448 resultaten.
Misschien
poëzie
3.0 met 20 stemmen
3.247 Soms kijk ik uit mijn leven op,
Of iets voorbij mij gaat -
Of ook mijn harde boerenkop
Iets heerlijks overslaat.
't Kon zijn! - een mens, een vrouw, een vriend -
Een parel, of zo iets, -
Iets dat ik eig'lijk had verdiend -
En toch - ik weet toch niets.
Nee, gaat mijn leven iets voorbij,
Dat 'k zelf niet goed kan zien -
Dan is …
O, al de balzalen
gedicht
3.0 met 114 stemmen
39.121 O, al de balzalen van mijn jeugd
zijn nu bestoft en verlaten.
De vrienden die er bleven zijn mij vreemd,
maken geluid door de barst in hun gelaten.
Onder de slingers en het licht van weleer
zetten zij de polka verder van de dromen,
de quick-step van het verjaarde zeer
cirkels dansend om nooit aan te komen.
Dancings waarin spreken spasme…
de overkant
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
134 hij vergroeide met de
tralies en het uitzicht
op een blinde muur
aan de overkant
hij slaat zijn vuisten
niet meer kapot
noch trapt hij
tegen muren
in zijn oren suist de
dood in tergend trage
tijd torst zijn ziel een
onuitwisbare last
diepe rouw balt in hem
samen als hij denkt aan
dat ene ogenblik van
volmaakt kindergeluk…
Het bankje vol verdriet
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
142 Ik zie een man zittend op een bankje
Hij kijkt naar beneden
Niet wetende wat hij nu moet doen
Hij is verdwaald en zijn ziel
Heeft hij te koop aangeboden
Wie helpt hem, wie ziet hem
Hij vraagt zich af of hij echt op het bankje zit
Of alleen maar zijn lichaam
Hij kijkt naar zijn vingers
Eentje wijst naar zichzelf
Want het is allemaal zijn…
Spijt
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
116 een moord gepleegd
op wat had gekund
en wat had gemoeten
rest mij niets dan rouw…
Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
103 Tussen slapen en waken,
bestaat niemandsland.
Wat oud geworden is,
wordt er weer nieuw.
Gedachten kan ik er sturen,
terwijl hier niemand stuurt.
Zelf ben ik niet aanwezig.
Hier is niets en iedereen.
Er is hier geen leider,
die ons leidt.
Tussen slapen en waken,
ervaar ik eeuwigheid.
Wanneer ik ontwaak,
geldt hier tijdigheid,
die mijn…
Borden voor koppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
36 Geen draaideurcrimineel voor zover ik dan weet
daarentegen wel
iemand die de waarheid negeert
bovendien hiervan
zonder enige twijfel
niets heeft geleerd
Tijd heeft geleerd dat zij 'n comfortabele
mooie stoel verdienen
echt standvastig in hun leugen
kabbelen zij voort
op hun gedrag van bedrog
&
geenszins deugen
Hun hersens…
Bewuste spijt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
69 Bewust worden mensen samen.
Samen met al wat samen leeft.
Leven wil altijd blijven leven.
Daarom plant leven voort.
Bewust of onbewust.
Bewust worden wie leren kiezen,
tussen het goede en het kwaad.
Wie elkaar vertrouwen geven.
Wie samen willen werken.
Wie gelukkig willen zijn.
Het kwaad kent iedereen.
Tegenstrijdigheid ook.
En haat…
Ik was aan u, gij waart aan mij...
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.693 Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren
elkander voorbestemd van den beginne;
nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren
die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!
Wij zagen nooit elkaar; met wondre snaren
vereende ons onbewust verborgen minne;
eens kwam de stonde dat bij 't liefdrijk paren
ik eeuwge rust in zaligheid zou winnen…
LAMENTO
gedicht
3.0 met 53 stemmen
9.313 Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in…
IK DENK SOMTIJDS...
poëzie
4.0 met 8 stemmen
1.424 Ik denk somtijds, als ‘t avond wordt,
hoe wij ‘t geluk met voeten
vertraden om een nietig woord,
en hoe we daarvoor boeten.
