Alle inzendingen

lief, de tijd is voorbij, er zullen geen stemmen meer wonen in mijn hart geen vogels boven het koren geen lam in de wei en geen onrustig waaien in mijn oogopslag geen kraaienest in de mast mijn dag om naar je uit te kijken geen golven breken nu meer aan het strand van je naam geen schelpen als lege open handen liggen aan het strand van mijn…

Zomerzon gloeit heet een bloem buigt zonder breken zelfs onder het licht Soms valt het licht schuin door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte. Een boom met een knoest kan nog stevig staan — misschien…

Wellicht is 't van een prehistorisch volk verdwaald van Stonehenge naar de verre kustlijn 't kan ook van een der Vikingstammen zijn met zwaard gewapend en met schild en dolk Die leefden met hun buit op grote voet als verre voorvaders van Lanceloet...…

uitkappen naar links daarna uitkappen naar rechts en dan schildert ze de bal in de verre hoek een subliem kunstwerk…

Een prettige bijkomstigheid is dat een welwillende meid je toch even stiekem verblijdt geen blaffende hond die je bijt zo spaar je zowel kool als geit geen opspraak in publiciteit op tiktok viraal wereldwijd 't blijft immers privé, vast geheid al is het een zomerzotheid zo'n glimlach, breed smilend en wijd geen staat bij elkaar in…

Wat is liefde mooi, Als het van twee kanten komt, Anders is’t verdriet.…

De jongeman verzot op voertuigen kijkt naar bromfietsen uit ver verleden die ruim een halve eeuw voor diens geboorte over wegen denderden ogen vol bewondering en verlangen voor zich wonnen hij speurt en zendt vragen op papier dan wel met stroomkracht door het land om die bedaagde brommers zo sterk als pas gemaakt of reeds…

Wij gaan moezelen, lekker moezelen aan de Moezel met mijn hond en met mijn man wij gaan moezelen, lekker moezelen van zo'n uitje aan de Moezel hou ik van het leven is soms lijden dat voelt reuze pijnlijk daar effe uit te stappen maakt 't leven weer draag'luck'…

Wij praten veel, kunnen het over alles hebben, voorzichtig wanneer het intiem wordt en we aftasten hoe ver we ons durven laten kennen, hoe schaamteloos nieuwsgierig we mogen zijn naar wat schuilgaat in onzekerheid verlangend naar de bevestiging dat het goed is en wij goed zijn zoals we zijn zoals we leven in elkaars aandacht…

Ze konden deze vondsten niet verklaren Romeinse schoenen van extreem formaat De wetenschappers wisten zich geen raad Ikzelf weet wél van wie die stappers waren... Zo'n megagrote schoen, vermoed ik dus Was vast van Keizer Pipo Claunius…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet. laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf,…

De tijd is rijp als ‘t koren in ’t veld gloeit in zo’n zakkende zomerzon; de strengen glijden langs jouw huid, broeiend op platgestampte twijgen. Jouw zwijgen verdwijnt in de stilte, je rilt als ’t allerfijnste kaf in de wind; als vlegels dansen jouw oogleden mee met ’t draaien van de wereld in ’n zee van tranen die als graankorrels…

ik denk je na en leef door alle dromen heen geheel in lijn met achterstallige toekomst gaande over een afslag in het landschap doorverwezen vanaf ons punt van vertrek zien we onszelf verloren geografische gezien in denkbeeldig nagekomen bestaan als toestand van voornachtelijke spiegeling louter emblematisch vooralsnog…

Zomaar ineens had ik iemand perongeluk gebeld mijn mobiel, niet ik ergens tegenaan gedrukt, gestoten? Telefoon op videostand ik zag een mooie vrouw, zij mij, ‘k verontschuldigde me geeft niet lachte ze me toe ik zei, toch leuk u te zien zo ze wenste me een onvergetelijke dag. ‘t Was net voordat we weggingen, naar Groet met al haar herinneringen…

Mijn vader wil zijn zwakke stem verpakken. Voor haar is hij niet sterk en muzikaal. Nog vorig jaar bekleedde hij het lokaal, nu zucht hij als de wind door oude takken. Hij omfloerste de winter die ontbrak, het geluk van ons, dat leefde hand in hand. Heel soms dook hij op in een vergeelde krant, nu stapt hij uit zijn zo vertrouwde pak. Eens…

Jouw zoenen smaken verruklijk zoet Als het speeksel Op jouw hunkrende tong Mijn begerige lippen ontmoet. Jouw zoete lippen Smaken zout als druppeltjes zweet Op jouw bovenlip Mijn gulzige tong ontmoeten. Het zoenen met jou Is ’n beleving Met euforische melodieën Van de klanken van ’n symfonie orkest Met zinderende violen En eclectische…

Voor mij strekt zich het landschap uit dat al zo vaak zouteloos beschreven is; de torens die staan voor de verveling, uitgestorven bloemen door de stikstof. Het overschot aan bramen verraadt hoe slecht het gaat met de omgeving; de hitte drukt de diepe wanhoop uit waartoe de aarde zich genoodzaakt voelt. Mishandelde koeien grazen hoornloos…

Wie weet niet dat een roos geluk is en een roos zien geluk is dat voorbijgaat? Jij bent het blozende geluk dat ik gadesla Voor wie dan ook jij je bladeren opent het is ook voor mij Geluk welt op in mij ikzelf ga open door jou…

wij zijn zo druk met verbindingen leggen omdat het netwerk de minste moeite kost en snel resultaat zal geven maar hebben we dan ook iets van kwaliteit en snelheid zoals het snelle lichaamseigen elektrische en hormonale als wisselnet met neurale circuits als ondersteuning zeker om in te zetten in nood en complexe situaties zoals rampen…

wij zijn zo druk met verbindingen leggen omdat het netwerk de minste moeite kost en snel resultaat zal geven maar hebben we dan ook iets van kwaliteit en snelheid zoals het snelle lichaamseigen elektrische en hormonale als wisselnet met neurale circuits als ondersteuning zeker om in te zetten in nood en complexe situaties zoals…

Alsof het licht niet binnendringen wilde, zo weinig was er te zien in het donkerste midden van het meest uitgestrekte bos. To-To bleef doorgaan, hem maakte niks de tocht onmogelijk, geen plas of heuvel, geen euvel dat hij niet te boven kwam. Hij had alles nog op een rijtje, hij wist het hele verhaal nog na te vertellen, én de kleinste details…

O, o, Odysseus, wie stond daar voor jouw neus na jouw jaren van afwezigheid? Plotsklaps, als een rots naar jouw hart, uit zijn moeders smart geschonken. Hoeveel sluiers weefde zij, in gemis verzonken; hoeveel ontrafelde nachten bracht zij, dronken van verlangen, achter angstige muren in eenzaamheid door? Als een ware Goliath schoot…

Zo’n AVG’tje is toch uit de tijd Ga liever kapsalon of pizza eten Daarbij zou ik het bier ook niet vergeten Je kan gewoon genieten, zonder spijt Negeer die ouderwetse schijf van vijf En spuit een shot Ozempic in je lijf…

Mijn lieveke open je deurke en lach en zend tot de zon je gebed, en een vaas met een gele mimosatak fijn-blij voor je vensterke zet. Die zie ik van ver als ik zingende kom al over de heide gegaan, die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet, nu een lente van liefde ving aan. Zo wijd is de heide en de berken zo fijn, ze blinken in…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…

de zoetste vruchten de helderste sterren een prachtige maan ogen glinsteren borsten smelten elkaar verstaan wenselijkheden rustig bekeken stemmen tevreden alles in rust zodat de kust van Peloponnesos niet overspoelt wordt door lyrische redes deze liefde sust de onrust maar blust de wil niet…

Het ruikt hier muf in deze kerk muf, al eeuwen niet afgestoft de stof is nog stoffiger geworden 't ligt er dik boven op ik ervaar de duivel met z'n bruine plumeaustaart het Heilige kruis staat scheef Christus hangt zielig voorover de rode gordijnen voor de vier biechthokjes zijn gewassen ik vraag me af of deze kerk ooit tot volle…

Waar het kronkelige Bolckpad het water van de Dommel kruist en met het lawaai van het asfaltviaduct op korte afstand Daar loop ik met kleine, langzame stapjes over vele roestkleurige treden omhoog naar de in dezelfde kleur geschilderde offertafel en ga op een klein, smeedijzeren stoeltje in de buurt zitten, waar ik in een ontwakend heden…

Na alle jaren nog steeds het raadsel dat me het liefst is, jij en jouw beeld van mij dat je naar me spiegelt het beeld bij mijn gedachten en mijn belofte aan jou, mijn meer en minder mooi voor jou in jouw ogen die mij begeren en mij roepen…