126 resultaten.
In gedachten verzonken
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 185 Gemijmer in de vallende avond,
of in de invallende avond,
mijmer ik wat voor me heen
het vallen van de avond
valt als een donzen dekbed om me heen.
Momenten die alleen van mij zijn
van niemand anders, dan alleen
mijmeren omdat het heerlijk is
te overdenken, heel stil heel sereen,
alleen van mij.…
Een warm nest
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.371 hij geeft haar pluimen
hoopt opnieuw op zweven,
van oost en west
weer samen - richting zuid,
belooft te ruien,
schoont zijn serenades
en overvleugelt
zijn eigen stemgeluid,
legt donzen kussen
vleiend aan haar lippen,
geen veertje laat zij:
voor vallen kijkt ze uit
voorbije blindheid
opende haar ogen,
de…
'k Ben eenzaam droef
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.008 Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...
- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...
'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan,
en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.…
Geweven lila zijde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Dunne vitrage
voor een open raam
die lage zonnestralen
ze zoog ze zwijgend op
ik zag de laatste vogels gaan en
windstil
sliep de tijd op donzen kussens
haar sjaal
geweven lila zijde
losjes op een vensterbank
drie oranje tulpen
jubelden geluidloos
uit een witte Jugendstil
om de poef waarop ze zat
dwarrelstof in het licht
als confetti…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 166 Licht als een donzen vlok,
jouw luisterende oren strelend,
dekken ze warm het broze hart toe
van een liefdevol mensenkind.
Dauwdruppels,
miniscuul, klaar, helder en zuiver,
glijden schuchter over de nerven
en pronken op het zonneochtendblad,
volgend elke levenslijn.…
'k Ben eenzaam droef
poëzie
5.0 met 3 stemmen 704 Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...
- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...
'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan,
en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.…
De stilte trekt, op donzen voeten
poëzie
4.0 met 2 stemmen 454 De stilte trekt, op donzen voeten,
een stomme schildwacht, gans alleen,
door lege straten... Treurig groeten
de sterren door de nevels heen.
Lang was de dag en zwaar van zorgen...
Mijn hart is lam; mijn hersens moe...,
en dubbele zorgen brengt de morgen
misschien...; mijn ogen vallen toe...…
Wintercharme
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Hoe stil ligt nu wateroppervlak
verstijfd als dood geboren
geen rimpeling maar vlak en strak
spiegelend kou bij zonnegloren
langs oevers het geknakte riet
als met een poederlaag bestoven
wat decoratieve schoonheid biedt
in natuurlijk gebonden schoven
daarboven door azuren blauwe lucht
een enkele wolk als donzen vlek
afgewisseld met een vogelvlucht…
Toen alles Vermetel leek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 292 keek je vurig
spanden bogen zich langdurig
einden afleggend, verdwalend
door heemtuinen duinen rosaria
leek een belofte van niets dan geluk
een zwevende donzen veranda
gedragen door blauwe paddestoelen
doorspekt met jouw lichtpuntjes
de stilte te betrekken
in ons gezamenlijk uitzicht
de velden voltrokken zich
de natuur werd overal…
Wandeling langs een kwakende morgen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 246 hij ontwaakte bij een
kwakend kikkerkoor
nog voor de zon
het zenith raakte
terwijl op 't blote water
een zwaan haar
nek opdraaide
tot een witte vlek
kraaide ergens
een haan
pluizen buiken van
donzen kuikens
trippelden in trosjes
tussen groene bosjes gras
als was het een schouwspel
voor een snelle fietser
en…
Poetsster
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.064 weggezogen
Waar het om gaat
mag een tante weten
Als door de microbe gebeten
zwaai ik met een zwangere pluim
Zij maakt met mijn scheerschuim
kammen en borstels schoon
Ze zegt dat ik de lakens
onder de dekens mag strijken
Hier moet ik verdwijnen
Daar moet ik wijken
Nog even zijn we met twee
Mijn laatste tennisballen
draaien in de droger
met de donzen…
Morgendeken,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Blouse in de warme wind
gevuld als bollend zeil,
bezeilt de zon , haar maan
tussen huid en hemel,de
eclips van het bestaan
ontstaat de blozing van een
omhelzing, kom in de armen
van het windekind wat tussen
witte donzen en naar naakte
wolken voert zich tot een speelse
lichtval om de monden spreidt,
de bron van oorsprong tot een
brede…
Decemberbloem
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 263 Via zes donzen blaadjes zal hij,
gekoesterd door wat leidingwater,
zich met stip ontplooien tot
de hoorn van een vintage-grammofoon.
Waarna zes meeldraden
de stamper in gebed omhoogstuwen...
'Gloria in excelsis!' zwelt, schalt,
echoot het door de woonkamer.
'De Messias is écht geboren!'
'Amen,' roepen de huisgenoten.…
februarizon
gedicht
3.0 met 50 stemmen 20.346 Ik draag het donzen masker aan
de eerste lentewind.
----------------------------------------
uit: 'Ovensnijder, tulpensnijder', 1975.…
Hoor, ganzen trekken over in de nacht
gedicht
3.0 met 35 stemmen 12.115 Hoe zacht
moet het donzen kussen zijn van de vacht
van moeder gans als haar jongen zich laten
troosten onder de blanke verenpracht?
Hoor, ganzen trekken over in de nacht.
