446 resultaten.
Vóór de deur.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.221 'k Had haar zo graag nog eens,
Voordat zij ons verliet,
Goênacht gekust. Zij zeiden:
‘Beter niet.’
Zwaar, door hun zacht vermaan,
Sloeg mij hun medelij;
Niet zien.... Nooit meer.... En toch
Zó dichtbij.
Toch: ‘Beter niet’. - Dat woord
Grijnst me overal nu aan.
..... O, had ik
Niet verstaan!
-------------------------------------
uit…
Koeienhuid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 Bij de kringloop lag hij daar,
op de tapijten, een koeienhuid
Vriendin zei, niet duur
‘k keek ernaar en was verkocht.
Zag scheurtjes en dacht:
heb tape, ik plak
Thuis, merkte ik pas zijn geur:
tabak
Terugbrengen?
‘k Strooide dan met baking soda,
zoog, ‘t had geen zoden
Nu hangt een halve koe
te luchten aan de waslijn
de coniferen zien…
Het einde
poëzie
4.0 met 25 stemmen 3.621 Vroeger toen 'k woonde diep in 't land,
Vrat mij onstilbaar wee;
Zoals een gier de lever, want
Ik wist: geen streek geeft mij bestand,
En 'k zocht het ver op zee.
Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op de oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen,
Voel ik het trekken als een eb
Naar 't verre, vaste…
Spijt 2
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 95 ik wil
geen spijt hebben
van de dingen
die ik wel
of juist niet
heb gedaan
want altijd
is er het weten
omdat ik was
die ik ben
is alles
zo en niet anders
gegaan…
Muur
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 99 Je opent een gat in de blinde muur
voor de zus van jouw geliefde
je metselt een deur in de muur
een deur die open en dicht kan
episoden van verwarring volgen
totdat het besef weer daar is
dat je niet de hele wereld
op je schouders kunt nemen
je tekent een raam in het gebouw
en gordijnen, om dicht te doen
als het donker wordt in het besef…
Aan een verouderend Meisje.
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.658 Naar Ausonius.
’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om:
Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom.
Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken
De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken.
Thans spijt u, dat ge een perk, u voor ’t genot vergund,
En achtloos doorgesleurd, niet weer herroepen…
Onmachtige liefdeszaken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 58 De vijand heeft zich beeldschoon ingebeeld
hoe het is om bevriend te zijn
met de schone nimfen van de nacht
En jij daar in die verte in diep duisteren
weet dat ik niet meer naar je zal luisteren
zolang je me bedelt om geld dat verzacht
voor liefdeszaken moet het leven zuiver zijn
de mens in zijn grootheid is dikwijls klein
dan knaagt er…
Spijt
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 102 het duurde vijf minuten
vijf minuten maar
toen hij haar zag
en dat beeld
nooit meer kwijtraakte
het duurde tien minuten
tien minuten maar
voordat hij koos
en de verkeerde keuze maakte
zijn spijt over tien minuten
tien minuten maar
duurde vele jaren
vele jaren lang
…
Bij het doodbed
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.009 Hij stond voor haar gebogen,
Zichzelve nauw bewust;
Hij stond haar aan te staren:
Daar lag zij in eeuwige rust.
Het waslicht beeft en wemelt
Op 't levenloos gezicht,
De zaal is groot en somber,
"Is zij het, die daar ligt?"
Wat denkt die diepbedroefde,
Daar bij het dodenbed?
- Hij denkt aan kleine vreugden,
Die hij haar heeft belet.…
Naar de overkant
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 88 Hij vergroeide met de tralies
en het uitzicht op een blinde muur
aan de overkant.
Hij slaat zijn vuisten niet
meer stuk op muren
noch trapt hij tegen dichte deuren.
In tergend trage tijd torst zijn ziel
een onuitwisbare last
de dood suist in zijn oren.
Diepe rouw balt in hem samen
als hij denkt aan dat ene ogenblik
van volmaakt kindergeluk…
Een oud vers
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.499 Wat ik betreur te hebben niet bezeten
Is het geluk van menig burgerman:
De vrede van het huisgezin, en van
De kinderen, die mee aan tafel eten.
En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen
De liefste is bezwijmd van zaligheid,
Dat ik de stem ken van de eeuwigheid,
En van het hart, dat mijn hart is genegen.
Maar dit is alles niets, al…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.888 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
Misschien
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.309 Soms kijk ik uit mijn leven op,
Of iets voorbij mij gaat -
Of ook mijn harde boerenkop
Iets heerlijks overslaat.
't Kon zijn! - een mens, een vrouw, een vriend -
Een parel, of zo iets, -
Iets dat ik eig'lijk had verdiend -
En toch - ik weet toch niets.
Nee, gaat mijn leven iets voorbij,
Dat 'k zelf niet goed kan zien -
Dan is …
O, al de balzalen
gedicht
3.0 met 114 stemmen 39.650 O, al de balzalen van mijn jeugd
zijn nu bestoft en verlaten.
De vrienden die er bleven zijn mij vreemd,
maken geluid door de barst in hun gelaten.
Onder de slingers en het licht van weleer
zetten zij de polka verder van de dromen,
de quick-step van het verjaarde zeer
cirkels dansend om nooit aan te komen.