Ik denk me een huizeke klein en rein
met bloemen in alle hoeken,
een gouden zonnestraal op de vloer,
en hier en daar wat boeken.
Daar midden, geurend en fleurend in,
uw schoonheid, de schalke, de blonde:
Och neen,…
Onbegrepen offer
gedicht
2.0 met 36 stemmen
7.045 Elke stelling verdient het
gebeeldhouwd te zijn.
Steeds weer ben ik aan zet, of jij -
wie raakt nooit de tel kwijt -
en sla. 'Voor je beurt!' 'Niet.'
Ik sla je weer. Onbegrepen offer.
Het spel valt in stukken uiteen. Geen partij.
Als een schaap, met open ogen
naar de scheerder, mug op weg naar web,
de held zijn slagveld tegemoet.…
Doornig van wrok staat somber, dor en grauw
poëzie
3.0 met 9 stemmen
1.166 Doornig van wrok staat somber, dor en grauw
De distel van mijn ziel, stug-hard als hout,
En in mijm'rende zelfmarteling houdt
Hij vast de verre herinn'ring, wreed en trouw,
Hoe eens zijn jeugd herhaalde 't hemelblauw
En 't zeeverschiet, van 't hoge duin geschouwd;
En nu, verschroeid en stukgestormd en oud,
Kronkelt zijn wanhoop in stek…
spijt
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
156 Vaak gaat het om spijt zonder schuld.
Spijt over grote dingen.
De keuze voor een verkeerde partner.
Het verdriet omdat hij of zij
wegging.
Wat je misschien had kunnen
verhinderen mocht je aandachtiger
zijn geweest.
Het gemis van een kind
of het leed dat je ervoer wanneer het stierf.
Spijt kan over alles gaan.
De foute studie.
Het verkeerde…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
71 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
Kinderverdriet
gedicht
2.0 met 104 stemmen
15.168 het kind was binnen de ramen
een volle dag
bevroren verlokken
vielen wezenloos
van een grauw palet
toen de dag gerimpeld werd
kwam het kind buiten
en huilde
omdat er geen sneeuw meer lag
----------------------------------------
uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…
Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep
poëzie
2.0 met 11 stemmen
3.492 Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep
En als een wakende haar arbeid deed;
Doch als men in de droom de dingen weet,
Zo wist ik vast en zeker, dat ze sliep.
En 'k vroeg mij, of ik uit een slaap zo diep
En vreemd de vrouw moest wekken met een kreet?
Of wachten tot een prins ze ontwaken deed,
Die met een kus de slaapster wakker riep?…
't Is lang geleden
poëzie
3.0 met 12 stemmen
1.541 'k Hoor ruisen ons moeras - zo noemden wij 't,
Mijn vriend en ik - vol angstig rits'lend riet,
Met, soms, een zichtbaar wieg'lende karkiet
Er om eerst bos, dan heiden, vlak en wijd.
Wij stookten vuurtjes, veilig, niemand ziet
De blauwe rook. Over ons, dreigend, glijdt
Kraaiengeroep, vreemd, wild, door de eenzaamheid. -
Leeft hij nog? -…
IN HET KRIJT
gedicht
4.0 met 7 stemmen
5.452 Zo’n rug, in heel de torsie alles op zijn plaats,
wervel na wervel, in het hoogste licht zo’n kont,
bijna blank marsepein, de heupen welvend
onder het middel een welig paar. Een moeder
van haar leven nooit iets vond over haar
bitterschone achterkant. (Hoe ze versteld
van schaamte stond: of je haar eigen beeld
had uitgetekend aan de…
In memoriam
gedicht
3.0 met 107 stemmen
29.066 voor mijn blinde buurman
Hij stond daar zomaar voor het raam.
Ik dacht - naar mij te staren -
Ontzet trok ik de blinden strakker aan,
Heb hem voor wie of wat hij was gelaten.
