Alle inzendingen over Vertroosting

Ze mogen daar vinden de rust na de pijn in 't land van belofte de eersten gaan zijn, want God ziet heel anders dan mensen met macht en Hij schenkt vertroosting en licht na de nacht.…

Oneindig stil draag ik je op handen en grif jouw naam "mijn lieve lief" in het dolen van mijn nachtelijk bestaan en leg mijn dromen tussen de dagelijkse dingen in vertroostend verlangen...!…

als de nacht blijft hangen tot ver in de morgen rijst groter ‘t verlangen naar ‘t licht dat nog verborgen maar nieuwer dan ooit zal verrijzen uit ’t oosten Een Kind met liefde getooid dat ons komt vertroosten met engelen die zingen en spelen op hun schalmei de duistere nacht verdringen voor jou en voor mij… daarvoor is ‘t wonder…

Wat zal mij dan op aard nog binden Dan enkel wanhoop dat mij treft Waar zal ik dan vertroosting vinden Dat mij van verder ellende ontheft. Maar altijd zul jij dan naast me staan Om samen tot het einde door te gaan.…

als de nacht blijft hangen tot ver in de morgen rijst groter 't verlangen naar 't licht dat nog verborgen maar nieuwer dan ooit zal verrijzen uit 't oosten een Kind met liefde getooid dat ons komt vertroosten met engelen die zingen en spelen op hun schalmei de duistere nacht verdringen voor jou en voor mij daarvoor is ’t wonder geschied…

of tenen En ik drink koffie Een vuilniswagen met klagende sirene Doet mij een verte beseffen Die ik zien, voelen En ook niet doorgronden kan Ik vergeet alles Tijd om me weer op de liefde te storten Nog één keer vullen dat leeg Wanhopig ongewassen kopje Met de roep van de verre sirene t Is tijd voor vrienden denk ik zo Die mij vertroosten…

passiebloem bloeit, sterf je niet want dan kun je haar parfum niet ruiken haar mooie bloemen blijven ontluiken in de kleur die zo past bij verdriet Als de passiebloem bloeit, huil ik niet want ik laat m'n geluk niet doorkruisen nu mijn hele heelal staat te druisen in de branding van al m'n verdriet Nu de passiebloem bloeit laat ik me vertroosten…

door hoe je sliep tot het ochtendlicht de sterren van je lakens had verslagen En ik zuchtte hoe je ging als een passant die zonderling zich verschool achter de zon om daar de stilte te verdragen maar ik hield je stevig vast nog in gedachten toen die dag die ik nooit meer zal vergeten want je schim streelde mijn dagen Verstil, verwaai, vertroost…

De mensen zijn in getwijfel gevangen, 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt. Ik kan bemoediging zijn voor de bangen, de klare stem die altijd rustig spreekt, omdat mijn hart dat geen angstvallig hangen aan wolken kent, ziet wat door wolken breekt.…

De mensen zijn in twijfel gevangen 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt.…

Hij wendde ’t aanzicht van mij heen, En weende lang en overvloedig; - ‘Ik kan u niet vertroosten, neen, Maar wees toch redelijk en moedig!…

Maar slechts zelden Heb ik den moed om het verouderd hart met dit weemoedig schouwspel te vertroosten: 'k blijf weigerig omdat ik ben gehard, En keer mijn blik naar 't ongenadig Oosten.…

- Neen 't is niet wreed dat na een zalig zwerven Door vreugde en hoop en stilte en droefenis Wij eindelijk een koele rust verwerven, Maar nu: mijn ziel is bang en ongewis, Ik kan uw warmte, uw zachtheid nog niet derven, Uw liefde die zo zoet-vertroostend is.…

Er valt weinig te rekenen aangaande het blote hart, opgestuwd in uitgestrektheid, daar in zo vrijelijk begaanbaar en de glazen vogel verbondenheid binnen dranghekken houden….. Het zou nog eens gaan zitten als een lang gedragen jas; bij voorbaat bezoedeld door zijn dingmatigheid. Op rukt het leven als de verstikkende wingerd…

- Neen 't is niet wreed dat na een zalig zwerven Door vreugde en hoop en stilte en droefenis Wij eindelijk een koele rust verwerven, Maar nu: mijn ziel is bang en ongewis, Ik kan uw warmte, uw zachtheid nog niet derven, Uw liefde die zo zoet-vertroostend is.…

Zij die begripvol aandacht schenken bij een gemis; iets van vertroosting bieden als het leven van de anderen te droefgeestig is. Naasten een plaats in ons hart voor diegenen die aankloppen in donkere en droeve eenzame tijden. Naasten zij vervullen juist datgenen dat meevoelt in compassie bij een andermans lijden.…

