Alle inzendingen

ik weet dat jij weet dat ik weet wat jij weet wat zij niet weten kan anders dan van jou als het vals is dat jij niet zegt dat ik weet dat jij weet dat ik weet wat jij weet van mij dat zij niet weet wat ik alleen weet…

AMSTERDAM / ANTWERPEN Als alles aan het aanzien anders was Alles A.D. MMXXV alterneerde Alternatief zich aandiende voor A als aanvang van 't alfabet, een Aap die noten op de leesplank leerde Als amsterdam geen amstel had wat zou er dan geworden zijn van Amstel bier, de zuidas, ajax en de abn Amsterdam was nooit Amstelodamènsis…

Goddank heb ik Turkije overleefd, Ik heb er niet één paddenstoel gegeten, En straatverkopers mijd ik als de neten, De kans is groot dat men je daar vergeeft. Thuis had mijn moeder al wel zo’n vermoeden, Ze wilde mij zelfs voor ‘Turks Fruit’ behoeden.…

zonder kunstlicht zij zweeft buiten mijn dakraam geen neiging aan te kloppen het is wel als een ruit zonder spijlen mede om mijn spiegelend beeld te verstoppen ik heb geen weet of zij de koude voelt en neigt naar een warme zolderkamer wellicht is deze verschijning als voorbode bedoelt inschattend naar de te volgen weg; een tikje op het raam…

Inedia het kwakzalverig zogenaamd kwikzilverig vermogen der lunatische herfstkorstmosnauten heeft in kringen der vrijzinnig hervormde pranagelovigen een revolutionaire wending genomen onhoorbaar zacht fluisterend wordt beweerd dat het menselijk vermogen om, ook onder de zeespiegel, zonder voedsel te leven hetgeen niet tot het rijk…

De hele dag schuilen wachtenden achter de regengrens in nissen aan het trottoir langs Bar Titanik, geen hoop op toegang noch op het einde van de lange regentranen over de ruwe muur, het raam en de tralies voor de vrolijkheid binnen, waar ik hand in hand in trage cirkels om de muzikanten loop over het zwart en het wit van met modder…

Kraai op houten paal mist vlecht stilte door het veld seizoen ademt uit Wanneer koude, zilveren mist zich spreidt over de kale velden, zie ik hoe schaduwen zich wikkelen om de laatste bladeren, hun adem een trage fluistering van wat eens groeide. De donkere natte grond ademt zwaar onder de druppels van de nacht, en in de grijze schemering…

De glazen hal was waar de mensen bijeen kwamen Er was geen koning of president De materie sprak tot ons Zij verklaarde hoe het was gekomen Dat ramen nu vertelden hoe het moest zijn Vele millennia hadden zij geluisterd En waren wijs geworden Van volksmenners en redenaars Een greep naar de macht hadden zij gedaan De materie overwon de geest…

Toen er een hand uit de kast stak, niet opdringerig, eerder bijna verlegen, traag kantelend in het bleke licht, nam ik een stoel en moest even gaan zitten. Ik overdacht het bestaan, het ritme ervan, de pitloze weekte, en besloot de hand niet weg te slaan. Sindsdien deel ik de tijd, mijn kast en mijn leegte, en het is waar dat ik voor het eerst…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor…

niemand wil vingers of zijn bek verbranden aan het rondzingende onuitgesproken maar o zo uitgesproken woord dat tijden in herinnering schreeuwt! er wordt gedraaid om oververhitte soep met bio-industriële ballen op gas van toegeëigende bodem gecoket & gerookte illegalen onder de palingen der onpopulaire -excuus-boeren- off-air…

Ik kwam binnen met zachte voeten, twijfel nog als jas om mijn schouders. De muziek was luid, de blikken fel en vriendelijk, alsof iedereen al wist hoe je leeft met open armen — en ik nog moest beginnen. Maar ergens, tussen adem en beweging, trok iets ouds in mij wakker: het meisje van acht dat lachte om handklapspelletjes, dat danste…

Haar borsten hingen laag en zomaar voor het grijpen, terwijl we voerden op de Taag begon ik erin te knijpen. 'Pak ze maar eens stevig vast!', zei ze met het shirt omhoog, wij werden beiden enthousiast, ik zei: 'Ik ben theoloog!'. Zij zei: 'God heeft ze gemaakt!' en ik aanbad ze heel secuur, ik heb ze overal aangeraakt, al was ik…

Ode aan de Westersingel De plek waar ik ter wereld kwam In het middelpunt van Rotterdam Vroeger een gewone plek met een singel en een straat Nu al een tijd opgeknapt En het is voor mij een boulevard Alles verandert niet meer zoals vroeger Maar je moet nu eenmaal mee met de tijd Moet je horen Ook al zullen ze alles afbreken Vergeet niet…

wat u nu leest is absoluut objectief wat u niet aan zag voor wat poëzie vermag te zijn, of niet kleingeestig deze woorden zijn dicht- gekit met natte vingers langs afgemeten latten rond gestes van sensitiviteit ingemetselde wederkerigheid zonder vraag in behoeftes voorzien waarvan bovendien voordien geen enkele notie bestond geen…

ik leef moeilijk en maak me altijd zorgen over gisteren vandaag en morgen zei je je moet je niet zo laten gaan je moet er niet aan denken je moet er boven staan zeiden ze wat weten jullie van ontroostbaar verdriet en pijn het niet meer weten wat te doen of hoe te zijn vroeg je onze auto is kapot dat is echt niet fijn onze…