Niet in de zon, in het teken van de koude maan
Moet zijn gesternte zijn gevallen
Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep,
Hem in hem sloeg, hem dichtte in het…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen
1.624 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
WANNEER IK STERVEN ZAL
poëzie
4.0 met 8 stemmen
2.756 Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreze
en om 't begeren dat ik eindlijk sterven zou!):
neem dan dit pijnlijk boek; wil deze verzen lezen
waarin ik u miskenne, o vrouw.
- Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden;
niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost:
slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde
dat zijne…
Voor vader
gedicht
2.0 met 147 stemmen
41.755 beste vader, neem me niet kwalijk
dat ik je bij het eerste bezoek zei dat
ik hier een paar weken was
voor wat proeven met middelen
(je geloofde het niet en je was verdrietig
en nog verdrietiger toen ik vertelde
dat een onbekend gebleven medepatiënt mijn goeie
jas had gestolen,
het geld dat je meebracht ging achter slot en grendel en
de rest…
Verspreking
gedicht
2.0 met 38 stemmen
13.593 Door een verspreking viel ik uit het raam.
Op straat liepen gedachten te hoop,
zij bogen zich over het neergedaald lichaam
en zochten een gat in het hoofd.
Er duwde een vraag op mijn voorhoofd, zo
scherp dat mijn ogen begonnen te lopen.
Ieder gezicht ging voor mij open
en toonde hetzelfde verschrikkelijk woord.
Ik wist dat mijn status van…
Herdenking
poëzie
3.0 met 15 stemmen
3.793 Nous n’aurons jamais plus notre âme de ce soir.
HENRI BERGSON
De hemel is één sterrenregen,
Maar niet als in die ene nacht.
Uw hoofd zo zoet tot mij genegen
Maar niet als in die ene nacht.
Wel kunnen onze lippen kussen,
Maar niet als in die ene nacht.
En ’t hartsvuur zal de lust wel blussen
Maar niet als in die ene nacht.
Uw ogen…
Nachtwacht
gedicht
3.0 met 57 stemmen
14.835 De kap buigt koud over beton
En tijd hangt ingeblikt in klokken
Verkrampt bewegend soms met schokken;
Dit barre eiland heet station
Achter een zwarte horizon
Zijn alle treinen nu vertrokken
Ofwel ze liggen tegen blokken
Hier languit naast een leeg perron.
Geen mens te zien. Het lijkt verdomd
Of nooit meer iemand komen zal
Nu ook het licht…
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind
poëzie
3.0 met 22 stemmen
2.950 Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind,
het werd een spel, een lief gezeg
van andere mensen, zó is het weg
en vreemd van dat, wat nu begint,
nu dat mijn leven zal gezonken
zijn tot een ernst, die 't al beschreit
en tot één grote innigheid
van heenbeklagen gaan geslonken,
en nauwelijks een flauwe lach
gebleven is van medelijden…
Waarvoor het me niet spijt
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
189 ik dacht dat ik uniek was
nu iedereen mij denkt te kennen
maar ik ben er pas
kreeg respect tot ze hoorde dat ik dicht
toen kreeg ik kritiek
ach ik speel wat met woorden
dat verzin ik niet
vroeger wou ik toneel spelen
toen al begreep ik kunst
dacht dat niemand het zou weten
toch snapt niemand het dus
wat zijn sommigen zo afgesloten…
Zeggen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
286 Wij zijn de 2 koningskinderen
en staan voor het water,
uitgegraven door ons trots onbegrip
en gevuld met tranen van spijt.
Mijn mond zei woorden
die ik niet denken kon
maar mijn mond zei ze toch.
De tranen vielen 1 na 1
en vormden een lawine
die de rots doordrong.…
Sonnet
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.602 Nog blozen mijn wangen en gloeien mijn ogen
En zweeft om mijn lippen de vrolijke lach.
Toch zijn me een voor een alle dromen ontvlogen
En weg is de hoop op een betere dag.
Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge
En scherts ik en juich ik bij vriendengelag.
En toch zag ik iedre verwachting bedrogen,
Met ieder geloof dat in ‘t binnenst mij…