Zij kon mij niet helpen met leven dat moest ik zelf doen, maar bij haar gedichten kon ik vertroosting en liefde vinden, kushandjes door de lucht, vangen maar onbreekbaar Wij waren te oud om kinderen scheppen, maar er was een prof die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee…

Je zoekt te late vertroosting in de toevallige voorbijgangers op straat, een moeder met een bakfiets en drie kinderen erin, misschien nog wat over voor jou, een jonge dame in een strak lichaam, misschien nog een vage glimp, een heer met een chique wandelstok, misschien nog een tedere blik van herkennning.…

Bizar is het dat iets zó klein ineens zó belangrijk voor je kan zijn zó vertroostend en op een bepaalde manier het gevoel geeft, de deur staat op een kier. Ik voel, je bent aan die andere zijde, het licht is groen en dat betekent on-line, wij beide, ieder aan een andere kant, een dunne lijn,maar tóch een band.…

het verdriet van het grijze hoofd voor de mens die verlangt naar toen, die dagen dat de straten nog vol waren van kinderlijke kleuren de ster aan de hemel stond niet vastgespeld op een jas nog ver van de verbanning de kwelling van paraderende uniformen, de schoeisels in een heerszuchtige pas ik zou een lied willen schrijven een vertroosting…

Leeuweriken die hoog Aan de hemel staan Zingen hun hoogste lied Dat mensen vertroost Bij het harde werk Op het land in blakerende zon; Vader en moeder die zwijgend Hun handwerk doen, de basis Leggen voor de oogst Van komend najaar En ik die kind ben, Spelend in de droge sloot Naast de akker waar zij die Mij kregen hun werk doen…

Soms zwijg je dagenlang, wekenlang en hap je naar adem in andere werelden, waar je met muziek, stuff en sterke drank vertroosting zoekt. Ik snap dat heus wel, witte fret, sprookjesprinses zonder sprookje, arm ding, want mijn taal is zoals altijd ontoereikend en digitale troost is verdomde frustrerend.…

Hóóg boven mensen en hun klein bestaan Zweeft er een vlucht breed-vleugelige accoorden, Dat zijn mijn boden, mijn getrouwe woorden, Die mijn vèr Lief vertroosting brengen gaan. Vrees niet!…

Opgestane nacht hoorde je kreunen lichte tonen uit een oude grammofoon die speelde - hunkerend en zacht er iets van Brel die diepbewogen er mijn vlakke land vertroostte voor een noorderwind die raasde door een schaamteloze nacht Hoorde muziek en keek opzij stamelde ongezegde woorden voor het raam waar ik bleef staan dat openzwaaide -…

En op mijn moede wenkbrauwboog voelde ik, vertroostend, wegen Een wichteloze vrouwenhand, zacht strelend, heen en weer. En 'k stamelde in mijn droom: Waarom? Gunt gij dan geen vergeten?…

Vertroosting komt alleen van de wind die het vocht op de konen droogt en de jekker bolt; helaas kan ik slechts achterwaarts springen om te landen op de andere stoep. De vlucht naar voren leid tot een noodlanding in poep. Gul werd er door de munten een wond in het zwarte doek geschoten en ineens wist ik weet, en goed, hoe laat het was.…

Lijk een engel komt zij toegevlogen, knielt, verzorgt hem, biddend of met zoete woorden hem vertroostend, helpt hem sterven...…

Nooit is mij de eenzaamheid zó zoet, Zo vol vertroosting geweest, Ik stond alleen in de maneschijn Na afloop van het feest. Ik had een wit japonnetje aan En stond in 't hoge gras. Een vlinder kuste mij goede nacht Alsof ik een lelie was!…

Hij steekt zijn pijpje aan; hij telt Het fooitje van zijn 'vrach'je’; Terwijl hij een kleine vertroosting bestelt Met een tevreden lachje. Dan bergt hij zijn spullen en neemt zijn gemak Al op zijn ellebogen. - Zou elders het maskeradepak Ook reeds zijn uitgetogen?…

verscholen in het wegdek wie struikelt er nooit die zich weer zal oprichten en verder gaan het eigen pad dat leven heet hier vind je wat daar laat je wat altijd zijn er vrienden als mooie bloemen ze verwarmen hart en ziel koele beekjes om je te verfrissen of je bezeerde voeten in te wassen zoetigheid is er wat smeltend op je tong vertroosting…