Alle inzendingen

boerderijen met gulle hand over het oude land uitgestrooid een beekje een hooiberg een tractor in de verte koeien vredig zonder doel van het ene hier naar het andere op het centraal station fiets gejat en nee ik heb geen euro is er gelukkig weinig meer van te merken ------------------------------------ uit: 'Planeet jeugd', 2003…

meer dan een zin van zeventien lettergrepen over drie lijnen…

Wanneer het lente worden zal? Reeds bloeit de vlier en ritselen de gronden, De trage beken krijgen duizend monden... De lente, lente. Wanneer het lente worden zal? Aan strakke lucht een helle ster gaat lopen, De heide legt een blad van purper open, .. . De lente, lente... Wanneer het lente worden zal? Hoort gij de nacht? de schemering…

Zowel in Spanje als in Portugal Was heel de maatschappij ineens ontwricht: Geen internet, geen trein, geen bus, geen licht Vanwege een enorme stroomuitval Ben ik daarom zo laat hiermee? Nou nee, want Ik ben wel op vakantie, maar in Zeeland…

De vader bewaakt zich als een fort Een bastion van spanning en van dreiging Mijn pijlen buigen krom Nog voor ze zijn geschoten Mijn boog is reeds verdord Nog voor hij is gevormd En zinnen breken af Nog voor ze zijn gesproken Mijn woorden zijn te kort Om vader te verstoten…

Rafels heten ze in het jargon maar wat is 'yolo' in een mensbestaan van opstaan denken al doend verder leven als onvolmaakte versies van onszelf in chaos met z'n retro rituelen regime van eten wassen overleven in schuilkelders gespeend van maan en zon... morgen gezond weer op zegt sonja barend een liefdevol refrein tot in…

Grillig eindigen aprilvissen de meimaand die wil herbeginnen Arbeit macht Frei oorlogen herdenken de bevrijding met goede werken Belgische Paasakkoorden bindend de vrijheid verslinden Herstelbaarheidsindex nu van kracht potje breken potje betalen de luchtledigheid in 't verwoorden de mond toesnoeren Grootkapitaal onderbelast…

in de wachtzaal van de tijd vertikt de klok teken aan de wand met vaste regelmaat de uren en wij die wachten wij kijken naar de klok ze tikt zo luid zo schaamteloos in onveranderlijke takt wij wenden onze blik af en wachten verder nu op het ritme van ons luid kloppend hart…

deze ochtend lijkt genadeloos op gisteren met eenzelfde zwijgzame dageraad dagen vullen zich altijd met morgenlicht kenbaar, ontegenzeglijk zelden afwijkend van een patroon een porseleinen bord, een grindpad tevens voor herhaling vatbaar laat de ziel zich tot het lichaam richten -ten langen leste, zonder iets te vragen maar toch met een…

Als op stille vleugels, heel rustig beweeg ik voort als een veertje zo licht speels, zacht zoet zwevend Zonnestralen, teder als dons blazen voorzichtig met warme adem de scherpe kantjes van het leven genieten, met volle teugen, al is het maar even Donkere wolken verdwijnen diepe verlangens van warmte, genegenheid.. tijden van vreugde…

in het allerlaat- ste licht van de dag draait een man z’n achterdeur op slot, prevelt een merel z’n avondgebed…

------------------------- Ha! daar is die vrouw die me komt halen de enige die luistert, wanneer ik schreeuw en huil en dan opeens haar borsten schept uit de warmte van het eerste dier, (gretigheid) en een nest maakt van twee moederarmen en alles wordt stil en is goed en warm en vol, en schoon en boeren en lopen en vallen en fietsen en…

Even mijn armen om je heen even samen en niet alleen even mijn warmte aan je geven in dit rommelige leven heel even samen knus en op je wang heel zacht een kus…

Bezielende stem bezingt het leven van liefde, smart, strijd en overwinning; vrolijk jeugdig gemoed, wijze bezinning ondersteunen haar kunstzinnig streven. Woorden vol klinkende toonkunst geven bij vreugde en verdriet bemoediging, doen uitzien naar komende versterking, waar men verkwikkend hart zal beleven. De zangeres zorgt voor bloemengeuren…

wat eens onze Prinsessendag was klein en koninklijk van aard groeide uit tot het feest van vorsten een dag die volk en vaderland verbindt van Wilhelmina tot Juliana Beatrix en Willem-Alexander vierden en vieren wij de vorst om elkaar samen te binden Oranje kleurt het land die dag op pleinen, straten, in de lucht de vrijmarkt vol oude schatten…

80 jaar in 2 minuten in stilte. Het is niet uitvoerbaar Alle slachtoffers van de wereld te herdenken in 2 minuten tijd We herdenken de verschrikkingen Uit de 2e wereldoorlog Het zou nooit meer gebeuren Maar de mens is hardleers Van klein geweld naar heel groot Er wordt gereld op het voetbalveld De verjaardag van de koning kan niet zonder…

