Alle inzendingen

ik zag hoe uren zich stapelden naar soorten en soms nog levend in doorgaande tijd stukjes die gecoupeerd waren lagen verspreid hun beelden waren de aansluiting totaal kwijt ook het archiveren heeft gefaald er was niets van de opnames in woord en beeld nog terug te vinden en juist dit experiment had met veel knappe…

Haast niemand in de tour gebruikt zijn remmen, Het risico van weer een valpartij Dat lijkt geaccepteerd: “het hoort erbij”, Niet één is met de meet in zicht te temmen. Waarom heeft God het sprinten niet verboden? Voor de teevee sterf ik hier duizend doden.…

Als knaap placht ik in 't schemeruur Aanvang der zomernachten, Voor 't raam te zitten in getuur En onbeschrijflijk wachten. Een voetstap klonk; dat ogenblik Dook mijn bezinning onder, Diep in een vloed van zoete schrik Om 't zich vervullend wonder. Bij elk omhoog gevlogen woord, Lachend op straat gesproken, Vond ik een hartewens verhoord…

Mijn adem gaat daar waar zijn handen gaan en komt tot staan in vastgeklonken ogen. Daarna is heel mijn evenbeeld bewogen en raakt me, ook al raakt hij me niet aan. Ik heb mijn lichaam dikwijls afgedaan als bron van overmoed en onvermogen die ik haast onverschillig op liet drogen. Maar nu wil ik het water weer verstaan. Zo lig ik als een…

Er zingt een meisje over briefpapier. De lijnen vaag, de stem een uitroepteken. Ze treedt al op, nu menige paar weken; de straat komt tot leven van haar plezier. Haar voetjes dansen langs de witte zwanen, die in het prille uur hun intrede doen. Ze kust het buiten wakker met een zoen, en boven haar ontwaken zacht de manen. Haar adem componeert…

Breda ´s bakkerij en theehuis van Haaren wil de rust en schappelijke stemming, naast druk gewinkel en stadsbeleving, met genietend zitten in zich bewaren. Lekkernij en geurige drank baren bezonnen stilte bij klankenmengeling: vele woorden, die aangename streling van spijs over betaling verklaren. De kroonluchter zendt vorstelijk zijn licht…

Het is stil in huis, Alleen de klok tikt de tijd voorbij, Nooit meer die stem van die zij, Het huis maakte m’n thuis. Ook haar geur ontbreekt, Verder ademt alles haar zijn, Van meubels tot en met ’t gordijn, Het zijn én niet-zijn zo steekt. Haar foto’s brengen haar hier, even, Geeft ’n fiin gevoel, Lijkt ze weer eventjes te leven.…

We scheurden ons misverstand in twee schurende verhalen ...... schilfers zure lucht hielden onze eigen helft net als Sint Maarten maar dan andersom ...... tussen ons: de versnipperaar we namen ons gelijk maar mee het was zoveel werk om het weg te doen ...... maximaal drie stuks tegelijk liever wapenden we ons onder de huid, de…

met een filosofische kijk in feite heeft de mens geen besef van tijd hij komt weerloos ter aarde weet nog van niets geen enkele indicatie over de lengte van zijn verblijf zoveel blijft verborgen in het schier onoplosbare raadsel dat wij leven noemen en het is juist de onwetendheid die de zo mens beperkt in zijn doen en laten..…

Vandaag hoor ik meer over hoe en het wat Over omega alfa en sigma Maar het blijkt vreemd genoeg een enigma Ook zij tasten in een zwart gat Ze willen de hoed en de rand En van de kous ook het naadje Ze zeggen we gaan tot het gaatje En sturen me dwars door het land Nu wordt het het almc Daar hebben ze meer expertise Op een deelgebied…

De wereld zingt Trumps lof en kennen zijn Gods Koninklijk gevoel straks logeren op het Zweedse hof na de ontvangst van de Nobelprijs voor de vrede wat heeft de wereld toch geluk, geboft met zulke zeer lankmoedige mannen wat is die Netanyahu toch tof om Hem voor te dragen als de man van/voor vrede ondertussen is Benjamin zelf synoniem…

jij sust alsof zij met liefde worden gekust de stekels van agressie zijn weer gladgestreken door kozende handen die veel van het onderhuidse weten toch zijn het jouw ogen die signalen registreren het uit de toon vallen van toch even stiekem proberen met een nietszeggend gebaar knalt en ploft chaos daar…

Als canvas lag de lijkwade voor mij uitgespreid als stukken klei onaangetast zoals haar lichaam ooit was Overal draait de horizon rondom haar ziel als de aarde om de zon ik zoog de lucht in rook de geuren Alwat ik weet heb ik haar geleerd alwat zij droeg heeft zij mij gegeven verbitterd voel ik mijn handen kwijnen onder wolken…

“Mijn goede vriend en trouwe bondgenoot, Ben blij met al je bommen en je muren, Hoe jij de wereld in de war blijft sturen, Mijn dank voor het veroorzaakt leed is groot! Moet ik het nog met redenen omkleden? Ik gun je de Nobelprijs voor de Vrede!”…

Geleerdheid grijnst van alle kanten Hier door een stemmig donker heen: Ach! met de eerwaarde folianten In perkament, als achtbre tanten, Ben ik, zo jong, niet graag alleen. Hu! ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan.…

