8084 resultaten.
Enkele reis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 178 Tussen gevallen blad
van kiezelsteen tot berg,
de kilte treft me in het merg
in de stilte van de wind,
een sterven drijft mij voort,
de as verwaaid, me altijd vindt,
slechts in één richting spoort,
een laatste reis,de laatste stap
die ik alleen moet maken,voorbij
de kale bomen met de witte raven,
die de toekomst bewaken, wachters
van een…
Rondgang
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 264 het blauw van de winter
tekent zich zo mooi
over de kale bomen
een kraai vertelt
in krasse taal toch
alvast zijn lentedromen
wat koude poedersuiker
legt een maskerende deken
over het onbewogen gras
vanuit mijn glimlach
tekenen zich asemvlaagjes
met genoegen vertraag ik mijn pas
voor even verban ik
de twijfel naar de verte…
Allang
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 899 Als een klaterend beekje
door het dichte bos in kronkels
tussen gevallen takken en dode bladeren
ontsnapt bevrijd
diep ademend
onder kale bomen
ruimte om te uiten
woorden tuimelen
zingen fluiten
langzaam groeit het beekje aan
onstuimiger en heftig
sneller krachtig
breder
tot een stroom.…
Februari in Brunei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 381 Alles tegelijk
De lente vond ik er in zachte geuren
in witte bloesems in de wind
De herfst bracht vallend blad
in houten kleuren
met sterke adem
van een kruidenbad
De winter was er in de kale bomen
alleen de koude werd electrisch
binnenshuis gevoed
De zomer zong haar warme krekelliedjes
de kikkers zeiden 's avonds alles na
de tjitjaks…
Februari
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 206 Zo hier en daar hangt in een tuin verwaaid
nog kerstverlichting in de kale bomen.
Zij brandt niet meer, dat zal waarschijnlijk komen
omdat het elektriek is uitgedraaid.
De merels hoor je niet en ook geen mussen.
Ze zijn er wel maar hebben het te koud
voor kwinkeleren in het winterhout
en barsten van de honger ondertussen.…
Droomland
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 220 De kale bomen vegen traag
langs de hemel, vastgehecht
aan een landweg, met een
paar huizen, versterkt
door een kerk, waarvan
de duldende torenspits
prikt naar rafelige wolken,
hoog ontvlamt het uurwerk
als een gouden krans.…
snert
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 197 bomen en
nagelaten brieven
is dit zuur en daardoor
ongeschikt voor consumptie…
Stille Hoop
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 357 de late kou brengt me nog geen lente-gloren
ik mis het groene lover aan de kale bomen
geen ochtendlied van de merel wekt mij op
alleen tegen het raam spat een trieste regendrop
toch ben ik in de woestijn van mijn gedachten
diep verbonden met Hem die ik mag verwachten
nog houdt Hij zich in het naakte hout verborgen
maar bij d' eerste knop…
lof der traagheid (voor H.H.)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 296 rode raamluiken schemeren door de kale bomen
een hond blaft achter de deur
door de hoge ramen valt het licht
op twee rode uien en een kruik
met een mesje krabt hij een laagje van de verf weg
de poes op een keukenstoel tilt traag één ooglid op
hij struint wat door de tuin en kijkt
naar een boom, de gevel, de lucht
de zintuigen geopend…
Bodem
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 100 Het brein neemt de hand van de kunstenaar
in zijn universum en tekent een huis
de kunstenaar is een man in dit geval
zoals de kale boom die voor het huis staat
met vrouwen en kinderen
op de bodem van de stilte
eindeloos uitgestrekt in gedachten
op het grondgebied van de stad
die in het zand ligt
het hart dat in de steen blijft
het…
Hemelen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 698 vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek
dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek
kale bomen staan hulpeloos met hun handen
in de lucht alsof zij vragen willen
een waterig zonnetje verwarmt niet meer
onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur
haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes
die zich als eerste tonen
overgoten door…
Draait zijn rug zeewaarts
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 698 bomen naar de lucht
grijs uitgestrekt
zonder wolken
’t voelt bitter koud
schapen herkauwen en
worstelen met plukjes gras
landinwaarts trekken strepen
regen naar het zuiden…
Vellenbos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 174 Grijs-witte lucht
die, in beeld van wolken,
langs de kale bomen trekt
en tot schrijven brengt.
Ranja met ijs
of cola met een harde twist,
als ambtenaartje wordt gedist;
al lavend zich weer opgefrist.
Daar in dat vellenbos.
Stronken nat,
bladerzooi,
zandstroom
en alles dat hij zeggen wilde.
De winter is al onderweg.…
De dood van een poëet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 280 Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen
als vangnet voor de stemmen in de nacht
die drijvend op de wind worden gebracht
door sluimernevels van ontslapen dromen
en morgen zullen hun verhalen zacht
over die oude jas zijn neergekomen
om aangedaan in het gevoel te stromen
als muze waar ze lang op heeft gewacht
maar blijkbaar heeft zij zich…
Wintersonnet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 De kale bomen, de zwarte takken
ik zie ze voor mijn ramen staan
de winterkou heeft het te pakken
grijsblauw stalen luchten die overgaan.