Nog even dit over afgelopen Koningsdag het kostte wat, maar ze leverden want met Koningsdag gaat het Koninklijk riool open het riool onder de OranjeBoomstraat van de Oranjes niet dat het gaat stinken neen de Hoogheden gaan shinen ogenschijnlijk elke vraag gesteld en naar waarheid beantwoord over de opleidingen van de Prinsessen…

Zouden de pitjes van de appel in mijn buik -- wortel gaan schieten?…

de genetische tekens en herkenpunten zijn verdwenen in de aandachteeuw waarbij het bekende gelaat in tal van andere modificaties in plaats van de bekende familie trekken is gekomen in de race om de meeste volgers en influenzers jaren geleden heeft de huidttatouage een geweldige vlucht genomen daarom is men begonnen aan het veranderen…

Maestro- jij een basiliek Ik een bescheiden kapel Of nee, meer een lange, dunne kaars Wachtend op handen Hem tegen betaling ontbrandend Aan wie denk je tijdens het Ontvlamnen, aan mij, leerling ooit Die nog ontwaken moest? Nu ik vrijwel alwetend ben Druk jij je lippen op de mijne Mijn eigen kathedraal schiet al op In veel zie ik je…

Maal ik over plus Is jouw minachting mijn deel Cijfer jij mij weg…

Stilte tussen ons geen woorden, toch zo veel meer je blik zegt alles In de ruimte tussen onze woorden voel ik jou, de pijn die onuitgesproken blijft, het verdriet in stilte. Toch zie ik het, zonder oordeel, zonder druk, en wil ik naast je staan, in alle kwetsbaarheid, met een glimlach. Niet altijd zijn het bloemen die mijn hart verwarmen…

‘Op oorlog zijn we niet meer voorbereid. Bewapenen!’ stelt Willem Alexander. 'We hebben een geduchte tegenstander, mijn jachtgeweer is niet meer bij de tijd. Ja, Maxima is ook naïef gebleken: die heeft alleen ontwapenend gekeken.’…

Ik zoek naar woorden en ik vind er geen. Ik neem uw hand en blik u in 't gelaat En fluister, als een bede, uw naam alleen... Hoe zal ik weten of gij mij verstaat, Als ik blijf zwijgen en zo bitter ween, Omdat ik voel waartoe geen taal volstaat? 'k Voel me als een kindje, dat een volle kelk Langs diepdoorploegde paden zoetjes draagt…

Je zoon op je schouders. Boven hem je paraplu een lopend torentje In regen van nu. Zelf wees geweest en wees gebleven zit je daar zelf op schouders van ouders, zelf in de vorm van een zoontje, en boven de hoofden een ronde en kleine maar troostende droogte. -------------------------- uit: Botshol (1980)…

Mijn bloedend hart, kijkt dagelijks om zich heen, ziet heel veel ellende veroorzaakt door mensen van steen. Geld heeft ons steeds meer in de macht, de duivel die honend in zijn vuisten lacht. Gewoon blijven wij geloven, dat het nog wel goed zal komen. Ook al is het licht al een tijdje uitgegaan, wordt er geen minuut bij stil gestaan.…

in de storm van verrukking waar lust gaandeweg de vorm verliest van een passend antwoord is het zoeken naar copulatie een wonder wanneer men het gebeuren voor waar aanneemt leeftijd naar jaar, het spel is nimmer uitgespeeld, wel draaien de wijzers van tijd op een zacht normalistische wijze trager dan toen wanneer de coïtus standvastig…

* Reactie op Maartens razendsnel sonnet van vandaag * Ben zeer benieuwd wie dit vers heeft geschreven - oorspronkelijk, want dit is tweedehands - of geef je hier Anonymus een kans zijn kunst te tonen in een tweede leven? Het moet wel van na twintig dertien zijn er staat - en ik citeer, als dat ook mag - geen koninginne-, maar een koningsdag…

en toen ik even aan je dacht zei iemand dat je er niet meer was spoorslags vertrokken zonder dag en zo ging het steeds opnieuw als ik aan iemand dacht die er plots niet meer was en toen ik even niet aan iemand dacht zei iemand dat ik er niet meer was een onverhoeds vertrek zonder dag en zo gaat het steeds opnieuw als jij aan iemand…

waar jij neerdaalt breekt lucht open zingen trappen hun zwijgende lied een hand — vogel, vlam, geraakt en weer verdwenen jij, zonder grens, schenkt ademen in glinsterend goud wij, verloren in jouw lichte dwinging, zwenken als bladeren in de adem van dromen leven aangetikt, wakker gedanst op de stroom van wat geen einde kent…