Alle inzendingen over duizendvoudig

uit nood geboren het was niet aan mij te zeggen kom blijf nog even ik had haar bij voorbaat al verloren zij kwam zo plots in mijn beeldentuin van zoete kersen een zachte stengel met een vederen pluim en groeide in mijn leven bloeide haast ongeremd tot kostbaar zielengoud zwevend wilde ik dit wonder beleven haar begrijpen in duizendvoud…

De absurde logica van nutteloze wreedheid en onmacht van verdriet ontgaat geen mens die mens wil zijn: hun leed weegt duizendvoudig op zijn schouders.…

Uit de keel van de droom een tjilpen in duizendvoud. De zwerm spreeuwen verzamelt voor de wintertrek. Over geploegde aarde wervelen wolken van letters. De zon gloort en walmt in de brand van het onkruid. Waar de winter toeslaat, vliegt de zwaan zich kalm. Traag kolkend verplaatst zich door de lucht.…

Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken.…

Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken.…

‘k Verkoop je wat: zonder betalen geef ik je dit en zoveel meer, maar weet: je mag het altijd halen, want duizendvoudig krijg ik ’t weer.…

latere tranengloed Wat in het ongewisse blijft zijn de bouwstenen van het eigen zijn de diepere roerselen ontsproten aan dat wat niet gekend wordt Het onbenoembare zelf trekt aan als een magneet en verwekt het imaginaire tot aan een punt van het concrete Het kwetsbare en het beschuttende zoals de oermoeder buigt over haar duizendvoudig…

de vreugde was kortstondig ze spleet het meer en de kristallen stilte duizendvoudig tot ijle rimpeling van leegte toen viel weer stilte hoorbaar als een waterdruppel…

Eens komt de tijd Van liefde en echt-verenen; Dan: als gij zelve Moeder zijt, En zalig in uw kleenen, Dan geven: zo spreekt God, de Heer: - Die vreeslijke oudersmarte Uw kindren duizendvoud u weer... En trappen U op 't harte!…

En de werelden, die langs hem rollen, (Duizendvoude flonkering verschiet) Zijn hem, of een kind gekleurde bollen Regenbogend ving en vallen liet. En der aarde wrevele versmachten Kwelt hem nooit met schendend ongeduld, Want hij kán niet wensen en verwachten. En zijn wezen is van God vervuld.…

richt zijn kop op blinkende oogjes weerspiegelen de droefheid van wat verborgen moet blijven tijd hangt aan de noodrem alle gevoel is even gestorven om daarna te verrijzen krachtiger dan ooit tevoren de broeierige lucht zindert nog na trilt van genot een eerste druppel zoekt zijn weg naar de aarde, even aarzeling dan spat hij duizendvoudig…

't Muzikale A.B.C. is, dunkt mij, dat men aangedaan dweept met wolfgang Amadeus en Johann Sebastiaan dat men spreekt van madrigalen, symfonieën, opera's wet van fluiten en cymbalen, harpen en harmonica's Maar wie kan een hymne noemen Even lieflijk en geducht Als het duizendvoudige zoemen Van de Tommies in de lucht?…

Maar dan rolt april de zon over de evenaar zwaait de westenwind weidse warmte toe ontkiemt de aarde duizendvoudig leven vlechten boomtakken een groen bladerdek slaan katten klauwen uit en bejagen ze vlinders bemin ik je buiten van de weeromstuit.…

Loop door paden tussen schimmig nevelspel Benieuwd wat ik zal zien aan het eind Terwijl wind in dorre hout klinkt als harpspel En achter mij bij iedere pas de tijd verdwijnt Vol jeugd, voorjaar en zomerzon Maar in elke boom groeit nu herinnering En alles herleeft als toen ’t jaar begon Kleurt duizendvoudig deze schemering Doch voor en achter…

haar had gezien, was dof en koud De zomerse natuur, zo warm en licht, - In 't beekgeruis hoorde ik geen stille kout, Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht; Haar lief te hebben, werd mij tot een plicht, Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, - Elke ademtocht was slechts aan háar gericht, - Zij scheen me éen enkel wezen, duizendvoud…

Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet bespeeld meer durfde heten maar die nu weer een dieper weten, ja, die 'k genade noemen wil.…

In die einder herkende ik enkel mijn duizendvoudige lege ikken, die te wachten stonden om gevuld te worden met branie. Allen ongeduldig wachtend en in jassen gestoken; met de tooiende kleuren van wereldlijke regenbogen. Daar nu, stonden zij allen te wachten, want ik had een tweede kans gekregen om opnieuw te beginnen.…

Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend, Al zien wij in uw duizendvoud’ gelaat, O Liefde, die te vroeg komt, of te laat, En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.…

Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend, Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat, O Liefde, die te vroeg komt, of te laat, En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.…

O reine bloem die duizendvoudig bloeit! Uw telloosheid verdoezelt niet. Het waait en zoent de baren van uw bloemenzee.…

Heel is hij gewelkerd al, en duizendvoud van verwen, langzaam afgesleten guldengoud. Dag en schijnt er op, noch noense zonneglans: ‘t is vochtig en de hemelkomme is duister gans. Doch, ik zie mij, zonnewijs in ‘t nedergaan, die najaarse, ei, die bolgekruinde linde staan.…

." - de gierigheid van Duck maakte hem gulzig alwat hij zag ging schroksgewijs naar binnen vierkant, bol of rond, al naar zijn zinnen krampen deed z'n maag, z'n buik die vult zich - "O Dagobert, waart gij als koning Midas, verandert wat u aanraakt zo in goud: uw maag verkleint zich rap in duizendvoud..." wat de historie echter…

al dat werelds wee gebogen, dat, staag opwellend, in Uw boezem schreit; schoon hoofd, wars van versiering, los van logen,* wijd-stralend brandpunt van al-menselijkheid, waarop, nu 't aardse leven is vervlogen, een glans van eeuwig leven ligt gespreid: in laaie liefdevlammen gaan ons harten tot U, die al hun liefde hebt voorgevoeld, en duizendvoud…

Zee, die twijfel-lach en kreet van wee Als scheurend uit uw diepst-grommend omwoelen Lost in het hijgend duizendvoudig mee- Opjoelend leven, dat in golf-krioelen Verlangt en zwoegt, of 't uit zichzelf zich streê, Om zijn diep eeuw'ge dieper toch te voelen! Zee! eindlijk mijn!…

Waar, vlam-rood, rozen in de rooie zalen Bloeien in kronen en 't goud rommedomt, In spiegel-wanden duizendvoud weerómt, Komen we, nachtvolk, op het licht aandwalen.…

In die negen tijdloze dagen dat de weg naar herstel zou gaan duren, werd hem alle hoop ontnomen, werd hij vernederd, was de hel gruwelijk en onuitsprekelijk, maar in de ontmenselijking kwam verandering, een gezuiverd gevoel gaf hem gaandeweg zacht en vriendelijk in duizendvoud een nieuwe gedaante terug!…

Trek de woestijn in, laat de karavaan de groene rijkdom der oasen, u zij de dorre oceaan van zand; goud en topazen bewaart ge niet, die zijn voor uw vriendin, de koningin van Scheba; de stierenvechter laat ge de arena, de volkstribuun het duizendvoudige gehuil van de hyena's die beurtlings ‘kruist hem’ en ‘hosannah’ roepen;…

De vlier met grote witte schermen, viooltjes in wel duizendvoud. Met veel ruimte om te spelen, waar ik lief was en soms stout. De hei waar ik als kind graag speelde. Er groeiden bramen zwart en zoet. Ik ruik de kamperfoelie, de brem zo gloeiend geel in overvloed.…

o Heer, Gij mint in ons alleen uw eigenzelvig wezen, dat, duizendvoudig afgeprent, staat overal te lezen. En wij, in al dat minlijk is, zijn schuldig U te minnen, die aller liefde onendiglijk het eind zijt en 't beginnen.…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood.…