Alle inzendingen over zwijgend

Te zwaar was het water, te Licht is de wind - O, Christofoor, waar is het Kind, het kind - Alom, toen, geheim en Weg-stervende - Blijf bij me, bij me Zwervende - En, eindelijk, stijgend de Maan langs en heen, Een bijna zwijgende Wolk verdween.…

Vertel mij over zwijgende tederheid zodat ik mij ademloos kan laten drijven naar waar de wind mij draagt zonder dat het mysterie mijn naam vraagt. Vertel mij zodat ik mij laat leiden in de stille traagheid van heelals getijden om mij gedragen te voelen als een Goddelijk kind dat met dansende klanken het leven bezingt.…

Wij staan alleen: dan sluipt zich in ons voelen, Dan dringt zich door naar 't aarzelend verstand, Gemeenschap, zwijgend, vol verstaan bedoelen: De warme druk van een bevriende hand.…

Hij keek me een poosje zwijgend aan en zei meewarig, “Je hart is te rusteloos, je zult haar niet vinden”. "Vertel me dan, hoe jij het gevonden hebt"? De dromer staarde in de verte alsof hij opnieuw dat moment beleefde. Ik heb haar niet gevonden, zij vond mij.…

briesend herfsttij gedwee ) Maar laat er al mijn wilskracht stromen een en al tot ik ben genomen blindelings vertrouwen voert me mee 2 Onder een grote naakte kruin -en de paarden mij ontstegen- druipt het zwetend loof een rijpe tweede regen van druppels op mijn hoofd Hier zal ik altijd zijn zwijgend…

' en wijs naar het plein Hij stopt Zijn gang en wijst - mijn versteende blik sturend - naar een sober, doch levensgroot ruwhouten kruis op een lege en vergrendelde kerk aan het eind van mijn blikveld dan stapt Hij zwijgend verder over betraande kasseien op weg naar een volgend wit laken op een ander plein.…

elke hoek van het vertrek een ezelsoor om niets te vergeten nog altijd volle maan op het kussen heldere sterren tussen de lakens adellijke kometen aan de zoldering sterven is in scherven vallen en resten achterlaten van een verscheurd boek de zinnen zijn gevierendeeld alle woorden gebroken op de wanden lees ik de echo's van jouw zwijgend…

Wij horen 't zwijgend aan...: En vat gij niet de zin, mijn hart? Eéns zult ook gij verstaan!'…

niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk - zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm is van zingen dat een vorm is van dragen, een lichaam zo te dragen dat het door ons heen, alsof het uiterst traag voorover valt, iets als glas onder vel, broos glas, misschien is dat het lichaam dat als een wijnglas zingend zwijgend…

Ze zaten wat verderaf aan een tafel, zwijgend in hun eigen chagrijn. Een knappe vrouw, niet zo jong meer, boos starend in haar glas wijn en een wat rossig uitziende heer. In het conflict dat er duidelijk heerste werd niet gepraat maar kwaad gezwegen, het “eigen gelijk” was kennelijk erg groot.…

Woont hier bij de steen slechts rust na ijver en vlijt zien zij bedolven nu zwijgend dat 't goed mag zijn het was hun tijd en een leven samen zonder spijt .…

met moeras ogen in de tuinbouw die wel met mij verder zal gaan wanneer lust en tijd het toestaan mijn hart ademt nu de wind de bomen kust een vogel vliegt naar de vogelverschrikker ze zijn de nieuwe vrienden voor het leven ik laat mijn oude woorden achterwege aan de andere kant is er die poes die iedere ochtend de krant leest vol zwijgende…

Dan zal ik zwijgend hun gekromde handen Losmaken van mijn kleed, - en als zij vallen, Zal ik niet sidd'ren bij de doffe slag; Maar zingend rijzen in de koude nacht! -…

enkel na het laatste journaal Een rammelaar koos het hazenpad en sloop er stil vandoor Naar de hangplek voor konijnen daar rammelde men nu in koor De minister overweegde toen de ME in te zetten Om de konijnenpopulatie het uitgaan te beletten Maar gelukkig om 1.30 uur was de storing weer voorbij En alle konijnen zaten braaf weer zwijgend…

bleef een roomse donder Haar eigen vader zag me ook niet graag in huis Dus dwong hij vrijen af in 't duin wel wat gezonder Al kreeg Madonna schurend zand in 't katholieke kruis De pater, vader Kees, maar ook Maria's moeder haakten interconfessioneel de vingers vroom in één De Here Jezus kwam om haar voor zin en zonde te behoeden stil zwijgend…

