Alle inzendingen over hemelboog

sterrenspikkels op zijn tulen kleed baant zijn pad met staal van scherp geslecht door tunnels mensenpassen breed De dag van buiten rijmloos opgezegd draagt hoornhuid als een dure eed snijdt zich een weg door boeg en plecht als horizon het licht betreedt De avond neemt terloops de weg omhoog schurkt tegen de vergane dag buigt hoopvol naar de hemelboog…

Geborgen ligt in eenzaamheid het eiland onder de hemelboog. Onttrokken aan de horizon, bijna verloren voor het oog. Door zeewind voortgedreven, wuiven stralend witte wolken het eiland toe, dat zich slechts door zonderlingen laat bevolken. Alle golven zijn gesmoord die in de branding breken.…

- Als Virgo prima vera laat verschijnen en Flora verzenmaker wordt in kleur als een versificator pastorale komt Veritas tevoorschijn in de verzen Dan schuilt zijn eigen waarheid in poëmen ex libris, als het wezen van zijn taal en met hem spreekt ook Echo's stem boekdelen aan deze zijde van de hemelboog Als Iris in fictivistan hem…

Als doorzichtige tule over weiden Bestrooid met stralen blinkend goud Komt vanaf ‘t water zich verbreiden Vult met zilverstralen ’t schemerwoud Drapeert in plooien verre landerijen Golvend op een zachte koele wind Terwijl in bos eerste blaadjes zich vlijen In warme herfstkleuren reeds getint Overdekt door blauwe hemelboog Waarlangs de witte…

Buiten de sfeer van de liefde, de letter de leer is er geen Hemelboog rondom het oog wat rest is de deugd zonder vreugd ontbreekt de MensenZoon dan ook de Kroon Zij opende het deksel, en roerde 't Wondergoed uit de zoete Honingpot tot een goudengloed een nachtegaal begon te zingen, vlakbij de imker zuigen de bijen, zoemen reeds in mei…

Kijk, zegt witte wolkewietje, kijk maar goed, ik ben de weg en wee degeen die mijn hand raakt, hij of zij is zo gezien, ik ben een zucht van de ziedende zee, geen brahman, o god, welnee, ik ben veel kleiner en heel bescheiden, ik ben de god in uw gedichten deus sive natura, een god in de hemelboog van de natuur…

Maria Magdalena mysterieuze mooie muze mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

als vanouds mij zoals ik jou Weer voorbij zo vlug verlaten eenzaam dolend langs de hemelboog…

Ik wou dat ik Één grote stap kon zetten Om de tijd en ruimte te overschrijden Over rode daken en groene tuinen Over muurtjes van bewoonde landen Over alle grenzen heen Ik wou dat ik Op jouw droom kon klimmen Om je verlegen ogen aan te kijken Door witte wolkjes en gekleurde hemelbogen Door bloesemlicht van zachte klanken Door alle…

rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet zacht oranje avondlicht jij vroege bode van een late nacht warm geel tijdloos stralend voel ik even samengaan strelend wit omarm je als vanouds mij zoals ik jou weer voorbij zo vlug verlaten eenzaam dolend langs de hemelboog…

Winden om haar slapen, haar hoofd baadt in glanzend licht en in de schoot van wilde zwanen, haar ongetemde ritme - in houten klos met zwierig touw -, schrijft cirkels in de hemelboog, ze kust in tegenwind de dieren, drijft ze aan tot goede daden, in relatie tot de schoonheid van haar wezen, in haar zelf gevonden, zich niet bewust van…

Van de zoele hemelboog Regent het op plant en steen: 't Kruid schiet uit in bloesemblad, Maar de steen wordt enkel... nat... En weer droog. Ongedeerd en ongemoeid Blijv' de steen. .. hij blijft ook steen! Ik (en 'k wens het jong en oud) Ik ben liever groenend hout... 't Lijdt maar bloeit!…

die over drassige landen loert en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt en weerkaatst tegen de met meeuwen versierde hemelboog…

die schitterende blauwe kleur Het is als in een tuin met een zoete zalvende geur Haar ogen zijn twee versies van het perfecte leven Als ze je rechtaan kijkt, begin je te beven Als een aardbeving 100 op de schaal van Richter Bij het paradijs kom je onmogelijk ooit dichter Alle denkbare emoties schrijven haar ogen Als ongelovige zie ik louter hemelbogen…

stilleven onder jasmijnbloesem een regenboog borduurt en in weerschijn van zon en maan een bloemenlichtzee werpt over een lenteaquarel van betoverende romantiek Weelderige elfen staan ons bij in een waterspel melodische dans van sierlijke lichaamstaal verweven in een kleurige schildering van poëzie op veren van zoete fluisteringen naar een hemelboog…

