131 resultaten.
terug in de tijd
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.616 het huis van mijn oorsprong
is als nieuw bepleisterd
met de rij populieren
de seringen de rabarber
nog steeds zichtbaar achter
ze zijn niet meer
van ons
ik kwam er zondag langs
de leeuwerik zong
kinderen speelden
de pioenrozen op het erf
de dag dat mijn vader stierf
het ongeloof van mijn moeder
de egel die 's nachts hoorbaar
schuifelde…
maïs - 1916-
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 624 maïsvelden zijn maïsvelden
stof is slechts stof
een krekel een krekel
hitte slechts hitte
een brievenman ben ik
geen bries helpt mij op weg
op weg naar madame lacroix
met de brief
maar madame staat op het erf
met vuurrood gezicht
ook ik kijk omhoog
en zie de raaf
niet eerder was het zo stil
stilte, met slechts het snikken
van madame…
Wandtapijt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 506 Parijse voorstad
Saint Marceau
La ville est belle
Le temps est beau
Ik verf en erf
met grote ogen
weef ik wol
zie ik tinten
kleuren maken
gobelinscharlaken
Handgeweven
Frans verworven
Vlaams gewijd
La main, mon ami
en een getouw
zijn het onderscheid…
Be-TEKEN-is
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 onder de vlierstruik van de oude woordhut
luierden letters in het mulle zand
overmoed en fierheid, hielden ze in stand
omarmd door het woord dat de meester had benut
het teken in ziel en vaandel gegrift
zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen
erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen
vergeelde foto in een album van schoolschrift…
Op de boerderie
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 119 de geit
is de laatste tijd nogal
bokkig
het lam
is vrij groot
geschapen
maar de kat
heeft een vrij kleine
poes
op het erf
loopt een kauw
met kraaienpootjes
en gisteren
was het konijn
het haasje
de hen
is altijd
haantje de voorste
en de haan
is er altijd
als de kippen bij
de merrie kreeg vandaag
een hengst
van…
verbondenheid (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 96 bloeiende
mangoboom
zweeft het timbre
van vaders stem
in trage tijd
reist hij naar het
verleden van
verre voorouders
de oude wandelt
met de doden
met bedachtzame
woorden vangt hij
hun levens vroeger
is dichtbij de oude
mangoboom heeft
weet van de mensen
de verhalen en de
geesten hij was altijd
daar midden op het
erf…
Vleugel
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 647 Toen op haar bleekgekleurde vleugel toch
zijn diepe winterbloesems bleven bloeien
keek zij door het vale raam en zocht
het lente-erf af of hij kwam. En witter dan
die stille en rijpe schemering in hem aldoor,
in haar en half april zo kon het nieuwe moe-
geworden prille licht niet zijn.…
Zoals licht leegte vult
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 405 Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen
Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand
Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht…
hoe stil het was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de leilinden, windbrekers van het eerste uur
verankerd in boerengrond
de eindeloze korenvelden
de kleine boerderij
de grote graanschuur erachter
uit het landschap gewist
de blaffende hond aan de ketting
de kakelende kippen op het erf
de altijd kraaiende haan
het getjilp van mussen
onder de dakpannen
de gewortelde boer op klompen…
Afscheid van tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 433 Je ziet ze lopen
op hun erf
de boer, boerin
een handvol koters
Boerendochter
boerenzoon
nog
in de vingerverf
In het voorbijgaan
een hand of knik
als groet
soms gemompel
De hond
-nieuwsgierig-
kont in zijn hok
kippen op stok
je hoorde
-beurtelings-
geblaf
gekakel
Van die tijd
is afscheid
genomen
hectare are
De hof…
de liefde wint
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.157 nu is de tijd