Ze hebben weet van de winter en haten
de vrieskou met enkel wakken als gaten
leefgenot in hun uitgestrekte machts-
gebied.…
De crypte van creatie
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 301 Dien niet langer
jouw verdwaalde droom
en kom liggen zij aan zij
Maar alvorens wij
ons droeve doodskleed
schikken
open de gordijnen
en laat alle sterren vrij
want de maan klimt nu kil
en de zon zakt reeds traag
aan het voeteneind
van onze donzen
sarcofaag.…
Met licht betaalt.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 107 Stilheid die mijn dorst zal stillen onder
de donzen pluizen op het koele marmer
heb ik het evenwicht met licht betaald, op
een dichters graf waaruit de stilte ademt .…
Monsieur P.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 73 Wiens liederen als honingbijen gonzen
Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee
Er steekt een angel achter uit dat donzen
Zwart-gele mini-monster's eindsegment
Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze'
Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend
Hij zei dat het geen andere naam kón zijn
't Onstuitbaar Elfje steekt soms met een angel
En haalt…
Februarizon
gedicht
4.0 met 9 stemmen 3.839 Ik draag het donzen masker van
de eerste lentewind.
------------------------------------
Orensnijder tulpensnijder (1975)…
Hoe de nacht te beginnen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 674 alles gezegd
niets meer verwacht
pleisters gelegd op alle wonden
morgen pas na de nacht
betreed het land van melk en honing
schuif voor het binnengaan
nog even het gordijn opzij
maak met tedere vingers
tranen op het raam
en groet de maan en sterren
die van de hemel zingen
spring in zachte veren
van strakke kleren verlost
trek het donzen…
Vlinderen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 369 links
maakt een draai
ander zwenkt naar rechts
dansen in een vast patroon
ook vlinderen blijkt heel gewoon
op het alleronverwachts
ontmoeten zij elkaar
kort en luchtig
puur intens
een zucht
een rust uit op groen-en-blad
ander strijkt neer aan-zijn-zij
tot plots een zwoele ijle vlaag
ze weer tot vlinderen wekt
en samen met de donzen…
onder dak
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 midden op de dag waren
we onverwacht onder dak
ergens in ons leven
in het kruis dat schemerend
over het patroon vloertegels sluit
teken van geloof
warm licht
zonneveren in het schip
stoelen op paden
aan een straat
recht ontvangen genade
je hand wandelt even
over een rij kaarsen
waaraan donzen vlammen
ontspringen
voor bescherming…
Ons bed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 443 Het donzen kussen is mijn moeder.
Haar koesterende liefde voel ik weer.
Heerlijk gaap ik en strek mijn lichaam uit.
Ik voel mij als een uitgeslapen beer.
Het leven kan ik ook vandaag weer aan,
wetend dat mijn bed, waar ook ter wereld,
trouw op me blijft wachten.
Dat warme hol waarin ik mij geborgen voel.…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem…
Veertje
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 2.093 Er danste ‘n klein donzen veertje
door een vleugje wind geblazen
`t landde zachtjes, lief en teer
op mijn geopende handen neer
en liet me staren in stil verbazen
zorgzaam omvatte ik het wonder
drukte het innig tegen me aan
om er voor immer van te houden
maar toen m’n vingers zich ontvouwden
zuchtte `t pluisje bij me vandaan
Je…
De werkster spreekt
gedicht
3.0 met 32 stemmen 15.906 Ik gaf zijn bed mee aan een scharrelaar -
Zijn dikke, donzen dekens ook. Gezond
Maar prachtig zal hij dromen op de grond.
---------------------------------------------------------------------
uit: '52 sonnetten bij het verglijden van de Eeuw', 2000.…
winteruur
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.076 klopt het duister schuchter
overuren hand in hand met
het vallen van de nacht
tango van het winteruur
spoedig zal het tij weer keren
de dagen op hun lange barrikade
vol licht en lucht en vrijpartij
in het hooi, de stal, de stad
toch blijft hij nog even wijlen
bij dit kil en witte winter-zijn
innig te genieten van haar charmes
onder donzen…
lente
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.183 groen
dat afsteekt tegen een azuurblauwe lucht
Vogels komen weer terug van hun verre vlucht
op zoek naar een nieuwe lentebruid
en zingen het hoogste lied
met hun lieflijk stemgeluid
Bloesem en narcissen verspreiden
haar betoverende kleuren
en adembenemende geuren
Eendjes vormen paartjes
en zorgen voor hun nageslacht
wachtend op kleine donzen…
Ik hoorde stemmen van een vreemd bestaan
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.273 Ik hoorde stemmen van een vreemd bestaan,
Rondom in duizend geheimzinnigheden,
Géniën voelde ik zoetjes tot mij treden
En schuw op donzen voetjes henengaan...
Ik weet niet - zeiden zij wat zal vergaan?
Spélden zij wat daar kome na dit heden?
Brachten zij tonen uit een vér verleden?
Ik weet niet - of was alles droom of waan?…
Hare buik is zo welvende en zacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.797 Hare buik is zo welvende en zacht
Als van de wijde zee een ronde golf,
Die een oneindige lichtglans bedolf
Binnen zijn tedere en donzen vacht.
Van uit die tedere en donkre nacht,
Waarmee zij haar schatkamer overscholf,
Zal stijgen, die zich zelf uit haar opdolf,
Tot vrijheid ene lichte gouden vracht.…