Alle inzendingen

Je ademt naast mij zonder grens of verwachting thuiskomen wordt stil Ergens voorbij het ritselen van sterrenlicht, waar gedachten vervagen tot niets dan gevoel, wacht een droom in mij op jou – een veld van licht waar ik je zachtjes heen verlang. Je aanwezigheid weeft zich als zijde door mijn zintuigen, bloemen buigen als jij langskomt…

Nu dan, alvorens mij op Hemelvaart en andere relithema's te gaan storten wil ik mijn woorden juist niet in gaan korten maar botvieren totdat het in je ziel een kundalini vormt, van kruin tot hiel tevreden stemt, aan peace of mind gepaard in rustig water minder onrust baart Doch laten wij de shortcutgeneratie millennials met laptops…

Aartsvader Jacob zegent bij zijn levenseinde alle twaalf zonen Rubens schanddaden uit diens verleden worden daarbij herdacht zelfs als oudste nazaat wordt hem een schrale wens toegekend broer Juda heeft een geschiedenis waarin het slechte zegeviert doch merkwaardig genoeg ontvangt deze kerel de schoonste belofte voor de verre…

Ik ben wie ik ben! nou wie ben je dan Jan Jacob? ik ben niet wie jij denkt dat ik ben en ik ben zeker niet zoals jij wilt dat ik ben want ik pas niet in een hokje, ben geen hond ik ben namelijk uniek erg zeldzaam zelfs en dat ben jij, u ook dat maakt het gelijkheidsbeginsel ook zo lastig want alle mensen zijn anders, ongelijk ik ben de…

elke nacht reizen de zielen naar Gaza zij dwalen in doodse stilte door de ruïnes van verbrijzeling geronnen bloed gestolde stemmen o lakse goden wat talmen jullie? grijze schimmen jullie horen ons waar wachten jullie op? geesten van de grauwe zee waarom dit zwijgen? de zielen reizen niet langer naar Gaza ze roepen…

"Leve het koningshuis!" schalde de tandarts luid, toen de vorst binnenkwam als eerbetoon. Vlijt u maar neer op mijn orthodontistenstoel Wilt u een beugel soms? Of toch een kroon?…

Met aaizachte boks- handschoenen en een lach laat -- ik mijn tanden zien.…

ik ben de trap opgelopen nog brengen de bekende geluiden mij boven het zuchten en kraken hijgen om weer bij adem te raken nog altijd wenkt boven de overloop met zijn heerlijk tuinuitzicht op het water van de poldersloot waar seizoenen zich herhalen en zomers soms falen in het voldoen aan het menselijk verwachten want…

met de pootjes in de fijnste sneeuw zoals ’n leeuw in de hitte pitten kan kan er ook gewatertrappeld worden tussen de ijsschotsen van verlangens ’t is zo fijn om alles weg te wuiven met de grote gevoelens te schuilen achter metaforen en als dat niet lukt boos doses metamorfoses te strooien alle fijngesneden plakjes van ’t hart worden…

De fijnbesnaarde tere musicus Heeft onder de dictator Jaap van Zweden Zijn leven lang verschrikkelijk geleden: Voor de orkestleiding een mooie klus. In het vervolg moet die er goed op letten Om nooit een bok daar op de bok te zetten.…

Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp. Zolang je letters leest werkt je verstand. Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel…

O lang en bang was Liefdes Lijdensweek En droef haar dood aan Twijfels martelkruis! Maar prachtvol rees de Paasdag, met geruis Van engelvleuglen - en de schijndood week. Ik kwam getogen uit mijn donker huis, De lippen zwijgend en het aanschijn bleek, En stond bij 't graf en weende... en zie! daar bleek: Zij was verrezen uit haar dodenkluis…

Via mijn vijf jaar jonger alter ego die in de tweede klas van het ov tweemaal per dag gepokt wordt en gemazeld wel vijfmaal op en neer gaat in de week weet wat het is haar mannetje te staan kwam mij ter ore dat het in de spits en tussen vieren en een uur of zeven nog altijd in de overvolle randstad is toegestaan met een vierwielig voertuig…

schipper mag ik onervaren twijfelen? mag ik tol betalen voor het recht om te bestaan? ik hoef niet naar de overkant maar ik verlang de genade van de armoede schipper kom erbij het mag van mij…

Daar, rennen de paarden over de groene vlakte. En de wind galoppeert door haar haren, alsof een paard in haar daar wil zijn, vrij en ongetemd.…

Ik leef in een wereld van dromen, ze gaan maar blijven ook steeds weer terugkomen. Mijn blik wordt vertroebeld door al die rook, het is een vuur dat dagelijks opnieuw wordt opgestookt. Ik blijf hierdoor in het verleden hangen, in mijn oude gewoontes, in het terugverlangen. Waardoor ik niet naar voren kan, maar als bevroren in het donker…