dat vrucht van ringen
in jouw hand weer rijpt;
een hemel kijkt
licht brandend
wijd
en schemer is je al genoeg
waar toch een bad in overvloed
je anders in vervoering brengt;
wees sterk
ook in je kwetsbaarheid
want ooit erf je de maan
laat hem onrustig om je draaien
zoals ‘t vermoeden, kort voor dat zij spreekt:
het…
tot in de eeuwigheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 144 Een hond blaft
op het erf van
een klein huisje
vlakbij het panbos
daarin zit een ritme
waar ik u tegen zeg
meegenomen bagage
pleur het ergens neer
in hoek van mijn part
dat deel waar deelnemers
steeds meer lichtere vormen
aannemen
doe het
maar wel op
je eigen manier
er bestaat geen zin
Zonder lucht tussen letters
materie van het…
denken aan toen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 ik heb mijn denken in het huis gelaten
wat ik wil doen is een ontastbaar feit
bij wat ik deed krijg ik amper respijt
hier op het erf voel ik me verlaten
de beiden paden ernaast en de tuin
zijn voor mij in gebreke gebleven
ik wil er naar toe en er weer leven
en brokstukken opduiken uit het puin
of ik daar nog iets terug kan vinden
dat mij…
Geluk uit mijn jeugd
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 2.050 Laat me nog eens klimmen
in die appelboom achter op het erf
troost mij daaronder op de grond
plak een pleister op de wond.
Leer mij nogmaals fietsen
op dat rode fietsje
door de laan voor ’t huis
wrijf mijn geschaafde knieën.
Neem weer mijn hand
op weg naar school
droog bij afscheid mijn tranen.
Nog wil ik je voor alles danken.…
Arme ziel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 391 Op het bankje bij de rozenhaag
zit hij, de oude man
en praat met haar, naar het schijnt
want er zit niemand naast hem
hij gebaart haar te komen
na nog een poging staat hij op
loopt het erf af richting dorp
steeds ‘n bezorgde blik naar links van hem
zijn hand in die van haar, zo lijkt het
bij het graf aangekomen
legt hij haar voorzichtig…
Begin
gedicht
2.0 met 23 stemmen 15.389 Zij hoorden het erf,
het gerucht van de hond, het donker
gestamp van onrustige paarden.
Lagen zij naakt, het dek weggeschopt,
speelde hij tot zij duizelig werd
en heel zacht? Of lagen zij in hun schaamte
te zweten, enkel ontbloot van geslacht
tot geslacht? Kwam ik uit liefde?
Of door een godsdienst bedacht?…
Zwerver?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 Hij zwerft eenzelvig op de werf
kerft diepe krassen met zijn stem
het scherpst van elke vlucht en trede
breng de huivering in mijn lichaam
het zijn de onbekenden op het erf,
een zwarte kraai die schipbreuk leed.…
Ik was ooit orkaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 372 stormde in gebroken takken
joeg vogels onvermoeibaar
naar de kale vlakte
schoonde land en erf
van ongerechtigheden in
mijn spoor van pas verleden
nog razen wolken
langs het zwerk
verregen ik het
klokkenluiden van de kerk
maar mijn werk is gedaan
de schade lijkt beperkt
leg mij langzaamaan te ruste
laat winden nog wat zuchten
ik…
Mijn mensen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 180 Ook ik zal niet meer werken
op het erf van tante Maggie,
want de knechten dragen knuppels
en de honden hebben tanden
zie ze blikkeren in de late avondzon.
Haal doeken, haal zwachtels
Zorg voor mercurochroom
Want ik ben aan het bloeden
en morgen ben ik dood.
Geen tranen voor me liefste,
die zijn aan me verspild.…
Oranje-bitter
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 451 Een gek zaaide dood en verderf,
bezoedelde ons heilig erf
veranderde de wereld,
misschien wel onze laatste
vrije, blije wereld
Het zoet verruild voor bitter,
wie had zoiets nou gedacht.…
Duizend doden*
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.234 God, dat ik niet sterf op dit ledig erf,
meer een lamlendig kruispunt dan een plein,
maar op dat tijdstip ben waar ik wil zijn,
in haar armen, ver weg van het verderf.
