koele maanlicht, Onder…

In het witte warme zand Voelt jouw lichaam Heerlijk koel tegen ’t mijne…. Zonnestralen zetten jouw huid In ’n oogverblindende glans, ’n Glans die alles doet verdwijnen…. Jouw hete kussen Branden vurig Op mijn koortsige lippen…. De branding lokt, Om samen te deinen op de golven van verlangen…. Tot in ’t koele maanlicht, Onder…

(over het vuur dat vraagt om vorm) Woede komt niet als een vreemdeling binnen — ze klopt niet, ze stormt, ze beukt op de borstkas, brandt achter de ogen, hijgt in je keel als een woord zonder rem. Ze zegt: “Vecht terug. Schreeuw. Gooi. Verbreek.” En o, wat is het menselijk om toe te geven aan die roep. Maar niet het voelen is zonde.…

Vanzelf was ik mezelf, het bezielde lichaam met mijn naam Spiegels hielpen me als puber mezelf te zien mijn haar, mijn neus, mijn figuur Een leven later splits ik mijn lichaam af, steeds meer afstand neem ik van de gebreken van ouderdom en ziekte om mezelf te blijven herkennen als wie ik geworden wil zijn geestelijk veilig en…

ik zie de mimiek in het geschreven woord zonder leestekens alleen het hart schreeuwt maar wordt in de herrie niet verstaan pas in de zachte uren als de huidhonger voelbaar is en raken voldoende is om klaar te komen zuchten wij eindelijk onze ingehouden dialoog met een gevoel dat er nog veel meer in had gezeten als wij niet…

Vanzelf was ik mezelf, het bezielde lichaam met mijn naam Spiegels hielpen me als puber mezelf te zien mijn haar, mijn neus, mijn figuur Een leven later splits ik mijn lichaam af, steeds meer afstand neem ik van de gebreken van ouderdom en ziekte om mezelf te blijven herkennen als wie ik geworden wil zijn geestelijk veilig en…

Ik zag tussen ragdunne twijgen en loten een kunstenares in het spiegelpaleis op golvende wiekslag van zingende vogels een principessa die niet echt bestaat een jokkende lokeend die danst met haar geisha's in Russische sprookjes die soms echt bestaan Al lezend was ik in de zwevende hemel van advocaat slagroom met vanille-ijs…

nog niet zijn alle geestverruimende stoffen gecatalogiseerd met hun invloed op de markt en hun effect op de geest daarbij uitgaande van gezond zonder onbekend falen en een gemiddelde geestestoestand het standaard onderzoek vraagt wel een aangepaste response in nieuw en aangepast evalueren van termen voor een goede interpretatie…

Met het Vliegtuig naar Spanje Dronken van Amsterdam naar Malaga Door naar Torremolinos In een vijf sterren hotel Dus ga ik niet zitten treuren Met mijn privé Sponsor en Privé Chauffeur kan niets gebeuren Want wil je met Danny van Strien worden gezien Dan hangt daar een prijskaartje aan…

Laatst jubelde een kerel niet ver van de Rubicon hij kwam en zag en overwon veroverde 't alleenheerschap in Rome lang voor Lelystad uit Zuiderzeese klei gestampt een na de oorlogs wederopbouw kemphaanvrijplaats werd, een gat waar grutto's en de wilde gans, die na de laatste afsluitdijk lang voor de watersnipnoodramp, hun tabernakels…

Vannacht keek het oog van de zilveren god helder en fier in het donkere zwerk naar ruimteschip aarde, de blauwe planeet nu eens door Helios' stralen beschenen dan weer door omwenteling in het duister waar James levenslang heeft gekregen Een eerbetoon van de god van de Kosmos aan Lovell die oud als Methusalem werd reiziger die…

Zo zacht Haar fijne lach Zo zacht Ging ze heen In de herberg Vol van leven Klopte hij aan Nog één keer Samen dansen Dol van verdriet De ziel uit Onze melodie De herberg sluit Voortijdig…

Was fan van motor- en van autosport Werd in een crimineel circuit gezogen En is toen ernstig uit de bocht gevlogen Waarvoor hij nu terecht veroordeeld wordt Zijn hechtenis kan hem wellicht niet bommen Waarschijnlijk hield hij vroeger al van brommen…

Dat je je voorneemt om zes uur wakker te worden, en om twee uur wakker wordt, om drie uur, ziet dat het nog lang niet zes uur is, opeens acht uur nee negen. Je nieuwe mensen nieuw ziet doen, niet weten en wel willen weten, als weten dat nog niet vergeten in weten zit dat zit, de dis verteert van is en zal toch zeker. Dat rimpels in het…

't Ontbijt des vogels. ‘Vogeltje, met grauwe veer, Ben-je nu reeds in de weer, Met uw zoete tong? Fluitertje, wat zing-je daar Zo vroegtijdig hups en klaar, Bij zo menig sprong? ‘Kleine, die zo aardig praat, En zo stil te luistren staat, En op alles let, 'k Heb ontbeten, al is 't vroeg; Daarom zing ik nooit genoeg: Zang…

Het laatste jub’len van de merel ‘k kijk op en zie op ‘t dak, hij ziet mij en zingt opnieuw dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij, laat hem niet storen weer jubelt hij De sloot paarsblauw al, waarin lantarenlichten liggen zo licht zo zacht de lucht ik ruik de sloot en gras ‘k schrik op van een geblaf en dan weer rust nog paarser schijnt…

Ik wandel door heuvels van zonlicht en schaduw een schoonheid te vinden in bomen en stenen die samen verrijzen tot een machtig kasteel - dat daarboven stil zweeft in het luchtlandschap Als ik ademloos staar tillen handenvol wind mij op uit de laagte en geruisloos glijdend op vederlicht vleugels van goudstralen draden komen torens steeds…

Tussen nijver Kaatsheuvel en luchtig landduinenbos waait een zucht steeds heen en weer strooit over Eftelings Sprookjesbos zijn eigen onbekende vertelsels die een ieder zelf mag behouwen vrije gestalte geven.…