Beste nieuwe 2e Kamerleden (m/v/n) Beste nieuwe voorzitter (m/m) ik wil nu eindelijk ook de Europese vlag in de 2e Kamer waarom wel in de 1ste en niet bij u? laat dat uw eerste voorstel zijn waar massaal voor wordt gestemd, want Godvormeme, ik wil die Europese vlag in de 2e Kamer! ik reken op u en natuurlijk mijn Volt, Dassen, jammer van…

laat me het land zien waar geen boom meer staat wanhoop ons verslaat laat de doden zien de maskers van pijn in een diep ravijn laat me het kind zien dat niets meer verstaat geen tranen meer laat laat de moeder zien ze bedekt haar zoon streelt zijn ogen schoon laat me schoonheid zien haar onvolmaaktheid volmaakt in lichtheid…

Ode aan Wim Jansen Nederlands voetbal Icoon Een echte Feyenoorder Maar altijd bescheiden En naar iedereen aardig en gewoon Op Sportpark Varkenoord altijd een praatje en een hand Wat Cruyff was voor Ajax Was Wim Jansen voor Feyenoord We zullen je nooit vergeten…

Hij was heel oud, Der dagen meer dan zat, Had ’t met z’n leven Zo langzaamaan wel gehad. Maar hij moest voort, Zijn doodswens ongehoord, Tot op ’n dag Hij het echt niet meer zag, Hij sprong in ’n gat, En dat was dat.…

Voorwoord Sommige verhalen beginnen niet bij een geboorte, maar bij een breuk. Niet bij hoop, maar bij het verlies ervan. Wat je straks leest is geen fictie, geen poëzie om te behagen, geen poging tot verfraaiing van pijn. Het is de echo van een val — letterlijk én figuurlijk — en het aarzelende begin van een terugkeer. Dit is het verhaal…

In de stad waar straten fluisteren en mensen soms te stil worden, liep zij - met een hart dat groter klonk dan welke raadszaal ooit bevatte. Ze raapte schaduwen op, blies er zachtjes licht in en noemde dat geen werk, maar plicht, of gewoon: menselijkheid. Ze kende de gebaren van gebroken handen, hoorde het trillen van stemmen die niemand…

Met honderd schrijfsels en trouvailles en quasikomische ideeën brave rafeltjes en flarden pseudodoctorandus peeën zou ik je graag gelukwensen en tussen alle zeebanket en honderd gladiolen - één voor elk, en elk voor één dat spreekt medunkt toch wel voor zich - wil ik je best feliciteren en vraag je in het feestgedruis hoe prepareer…

voor R. de eerst klank komt zonder aarzeling uit de hemel vallen als de zachte emotie die me rustig ingetogen laat bewegen bewogen zit je naast me en fluistert nee dit niet het is te veel jaren later bij diezelfde eerste toon het gevoel van klein geluk dat kleeft aan herinnering die niet is vergaan in alle snelle gewoel van plaats en…

Dit is het 100ste gedicht dat Indigesto hier mag publiceren, voor elkeen die malligheid met een glimlach weet te waarderen, in klare taal, met rijmschema a-a-b-b-a, ik noem ze gewoon "kolderdichten", welja, en geloof me, humor is de beste saus om het leven te assaisoneren ....…

Zou het een engel kunnen zijn die zich niet innerlijk doch als een amazone in haar strak en dicht geweven chiton uiterlijk in pracht en praal manifesteert aan zijn ridderlijk uiterlijk? In dat geval is zij qua schoonheid innerlijk en uiterlijk een ambivert die hybris kent bewaarder is, vol overmoed als een van het hybride soort wier…

De kinderen vragen waarom we wonen waar we wonen hoe we zijn gekomen aan de antieke lamp, en waarom ik niet alle antwoorden weet Ik tover er verhalen uit levensverhalen van pijn, verdriet en succes met wat opschepperij glad dichtgesmeerd, glanzend van genoeg betekenis om ze te laten overleven houvast en troost te laten geven, hoop…

Twee verjaardagen na elkaar De ene van haar waar groot nieuws Een huilen, lachen een omhelzen Schoondochter reageert met kreetjes Voor vijf personen en diëten drie lasagnas klaar, gegeten We danken, een omhelzen zijn zo blij te weten! De dag erop op zoek naar flat, waar ‘t stil ik hang nog aan de telefoon, want toch te vroeg,…

Ik pleit voor een liefdesdrone, fabriceer ze aan de lopende band, versierd met een Jezusicoon en een uitgestoken hand! Doe er flink veel kussen bij en hugs tot in de eeuwigheid, stimulatie voor de vrijerij, of stuur een vliegend tapijt met de heerlijkste gerechten, uitnodigingen voor een luxe bezoek, relaxed elkanders schoonheid ervaren…

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder. we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes…