Alle inzendingen over van der valk

met een schep vol moed loopt hij de tunnelvisie in als gegrepen door 'n blinde vlek begint hij na honderd stappen met kracht te graven rechtvaardigheid was hij al tegengekomen, en had dit zonder mededogen snel naast zich neergelegd hoorde hij daar een valk of 'n uil het kon hem niet bommen totdat hij de spade in zijn voet boorde en…

Ooit veracht, bejaagd, vermeden door vlerken, valk en visserman staat zij, met gestrekte nek, gegoten in het leven aan de kant. Gebroken licht vervormt geen blik wanneer trefzeker prooi geprikt, de kop omhoog en golvend slikt weer terug tot stand en stil en blauw.…

De valk grijpt zijn prooi, maar schrikt... Die merel ontsnapt: geslagen winnaar! Gedwee vliegt de meeuw van haar zitpaaltje weg: een aalscholver komt.…

je hoeft niets te verfraaien je ook niet op de borst te slaan het is al goed en goed genoeg de honger meer te worden doet prematuur verdorren de struik die anders vruchten droeg Vertik het aan de wal te staan Vertik het te verstijven wat echt is dat blijft drijven en deed dat al van meet af aan Uit: "O, die wijze koeien", Chris de Valk…

Uit: 'O, die wijze koeien', Chris de Valk Uitgeverij Abraxas, Zuider-Amstel, Amsterdam…

het zakdoek grijpen voor verslikkers is niet overbodig overal staan venster op de uitkijk beeldschermen trekken wereldwijd de nacht in knettergekke monden kauwen alsmaar valken zijn binnen met hun zware haaksnavel en gekromde, sterke klauwen klimmen ze uit het beeld op het voetpad zijn ze virtuoos in hun moedertaal roepen…

Uit: "O, die wijze koeien", Chris de Valk Uitgeverij Abraxas/Zuider-Amstel…

Uit: poëziebundel “O, die wijze koeien”, Chris de Valk Uitgeverij Abraxas/Zuider-Amstel, Amsterdam…

waterslang Het aflopende land brengt het water terug naar zee dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren verrijst de zon die de einder kust en een valk…

Twee jongen waren uit het ei gekomen het ouderpaar op jacht naar vis en muis die waren maar heel eventjes van huis toen heeft een valk de kuikens meegenomen. ’t Is de natuur, toch snijdt het door mijn ziel: dat lege nest, hoog boven op een wiel.…

Uit: 'Dichter op de huid', Christian de Valk Uitgeverij Elikser, Leeuwarden Zie een bespreking in Meandermagazine, Klassieker, 166…

Uit: ‘Dichter op de huid’, Christian de Valk Uitgeverij Elikser, Leeuwarden…

Dat woord alleen Uit: 'O, die wijze koeien', Chris de Valk Uitgeverij Abraxas Zuider-Amstel, Amsterdam…

Nog scheurde wijdjagende valk met schaars Geroep uw stilte, mijn Veluwse grond!…

op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit wolkenpluimen en wij warme huizen Altijd speur ik even of Urk en de witte vuurtoren gewaar Hier dichtbij bevolken bosjes oranje-witte mosjes brokken blokken en het asfalt Golfjes klotsen tegen het basalt Een valk…

een witte vogel die het rif verlaat het kind dat met zilveren voetjes baadt de man met stok die water uit de rotsen slaat de valk die de verten ziet de hoge pluimen van het riet de landwind die naar de zee vliedt het landschap in slingerlijn de houtbrug over het ravijn zal daar mijn grijze vader zijn de nacht en najaarsvlagen het hart…

dat het niet goed was wij kunnen dat beter luidt zijn verhaal de luisterschare is in zijn sas de eerzame burger wandelt naar huis denkt na over de woorden van de eerste burger die hij hoorde op het jubileum van de brandweer de eerzame burger steekt de sleutel in het slot gaat naar binnen weet dat de eerste burger zich over zijn uil een valk…

als een ruisende morgenvogel doorkruist zij het blinkend heelal en daalt - een geroofde genade, op de vleugels de sterren als dauw - als een valk naar de vleeslijke dalen in de onschuld van vóór het Berouw.…

zingt een tinteling in mijn hoofd hij leidt de tocht naar teloorgang zwarte kraaien dragen mijn schouders, hun schaduw wijst het brandpunt waaruit de sluier het vuur spuwt waar ik verdronken water draag jij spreekt tot mij in zilver ik luister in goud blaas koele druppels diamant de schaduw verblindt, fladderend duiven en valken…

De valk vliegt hortend, draait zich steeds om, duikt dan neer, vlucht voor twee kraaien.…

valken mogen niet verhongeren er zijn er nog maar zo weinig. maar...…

Uit: "Lichtscherven", Christian de Valk Uitgeverij Elikser, Leeuwarden…

Ik hou van wanneer de horizont, door tengere acaciabomen gebroken in verblindende licht blijft dansen en ringslang, lui, meet mijn passen, fluisterend over de ondergrondse waterbronnen en het angstige uur als valken laag vliegen.…

Zacht huivert de spits van 't kale ranke boompje: roerloos deint de valk. De regen houdt op. Proef natte lucht in stralend licht. Een zwarte streep damp raakt de ondergaande zon, verscherpt het purper. Langs de parkvijver staan heesters, kaal, recht en stijf; Dáár ruist bamboeloof.…

Uit: 'O, die wijze koeien', Chris de Valk Uitgeverij Abraxas/ Zuider-Amstel, Amsterdam…

Handvatten spreken dan dezelfde woorden van staal hoop en moed, kijk die kerkuil of valk ze uiten: vlieg met mij mee, beperk je niet tot alleen werken met je benen, kijk mij ik bid. Wij zijn slechts vogels, natuurverschijnsel als jij stilstaande voor momenten lang boven het veld. Wij zien verschillen, al zijn 't nuances in kleuren.…

scheerden ze langs je kruin of scheiding in je haar Een valk, sperwer, uil en arend streken neer op de uitgestoken hand van 'n valkenier gedragen om beurten met dode kuikentjes beloond als ze -na hun vlucht- op z'n handschoen ons werden getoond.…

we lezen Remco’s Lamento hier nu langs het lange diepe water zien wolken die niet meer komen in Vestdijks Litanie huilen om Martinus’ verre wolken waarom moeder schreide het zijn oude verlangens we volgen valk en vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we…

valk die op met vrucht beladen akkers het ritselen van voedsel ziet en verder niets dan vallen doet: eenvoud lijkt de wet waarnaar je eigen hand zich richt, lied dat jou en haar tot niets verdicht.…

meteoren vecht, En kwisplend ze aan mijn voeten legt; Het milde rund laat met mij komen, Het is misschien wat log voor dromen, a denk, dat het toch ongevraagd Zijn uier naar de melkweg draagt; Dat ook de krekel, op wiens zingen Ik vaak tot voor de troon mocht dringen, Nu ik nog nader ben bij Hem, Mij overweldge met zijn stem; Laat dan de valk…