Spilzieke zomer: het grote dringen van mensen, beesten en browsers, van al wat zich voortplanten wil. Daarbuiten het best bewaarde geheim van de wereld: de eindeloosheid en wat daaromheen ijlt. Er zal nog het een en ander passeren, daar kan men donder op zeggen of vast een boek over schrijven, bladzijden vol over stranden waar personages zich…

tot ’t laatste beetje lucht zuchtte ik door en door ook al was ’t te laat; voor mijn vervagende ogen, ik stoorde mij aan de trilling van ’t licht, - rechte lijnen golfden om de kromme heen; mijn leden bleken geen maten meer, maar zij rilden mee met ‘t versagen der natuurwetten; de zwaartekracht had mijn hart verkozen, mijn longen zogen…

Ik kon er niet om heen toen het uit het niets verscheen ik greep het vast bevrijdde mij van rugzaklast moeizaam ging de klim op deze hersenschim en als ik naar beneden keek zag ik dat grond verdwenen leek het touw hing losjes naar beneden alsof het doelloos was afgesneden het slingerde van hier naar ginder de houvast werd almaar minder…

Vaag door dichte nevels ziet men nog silhouetten uit lang of kort verleden tijd die men in 't heden wil zetten aan duidelijkheid niet te wensen wars van nevel of duister maar volop in het licht transparant voor ieder in het zicht. Maar in hedendaags licht blijkt vorm van silhouetten vertekend door nevel en tijd. Waar blijft de tijd…

Het was me het weekendje wel het weekendje DEBENELUX DEutschland, BElgië, NEderland en LUxenbourgh Snoezelen aan de Moezel DE Soezelen door de Ardennen BE Snelle Jelle tot Zuid-Limburg NE Smikkelen in Restaurant Echternach LUX Ons land en buurlanden zijn als vrienden niet op afstand maar zo dichtbij, dus ook voor een weekendje zo bezoekwaardig…

Verlangen, lust, spanning, In elke vezel van hun lijf, Aftastend, zoekend, vindend Hun lijf naar streeft. Vuurwerk van extatisch genot, Naar euforische hemelse hoogten, In roze wolken van liefdesrituelen, Culminerend, uiteenspattend In een dans van symbiotisch Versmeltende eenheid, Waar het ik verdwijnt in wij, Van twee geliefden…

er kwam een echte poëet voorbij en vertelde over mijn gedichten hij vrolijkte mij op door te stellen; jij behoort tot de lichtgewichten ik was verrukt door zijn schrijven en respecteerde deze bemoeienis hoe meer ik zijn woorden liet beklijven des te verrukter ik ontsteeg uit mijn poëtische droefenis soms heeft men humor nodig van dien…

Volg jouw blikken naar een liefdeshotel dat de liefde nog niet kent Ruik jouw temperament Ja, ik wil jou, ik wil jou in de schoot van mijn verlangen Leg jouw lokken om mijn liefde, laat ze deinen op golven genot Vouw jouw gedachten om mijn vinger, laat ze likken aan mijn huid Huil om de slingers die we…

Eeuwen geweven wortels diep in aarde rust stormen fluisteren Verbonden met stilte staat hij daar, al zo lang als iemand zich kan herinneren, wortels diep verankerd in eeuwenoude aarde, terwijl zijn majestueuze stam littekens draagt, van stormen die zijn voorbijgegaan. Dagen schuiven als wolken over de kruin, elk voorbijgaand seizoen laat…

Ondanks protest bij de gemeenteraad Komt er een gloednieuw azc in Zwolle Maar buiten ruit Geert Wilders door het dolle De mensen op met vreemdelingenhaat ‘Om ze een hart onder de riem te steken’ (En zo meer onderbuikgevoel te kweken)…

Ik zei: het zijn de zenuwen, de dokter: het zijn ratten in uw lijf. Ik sprak: ga weg, leef zonder mij. Nu ik alleen ben, resten mij de resten. Zichtbaar alleen de glans op mij, op de lege vinger na het aanraken van de zelfontspanner. ------------------------------------- uit: 'Welcome Hygiëne', 1996…

Zomergoud smelt in de kroes der korenzee; strelensziek ritselt ze om ons met listig spel, daar we nu 't kronkelend pad bestijgen, achtereen, naar de kruin. Daarbeneên rust, in zijn tent van donker groen, 't koele dal, even ontvlucht, en doet de blik weiflen in wisselend verlangen tussen stil genot, steiler vlucht! Hoger streeft…

Hij loopt de kamer binnen met zijn potlood in de hand, hij ziet iemand naakt staan en zegt, “Wie is die man?” Hij doet zo z’n best met z’n beperkte verstand om te bedenken wat te zeggen als hij thuiskomt. Want hier staat iets te gebeuren, maar hij heeft nog geen idee wat. Toch, Heer van der Struik? Hij steekt z’n nek uit en hij vraagt, “Is dit…

je bent klein maar groot genoeg om alle warmte en succes terug te geven aan de mensen die voor jouw geweldige prestaties een warm en lang applaus geven in gecomprimeerde lieve emoties het is een spel van jou en je publiek in een echte give and go dat grote hoogte bereikt steeds geestdriftiger en verslavend is in de gegeven actie…

Wat is uw geboortedatum vroeg zij de patiënt met een schuin oog keek hij de radioloog aan begon aan zichzelf en zijn identiteit haast te twijfelen waarom, dacht hij, wil zij dat van mij weten zie ik er anders of gek uit misschien ze kennen mij toch ze hebben mij hier al een keer of wat eerder gezien maar lang mocht dat…