Dancings waarin spreken spasme…
de overkant
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 235 hij vergroeide met de
tralies en het uitzicht
op een blinde muur
aan de overkant
hij slaat zijn vuisten
niet meer kapot
noch trapt hij
tegen muren
in zijn oren suist de
dood in tergend trage
tijd torst zijn ziel een
onuitwisbare last
diepe rouw balt in hem
samen als hij denkt aan
dat ene ogenblik van
volmaakt kindergeluk…
Het bankje vol verdriet
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 259 Ik zie een man zittend op een bankje
Hij kijkt naar beneden
Niet wetende wat hij nu moet doen
Hij is verdwaald en zijn ziel
Heeft hij te koop aangeboden
Wie helpt hem, wie ziet hem
Hij vraagt zich af of hij echt op het bankje zit
Of alleen maar zijn lichaam
Hij kijkt naar zijn vingers
Eentje wijst naar zichzelf
Want het is allemaal zijn…
Spijt
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 156 een moord gepleegd
op wat had gekund
en wat had gemoeten
rest mij niets dan rouw…
Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Tussen slapen en waken,
bestaat niemandsland.
Wat oud geworden is,
wordt er weer nieuw.
Gedachten kan ik er sturen,
terwijl hier niemand stuurt.
Zelf ben ik niet aanwezig.
Hier is niets en iedereen.
Er is hier geen leider,
die ons leidt.
Tussen slapen en waken,
ervaar ik eeuwigheid.
Wanneer ik ontwaak,
geldt hier tijdigheid,
die mijn…
Borden voor koppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Geen draaideurcrimineel voor zover ik dan weet
daarentegen wel
iemand die de waarheid negeert
bovendien hiervan
zonder enige twijfel
niets heeft geleerd
Tijd heeft geleerd dat zij 'n comfortabele
mooie stoel verdienen
echt standvastig in hun leugen
kabbelen zij voort
op hun gedrag van bedrog
&
geenszins deugen
Hun hersens…
Bewuste spijt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 Bewust worden mensen samen.
Samen met al wat samen leeft.
Leven wil altijd blijven leven.
Daarom plant leven voort.
Bewust of onbewust.
Bewust worden wie leren kiezen,
tussen het goede en het kwaad.
Wie elkaar vertrouwen geven.
Wie samen willen werken.
Wie gelukkig willen zijn.
Het kwaad kent iedereen.
Tegenstrijdigheid ook.
En haat…
Ik was aan u, gij waart aan mij...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.728 Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren
elkander voorbestemd van den beginne;
nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren
die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!
Wij zagen nooit elkaar; met wondre snaren
vereende ons onbewust verborgen minne;
eens kwam de stonde dat bij 't liefdrijk paren
ik eeuwge rust in zaligheid zou winnen…
LAMENTO
gedicht
4.0 met 61 stemmen 10.896 Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in…
IK DENK SOMTIJDS...
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.479 Ik denk somtijds, als ‘t avond wordt,
hoe wij ‘t geluk met voeten
vertraden om een nietig woord,
en hoe we daarvoor boeten.
Ik denk me een huizeke klein en rein
met bloemen in alle hoeken,
een gouden zonnestraal op de vloer,
en hier en daar wat boeken.
Daar midden, geurend en fleurend in,
uw schoonheid, de schalke, de blonde:
Och neen,…
Onbegrepen offer
gedicht
2.0 met 37 stemmen 7.278 Elke stelling verdient het
gebeeldhouwd te zijn.
Steeds weer ben ik aan zet, of jij -
wie raakt nooit de tel kwijt -
en sla. 'Voor je beurt!' 'Niet.'
Ik sla je weer. Onbegrepen offer.
Het spel valt in stukken uiteen. Geen partij.
Als een schaap, met open ogen
naar de scheerder, mug op weg naar web,
de held zijn slagveld tegemoet.…
Doornig van wrok staat somber, dor en grauw
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.202 Doornig van wrok staat somber, dor en grauw
De distel van mijn ziel, stug-hard als hout,
En in mijm'rende zelfmarteling houdt
Hij vast de verre herinn'ring, wreed en trouw,
Hoe eens zijn jeugd herhaalde 't hemelblauw
En 't zeeverschiet, van 't hoge duin geschouwd;
En nu, verschroeid en stukgestormd en oud,
Kronkelt zijn wanhoop in stek…
spijt
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 191 Vaak gaat het om spijt zonder schuld.
Spijt over grote dingen.
De keuze voor een verkeerde partner.
Het verdriet omdat hij of zij
wegging.
Wat je misschien had kunnen
verhinderen mocht je aandachtiger
zijn geweest.
Het gemis van een kind
of het leed dat je ervoer wanneer het stierf.
Spijt kan over alles gaan.
De foute studie.
Het verkeerde…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
Kinderverdriet
gedicht
2.0 met 104 stemmen 15.370 het kind was binnen de ramen
een volle dag
bevroren verlokken
vielen wezenloos
van een grauw palet
toen de dag gerimpeld werd
kwam het kind buiten
en huilde
omdat er geen sneeuw meer lag
----------------------------------------
uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…
Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.588 Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep
En als een wakende haar arbeid deed;
Doch als men in de droom de dingen weet,
Zo wist ik vast en zeker, dat ze sliep.
En 'k vroeg mij, of ik uit een slaap zo diep
En vreemd de vrouw moest wekken met een kreet?
Of wachten tot een prins ze ontwaken deed,
Die met een kus de slaapster wakker riep?…
't Is lang geleden
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.557 'k Hoor ruisen ons moeras - zo noemden wij 't,
Mijn vriend en ik - vol angstig rits'lend riet,
Met, soms, een zichtbaar wieg'lende karkiet
Er om eerst bos, dan heiden, vlak en wijd.
Wij stookten vuurtjes, veilig, niemand ziet
De blauwe rook. Over ons, dreigend, glijdt
Kraaiengeroep, vreemd, wild, door de eenzaamheid. -
Leeft hij nog? -…