Het lage licht schijnt hier binnen
reikt diep de kamer in
ik schrijf er woorden, zinnen
geef zo de stilte zin.…
Kiemkracht
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 438 In mijn dromen schilder je
kale bomen wit
van wortelvoet tot takkenrag
zodat er weer licht in zit
’s ochtends trekken we schoenen aan
vluchten we voor geweld
want ze bouwen torens voor de goden
torens voor de vorsten en
torens voor het geld
en de bomen - jouw bomen
worden één voor één geveld
wanneer de dagen donkeren gaan
volg dan het…
Crescendo
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 211 Bladeren aan bomen
langzaam verkleurend
om uiteindelijk
door een zuchtje wind
te dwarrelen op de grond
Worden met een ferme haal
opgeveegd
weg
Wat rest is een kale boom
waarvan takken reiken naar het weinige licht
wachtend op wat komen gaat
Want eens
onder invloed van warmte en licht
zal het leven terugkeren
en zich zichtbaar uiten…
Herschepping
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 De wind huilt door de kale bomen
Als zingt het klaaglijk een luguber lied
Een lied vol verlangen en vol dromen
In stemming verlatenheid en verdriet
Een lied over hoe de tijden waren
Reeds bij het krieken van de ochtendzon
Als zachte bries door kruinen en bláren
De nieuwe lentedag weer begon
En doods staan de bomen stil te dromen
Terwijl…
Verre horizon.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 184 In het vervallen licht
van een leeggewaaide
vale blauwe hemel, de
zon half onder, kale
bomen stijgen naar
mijn kop, het doet er
weinig toe wat ik voel
of waar ik ga, met wie ik
de gedachten delen zal,
nu nog alleen, straks
misschien met velen, of
dat de morgenstond er
nog zal zijn, waarin de
nuchterheid is uitgelicht,
het lichaam…
Winter
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 137 Kale bomen,
alles grauw en zwart.
Mensen gezichtsloos.
Weggedoken in muts en jas.
Huiverend, ploeterend
in weer en in wind.
Zoekend naar warmte
bij huis en bij haard.
Toch was het eens anders,
herinneringen blijven bewaard.
Om sleetje te glijden
een tocht op de schaats.
Daarvoor is alleen
in de winter plaats.…
Tegenbeeld
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 458 Twee futen weten al de lente
zij keken in de glazen bol
van de verwachting
de reiger scheert over het vrieswitte water
onder een lucht van ijskoud blauw
desolaat als lege winkelpanden
schotsen de oude kale bomen
tak aan tak langs de waterkant
het daglicht is te schaars
kraakt de een tegen de ander
mijn wortels verliezen de grip
op…
De Kerstgedachte
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 3.384 De maan strijkt met haar slanke vingers
Zachtjes over de met sneeuw bedekte grond
Wind fluistert door de kale bomen
Danst met de sneeuw, rond en rond
Vanuit de verte zingt de midwinterhoorn
Haar mysterieuze lied wordt door de wind gedragen
Sterren knipogen vanuit de heldere hemel
Een schreeuwende uil lijkt om antwoord te vragen
Het knerpende…
Moeder
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.411 Op diepe afstand lantaarnlicht en kale bomen,
Auto’s, wandelaars, schoolgaande kinderen die gaan en komen.
Voor het einde vreesde zij het meest
En ging zij; het is mooi geweest.…
Ook in het paradijs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 193 bomen'…
Laatste ballast
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 100 Koffer in de hand
Met daarin alles
Wat hij nog bezat,
Druilerige dinsdag in
November, het regent
Eenzaamheid en verdriet,
Kale bomen langs de gracht
Steken als magere antennes
Omhoog zonder ooit met welk leven
Dan ook contact te maken,
Al helemaal niet
Met die man hieronder
Die zich de laatste mens
Op de wereld waant -…
Het hijgend hert
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 387 Verdriet en droefenis is niet aan te ontkomen,
melancholie druipt uit de kale bomen.
Slechts één ding doet me goed:
Het lezen van dat hijgend hert
dat schittert in de zonnegloed.
Maar zie daarna, met ogen wijd gesperd,
de zwijnen, ook aan de jacht ontkomen,
een einde maken aan mijn moestuin dromen.…
Wanneer de blaadjes vallen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 189 De bijna kale bomen,
laten hun blote takken volop zien,
de paden zijn bezaaid met hun voorheen
zo mooi beklede armen,
de herfst is bijna om,
de winter komt eraan,
ook zullen er veel,
heel veel mensen van deze wereld
naar de volgende gaan,
tenslotte is het een aloud gegeven,
dat tijdens de vallende blaadjes
de meeste mensen sterven…
VORSTLOZE WINTER
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 134 De vijver van het verlaten landgoed
ligt eenzaam en donker, streng omgeven
door oude, kale bomen, die triest leven
onder een grijze, gerafelde hoed.
Hun geboetseerde stammen zijn bebloed
met verleden, dat zich nòg wil geven
aan des adels gestorven bevelen,
slechts droevig verzinkt, maar steeds schimmig woedt...…
Winter
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.233 De zomerzon werd bleker
Het werd buiten kouder
Witte wolkjes dreven over
De wereld werd ouder
Wij lagen in het gras
En keken omhoog
We zeiden niets, we zwegen
We zagen een regenboog
Typisch de winter
Om zo plotseling te komen
We lagen daar nog steeds
Onder de kale bomen
De wind liet ons liggen
En speelde met onze haren
De liefde…
Uitzicht/Impressie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.402 Wolken
luchten
coniferen
een watertoren
plastic
nog steeds
gehaakt aan
een tak
van een
kale boom
de voorjaarsstroom
strijkt
er langs
terwijl het
strijklicht
van de ondergaande
zon
een plekje
verovert
op het balkon.…