Zit ik in De Poort met een vraag en wijn,
antwoord geef ik mij zelf met een glasscherf,
waarmee ik één hart met twee namen kerf
in een melange van geluk en pijn.…
Lieve oma
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 763 Het erf
eens zo verstild verlaten
begint opnieuw te praten
en springt van tussen oud
een nieuwe toekomst in.…
DE PERS ER... "ALS DE KIPPEN BIJ"
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 395 z'n kippen gaat
Met grote vaart
rijden ze het erf op
Al voor de Pasen
ja zelfs voor maart
Komen ze in drommen:
van TV en ook de Krant
De laatste wil
met vetgedrukte kop:
'KIPPEN AAN DE LEG'
Wat is er aan de hand?
Wij...kippen zijn heel trouw
Worden niet
graag door Pers belaagd
Persen er gewoonweg
een Paasei uit.…
Gekwelde geest
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 308 Eens klim ik uit het kantelraam
dat uitziet op een stenen erf
ik zoek een boomstronk zonder blaam
waar ik subiet mijn naam in kerf
mijn volstrekt verlaten tempel
verdraagt nog nauwelijks bezoek
ik ben een te hoge drempel
voor een ongeschreven boek
uit mijn kaarsrechte rijtjeshuis
zaag ik gedwee een huilebalk
ik zoek een literaire kluis…
Hand begon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 495 Gekortwiekt, verschrompeld,
geknakt, half gevallen
rottend en afgestompt
de aarde laat moeizaam los
wat het ooit begon
maar laat tinten bestaan
totdat er geen sterren meer zijn
onzichtbaar de scheppende hand
die nooit laat gaan
vuisten ontspant en palmen opent
soms pas diep in de herfst
als de laatste mist het erf opsluipt
'sterven…
Utrecht zien, dan sterven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Tijdloos zoenen in Groenestraat,
voelen op kerkhof van Nicolaas,
doorzakken op Ledig Erf,
blijf ik nog net de dood zijn baas.
Christus, wat hou ik van Manenburg,
sta verliefd op Tolsteegbrug,
doorstekend naar Luie Eind,
snel begraven, nooit meer terug.…
DROOM: WAD-WAAN WORDT WERKELIJKHEID
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Ik droomde
me wanend
op het wad
verwisselde
het slib
voor vaste bodem
zette voet
op een plaat
van een eiland
mijn oog viel
op die andere
ook een plaatje, wat platter
ik voelde me goed
erg goed op ‘t erf goed
wereld Erfgoed
slibvrij werd ik wakker
geen plaat voor m’n kop maar van
slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…
De ratten
gedicht
3.0 met 66 stemmen 21.176 . -
Uw fierheid heeft geen kamp gegeven:
ge hebt het vaal gespuis verdreven,
nog: de boerin op eigen erf.
Maar later, 's nachts in het gewelf
der kelders hoorden wij u vloeken;
uw bezem bonkte - in lege hoeken:
De ratten zaten in uzelf.
--------------------------------------
uit: 'Het levend monogram', 1973.…
De boom
poëzie
2.0 met 15 stemmen 1.689 Eerst hier, toen elders was zijn erf bemuurd
Met steen waarlangs zijn krimpend lover schuurt,
Totdat één tak opnieuw de ruimte won,
Zich rekte en uitschoot naar de morgenzon.…
Lentegedachte
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 575 nee, het valt niet weg
te denken dat er leed was
en verliezen zijn gevoeld
nog immer hikken onze snikken
in de nagalm van genoten geluk
dat onverhoeds ging barsten
toch ligt het erf weer boordevol
met zaaigoed uit gekwetste vruchten
dat bevroeden doet wat komen gaat
laat nu die harde zaden maar
in ons zilte traanvocht wellen
tot…