Haar lokken zijn van zonnegoud En 't hemels blauw is 't blauw dier dromende ogen,- Heur boezem is de berg en 't golvend woud: 0, zomer, zonneschijn en hemelbogen, Waarin haar aangezicht mijn liefde aanschouwt,- Heelal, waarvoor ik biddend lig gebogen!…

Zie de sterren Voel de kern: In de hemelboog. Stromend water daalde, Twaalf bouwlampen straalden Vlammen kropen toen omhoog. ---------------------------------------------------- naar 'Oogstlied' van A.C.W. Staring, in Passionate Magazine, jrg. 11 nr. 4, 2004.…

De ramen staan vol heiligen, gemiterd en gestaafd, gemartelaard, gemaagdekroond, gehertoogd en gegraafd; die 't branden van het ovenvier geglaasd heeft in de scherf, die, glinsterend, al de talen spreekt van 't hemelboogs geverf.…

door ‘t levenslicht verder groeien en bloeien dat zich in haar voltrekt door eigen aard op de oude wijze Moeder Aarde draagt karakter voort omarmt allen een gezegend Nieuwjaar wie of wat hij zij stap voor stap dat maakt de weg vrij naar vrede en licht tussen haar oevers van oost tot west, van zuid tot noord van licht naar licht uit de hemelbogen…

Zij zijn pas gelukkig waar zij met hun grote moed mogen gloriëren ergens op een top onder de hemelboog. Laat hun wereld maar spreken. Als zij de records wederom breken. Als zij met hun rode bollen de wereld veroveren geplaatst in een aards sjabloon. Hoog in de Alpen glorieert straks weer hun wereld.…

Trillende zomerhitte ligt over eindeloze daken, van familievuurtjes kringelt rook omhoog vanuit het koele park tot aan de hemelboog. Het zijn de beelden die mij raken. En het beeld van moeder Käthe* met kinderen aan haar zijde, Opnieuw gegoten, in eeuwige verbondenheid.…

Toen zee en land en luchten, geschapen werden uit het niet, en zon en maan en sterren, naar hemelbogen vluchtten, omdat God hen op hun plaatsen riep. Toen de vogels en de vissen, de dieren op het land, het jonge woud, de bloemenpracht, door God zelf tot stand gebracht, en vast lag in zijn hand.…

dan die heerlijke manier van doen: spontaan frontaal een dikke zoen met boven die vurige hemelboog. zwijgend kijkend oog naar oog, woordloos wordt niets misverstaan, beminnen verloopt hier simultaan, ware liefde behoeft geen betoog.…

Zolang zon, maan en sterren aan de hemelboog Hun banen trekken in vaste lijnen en vorm Dan houdt natuur zijn beeldend scheppend betoog Dat wat de mens nooit bereikt in een woordenstorm Waarom zou ik de vraag naar ’t waarom nog stellen Als ik met schrijven het doel niet kan vertellen.…

Mijn hart gaat uit naar ’t ruime vlakke land Met langs verre horizon de boerderijen Waar langs paden populieren staan in rijen En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw Het veld des morgens bedekt met parelend dauw Vanaf het water stijgt reeds vroeg…

zijn als je tegenwind krijgt de wind waait waarheen hij wil overdonderend de vogels zingen schor hun geluiden doven in de bomen het vochtige gras buigt en beeft het wordt mij te moede want het blauw blijft grijs wanneer ik door het venster staar de hevige regen valt met bakken naar beneden het waait kéihard ik vraag dat niet, aan de hemelboog…

Geachte reizigers van beiderlei weledele en non-binaire kunne Wees welkom bij de dikke en de dunne op zoek naar mister moon z'n achterzij De een heet harry en de ander kwartje op weg in een Russisch ruimtestation in stratosfeer van hemelboog en zon ze zien de aarde door het oog van bartje Die drentse dreutelaar had geen idee…

De sterren dwaalden langs de hemelbogen en droomden in hun beeld een nieuw bestaan wetend dat onze wegen nimmer samen bogen Ik zocht de tekenen, maar zij hebben mij bedrogen zij wezen mij voortdurend valse beelden aan.…

En deze nacht met ‘n zwijgzame onsterfelijke maan waarnaast dagelijks sterflijke sterren fonkelend staan heeft zich bleek voor enkelen blijvend ongeweten hoog aan hemelbogen van talrijke taken gekweten. Heb jij ‘t ooit geweten,’t wonderlijke werkelijk verstaan hoe woordloos liefdevol leven zo belicht voort kan gaan.…

De gloeiend gouden bol beweegt zich langs de hemelboog, gehoorzaam aan haar eigen tijd en gang kruipt zij omhoog en treitert de gewassen op het ingeklonken land, terwijl ze als een zengend oog vanuit het Zenit brandt.…