Duitser, ruk met uw horden zwijgend over de Rijn. Broeders willen wij worden, als ge weer mens zult zijn.…

Zwijgend, als ik naar de horizon tuur streel ik je, streel ik zacht je gezicht In mijn oude hart brandt het vuur nog mooier dan een mooi gedicht. Ik voel me zo heel rijk van binnen jij bent dichtbij me, hier aan zee Samen zullen we alles overwinnen want wij blijven samen, met z’n twee.…

hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall I say you asshole You low-life piece of shit If I was living close to you I would have surely hit Wat moet ik eigenlijk zeggen Wat is toch mijn recht Maar liever had ik gewild Dat je de waarheid had gezegd Maar zonder iets te zeggen Heb je zwijgend…

Nog even dan zou de boreling zoals elk leven ooit aanving zijn eerste kreetjes geven een kind bij de poort van het leven nog slechts een laatste beving en het kind kwam al ter wereld waar direct al zijn oordeel werd geveld verslagenheid waarmee men hem ontving Zwijgend werd het kindje weggehaald een nader onderzoek bepaalt de diagnose:…

nacht verschrikte ramen daveren bij hun naderen trachten zich te ontrukken aan hun sponning in een roes ongeremd mee te marcheren beginnen mijn benen onbedaarlijk te trillen vurig gegrepen door die vreemde kadans vertrappelen onbeheerst mijn gekoesterde rust tot ik eindelijk het verzet moe soldatesk vertrek sluit ik me aan bij duizenden zwijgende…

Zwijgend drijven de wolken en snellen Mij voorbij. Hebben die wolken mij niets te vertellen? Geen tijding voor mij?…

Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot, Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood. Met blauwe glans verlichtten de ogen het bleke gelaat Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat. `Wat blijft gij daar en op de drempel stil en dreigend staan?…

Die in armoe leeft, in feite niets heeft, Maar ons toch, zwijgend, lessen geeft. Leert hij ons te begrijpen, om te zien, Om anders te gaan leven, misschien? Of blijven we onszelf maar verrijken, En liever nog de andere kant op kijken. Laat de zwerven z’n juk maar dragen, Terwijl wij om méér en méér vragen.…

vraag niet duidelijk omschreven, kunstig vertellen, sinds jaren geleden, onvindbaar de roem van het dierbare mijn hoofd geborgen tegen je schouder aan, breekt de muur maakt warmte plaats, verdeeld verlangen, het leven zoekend onbeantwoord de dans, zuchtend bevatten zonder klagen geplaatst de innigheid van diep begrijpen, huldigen het woord zwijgend…

… Zij huiverden bij het aanhoren Van die wederzijdse nood, En zaten een ogenblik zwijgend, En peinzend op de goot. ‘O, beter nog te vluchten,’ Zei de zwaluw, ’naar verre strand!’ - ‘Ach, liever nog te lijden,’ sprak de mus, ’in ’t vaderland!’…

Zwijgend is de kracht van de stilte wanneer de wereld inslaapt ondergedompeld in fluweel-nachtelijk tapijt, en fluistering van schaduwen gevormde beelden in haar geest laat spreken en de droom de eenzaamheid gaat doorbreken.…

dagelijkse droogte aan In de verre verte lokt klokgelui -boven rieten daken en onder de dreigende hemel- ze terug naar de hofstee Ze dralend en talmen staan moeizaam op ze scheurden de schrale akkers bijna gebroken hun gang Het avondlicht begeleidt de boerenstoet naar de warme dis paarden trillen zand en vlieg uit dampende manen Zwijgend…

De kleine kinderblik verkilde, paste zich aan, kameleon, vervloekte zwijgend toen de zon. De kinderlach verdween, verstilde. Daar niemand om die kleine gaf, - want druk met eigen somberheid - verstikte ‘t kind in eenzaamheid. en dolf daarop zijn eigen graf.…

van dauw en druiven prikt ze een koolwitje midden op de lege muur van haar kamer vleugels wijd legt ze mijn gezicht omgekeerd onder het tafeltje met de droogbloemen bij het open raam laat de wind van slaap maar komen nu alle sterren en een glimlach van de maan hoe wreed ook schrijft ze in haar dagboek haar geur over mijn huid zit ik zwijgend…

Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen Met zwarte nesten in verwarde twijgen Kwam regen op verdorde halmen zijgen, Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen.…