En zie de lichtval op mijn handen hoe zij breekt op heldere snaren De aarde strak, haar vezels trillend een lied dat echoot in verborgen wonden Geklank van helden, stil en stervend verstrooid als korrels in de tijd Hun schaduwen dansen, vaag getekend schimmen in het avondlicht Beelden kloppen, ijl van dromen gedachten stromen als gesmolten…

Ik zit mij voor 't vensterglas Onnoemlijk te vervellen Ik wou da'k twee linguïsten was Dan kon ik samen spellen…

in de ultravolle zon staat ze daar te shinen terwijl ze aanbidders van haar saaie Raaigras als ondraaglijke rollades voorliegt en braait vertrouwen wordt blind op haar gerijmd met plichtmatige en harteloze secondelijm om betekenis te zien in ‘t opgehoeste slijm de leegte van de schoonheid gevuld met homeopathisch verdunde taal wordt een…

Na elk afscheid weer elkaar terugvinden, dat -- is het allerfijnst.…

Ge zult werken des aanschijns Pauselijke encyclieken het slot toe klikken. Ruimtevaart de boot die niet kapseist, de Free enterprise paradijselijk binnen strijkt. Moedertaal de grond bewerkt grondbeginselen rechten uitgelegd. Het schip, de ark van Noë de duif ontdekt nieuw land vluchtwegen hemels beleven in niemandsland Onze vaderen…

ik zag je ogen twinkelen kijken naar je friemelende vingers in de half open bak die in onbekend overleg stilte tot creatie wilden brengen waarbij het kunstwerk voor zichzelf zal gaan spreken nog was er volop geluid in de half omrande ruimte gevuld met een veelheid van allerlei geluiden van buiten naar binnen gehaald door…

Het mag wel weer eens een purperen hemel zijn, waar de verzwegen verwijten rondzweven, want dan heb je niks aan romantisch kaarslicht. Terwijl dat pijnlijk poëtisch over zou komen, met van die schitteringen in de blauwe ogen, die van mij rood hadden mogen overstromen, als ze dan toch tranen brachten over de nachten dat de liefde ons bij de…

de fatale Bliksemschichten als Speren wachtend op ’n Rij de slapende Engelen van Týr als zij ontsnapten aan hun Dromen was ’t ‘endalok guðs’ Nabij als zij de schromelijke Liefde verlieten ’t Bloed voelden stromen en waadden in de Rivieren als Aderen door Moeder Aarde haar Huid uit de Bergen als haar Borsten de Daden van ’n luid Verlangen…

Geert Wilders zegt het voor de laatste keer: Men moet nu echt de PVV wat gunnen, En achter dingen staan die niet eens kunnen, Want anders is dit kabinet niet meer. Daarmee bewijst hij volgens mij één ding: Dat hij een fan is van de Efteling.…

Roze bloemblaadjes fluisteren zonder woorden stilte die mij kent Soms voelt de wereld als een storm van indrukken, alsof elk geluid en elk gebaar rechtstreeks binnenkomt. Dan verlang ik naar de stilte van een zachte bloem, waar kleuren ademen en niets me overweldigt. Een roos opent zich niet in haast, maar in vertrouwen, laag voor laag…

ik ween zoals de haan kraait als het ochtend wordt mijn oog een diamant zonder karaat mijn stem een klank zonder toon en rondom mij niets dan schoonheid zo ik een tak was terstond liet ik mij afzagen ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1981.…

Sta je daar. Stil. Met gespreide vleugels, alsof je elk moment zou kunnen opstijgen. Alsof het licht zich herinnert waar je vandaan komt. Kom. Kom dichterbij. Die vleugels... Je hebt ze niet gekregen, je hebt ze gemaakt. Met geduld, met elke draad van jezelf, met liefde, en een zacht soort trots die je nooit durfde uit te spreken.…

liever een huis bouwen zonder woorden als uit niks handelingen ontstaan als het begin zijn aanvang vindt als de drang is te weerstaan liever een lied schrijven zonder muziek zo uit niks melodieën vangen zo het begin haar raken kan zo vol van verlangen liever een vrouw liefhebben met een hart dan uit niks vervangen worden dan het begin…

Ik was licht. Ik was vleugels. Ik was belofte. Ze noemden me puur, een wachter, een fluistering tussen hemel en hartslag. Tot ik vragen begon te stellen. Tot ik mijn eigen vuur niet langer onderdrukte. Tot ik zag dat gehoorzaamheid ook een kooi kan zijn. En ik viel. Niet zacht, niet sierlijk, maar als steen door glas. Met elke…