Alle inzendingen

Je denkt veel te willen Vakantie bijvoorbeeld zoekt wat, ja! De juiste reis! Na wat rust en overdenken nee, eigenlijk wou en wil ik daar naartoe! Zoeken… gevonden! Blij! Je stelt je voor, je wikt en weegt kijkt in je agenda je ziet je pakken, welke kleren, koffer, parkeerplek, je ziet je lopen door die straatjes, gevels…

Het zou het feest van herkenning kunnen zijn of worden als de glimp van haar vurig oplicht in warme omhelzing of wordt het een uiterst snel verdwijnen uit een ooit beleefd festijn waarbij ondeugd meekeek en deelde omdat vergeten in samen beleven een goed excuus leek daar waar zachte avonden spiegelend drijven op het…

Hittegolven en regendagen met onweer volgen elkaar op. Toont God de mensen dat ze van Hem blijven afhangen?…

Ik hou van het leven Al gaat het nog zo snel voorbij. Hoe zal ik het zeggen? Vraag mezelf: “Wat is het.” Waarom is het wat het is? Ik wil er mijn vinger op leggen. Het lukt me niet. Want het leven is overal. Overal is het in zicht In de mussen op het terras. In de kat die stiekem komt kijken. Zijn groene ogen nieuwsgierig op mij gericht…

Nergens beter toeven dan tussen golvend riet turend over het kabbelend meer luisterend naar de vogels. Aan de overkant van het water loeien koeien in de wei wordt gras gemaaid om te hooien alles wijst op voorjaar begonnen in mei. Heel het leven nood tot rust te komen ga ook zelf eens ontspannen rustig zittend aan de waterkant genietend…

Mijn geest is een kaleidoscoop een polychroom aquarium veelkleurige verbaria in grote stille oceanen van ongeschreide, des te meer in 't zand geschreven vissentranen…

Het was laat in de avond regen in lamplicht gevangen sloeg neer op het macadam van de Mechelsesteenweg je had een offwhite jurkje aan ik schatte je op vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied…

Weegt op de nacht een dubbele donkerheid door zoveel ogen, duister voor altijd? Gaat in de dag de stilte warende om van zoveel lippen met doods zegel stom? Neen luide zijn de dagen met de klank van zwaar geschut en felle wapens blank en nachten lichten van de hoge vlam die laait door 't land en zoekt het offerlam. Duister en stilte zijn…

Er waren honderd ambitieuze landen, maar ook was daar de olie-industrie, dan is er weinig kans op euforie. De hoop verdween in plastic prullenmanden. Wie alles in hun voordeel daar beslisten? Tweehonderdvierendertig lobbyisten ....…

Altijd is het een stijl pad dat kronkelend langs een stromend beekje leidt tot een grotesk slot; het bladerdak verzwakt wat de wolken overlaten aan het weinige zonlicht op zijn bezweet gezicht. Het laatste, het zwaarste, met de poort als gewricht van de tijd na alle goden, in de protagonist z’n zicht, deel van de raarste tocht -de aankomst volgt…

ik heb de rimpels gevolgd naar de plaatsen waar jouw krachten zich hebben geopenbaard voordat de spiermassa de opperhuid ontspande nú lees ik de lijnen die ervaringen hebben getekend en soms zelfs hebben gegrift in frequent aantrekken en ontspannen in de diverse oefenseances van aparte krachttraining toch is het geen verval wel…

Is er regelmaat te geven als de eenzaamheid zo opportuun heftig dagelijks aanwezig is? als pijn je vooral laat voelen dat je heel alleen bent? pijn je dagelijkse bondgenoot zo lang al aan verbonden (MS)! ja, er is regelmaat aan te geven door je tanden erin te bijten je tot de tanden toe te bewapenen 'cordon solo humanitair' je vesting…

Ik grijp veel te hoog, Niet te bereiken, Hoe zeer ik ook poog, Maar ’k wil nog niet wijken, Mijn verlangen blijft vragen, De roep is te sterk, Nauwlijks te dragen. Achter ’t oneindige zwerk, Ligt, ik zo zeer ontbeer, Ik weet, ik moet accepteren, Wat was, is niet meer, Tij is niet te keren, Wat was, komt niet weer.…

Wat met God te maken heeft is ingewikkeld, het verstand wil logica en geeft zich niet gauw gewonnen zoekend naar elk begin redenerend vanaf een volmaakte schepping naar de bekende wereld de mensen, hun neigingen genotzucht, nieuwsgierigheid ongeduld en domheid - hun onvolwassenheid die hun de kans gaf om verstandig te worden volwassen…

Ik loop voor bij het korenveld Met iedere stap doorbreek ik de stilte In de schemering van een oneindig niemandsland Heb ik je gebracht voor bij de laatste rij populieren Ik loop aan mijn eigen schaduw vooruit Terug naar de wereld De bomen kijken mij na Zoveel er hier verloren gaat…

Waarom ontbreekt mij steeds weer het talent tot ontdekking van een nieuwe eigen stijl met zwierige woorden en nieuwe trend al schrijf ik mijn gedicht met botte bijl. Ach wat maakt het uit welke keuze ik doe mijn inspiratie komt alleen uit jou najagen naar nieuwe methodiek maakt moe noodzaak van geeigend schrift maakt mij trouw. In mijn…

ik denk het vandaag ik dacht het gisteren ik heb het altijd al gedacht ik zeg het vandaag ik zei het gisteren ik heb het altijd al gezegd ik weet het vandaag ik wist het gisteren ik heb het altijd al geweten mijn geweten is zuiver want mijn god leidt mij ik hoef daarom niet na te denken daarom doe ik vandaag wat ik…

Soms vertraagt de tijd, wanneer stilte zich vleit over de wereld en de tijd de dag dat moeders handen rust vonden en haar ogen sloten – de ogen die jou ooit voor het eerst zagen. Wat blijft is helder, het stille licht van herinnering: een glimlach, onuitwisbaar woorden die zich nestelen in de kamers van je hart, de geur van thuis, de warmte…

Almachtige God Heerser over het heelal liefdevolle Vader Uw wijde blik ziet achter de verste sterren kijkt even aandachtig naar de allerkleinste wezens van ons Aardrijk die slechte met het sterkste vergrootglas zich laten tonen welk een onvoorstelbaar grote ruime Geest verzorgt het nietigste als het Mateloze.…

In mij gaat iets ontpoppen Mijn bakermat gaat scheuren En als dat gaat gebeuren Dan is dat niet te stoppen Ik krijg nieuwe organen Dat komt door de hormonen Straks mag ik mij bewonen Een ander wezen wanen Ergens in mijn geheugen Liggen dan wat restanten Van, nare, oude kanten Van zelfbedrog en leugen Dan, na mijn transformeren Ga…

Zou dat wel waar wezen? Zelfs bij strenge ascese? In uitgesproken malheur? Men zoekt altijd naar welbevinden. Uw conditie acht u gezond: constant voelt u zich prettig. Alles functioneert zoals het hoort. Echt wat men noemt, een zegen. Pijn noch klachten vragen uw aandacht. Vrolijk stapt u de wereld rond. Zeg maar gerust een voorrecht.…

Twee paarden bij een hek, terwijl het avond wordt. De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend, een liefde even smekend als bevelend, in een tevreden stilstand uitgestort. Zo te beminnen met een lange hals vol manen, een brede borst die op voorpoten rust, terwijl het hele lichaam kust en wordt gekust en 't zonlicht valt…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren, totdat…

De blauwe reiger rust in het verstild water zijn spiegelbeeld drijft In het water, half verborgen, staat hij op één poot, een stilte die het water zacht omhelst. Zijn hals reikt naar de lucht, alsof hij de wereld vasthoudt, en mijn hart volgt elke trilling, een echo van tijdloosheid. Over de spiegel van de vijver glijdt hij, het riet buigt…

Soms moeten stemmen schreeuwen om over eeuwen van ongehoord zijn aan te komen in de vervreemde oren. Soms druipen de zinnen van bewezen formules en wordt zonder scrupules niet verwezen naar het origineel. O wee! Soms gaat ’t om de flow, de metriek, als een diashow op de villawand (lees mijn biblio nog een keer, if you please…

'Er valt met dat geweld hier niet te leven' Zo sprak een arts, 'en wij zijn vaak de klos Patiënten slaan er menigmaal op los Zo kunnen wij geen goede zorg meer geven' 'Ons Medisch Centrum West was ooit het beste Nu zijn we Medisch Centrum Buiten Westen'…

Kinderen eten van de levensboom Eerst kennen ze nog geen andere daarna durven ze niet meteen maar op een keer proeven ze van nieuwe vruchten, voorzichtig Als het moet zijn ze flink en bijten ze door met een vies gezicht Zo leren ze te kiezen tussen nuttig en nadelig passen ze met kennis en uitvindingen hun wereld een beetje aan naar…

De vergeten wereld, Vergeet ik niet, Nochtans blijft het stille, Hoor noch zie ik iets, Van vlinders die fladderden, Van bijen die zoemden zacht Rond verdwenen bloemenpracht, Door boeren en fabrieken, Geruisloos, in stilte, Om zeep gebracht.…

De OranjeBoomstraat huilt zoals het eens heeft gelachen samen kijken met wijlen mijn moeder 'Toen was geluk nog heel gewoon' wekelijkse tv-amusement verrassend, meeslepende lach Jaap Kooiman en de bontjas voor zijn vrouw in Hillegersberg de drijvende kracht bezwijkt snel Gerard die ons zo heeft verrijkt met Sjoerd en Joke en meer…