Alle inzendingen

In een la van de keukenkast lagen de sigaretten van mijn vader een boekje over eerste hulp bij ongelukken (een man is uit voorzorg op een plank gaan staan en trekt met een wandelstok de elektrische draad van het lichaam van de geëlektrocuteerde ander) een alarmpistool – veel dat mij is ontschoten en een mondharmonica van het merk Hohner –…

Het water in de rivier Stroomt eindeloos in de zee, De zee verdampt eindeloos Zijn water naar de wolken, De wolken geven eindeloos Hun regen aan de rivier, De rivier stroomt door en door.…

aan het einde van de weg zal ik me neerleggen in het oranjerood van de ondergaande zon die me mee zal nemen voorbij de horizon naar de serene rust van een nieuw nog onontgonnen land…

Niettegenstaande de huidige wereldwijd ontwrichtende metamorfosen in het panta rhei der actualiteit als alle levenslagen doordringende realiteit van het gedehumaniseerde machtsspel in het hier en nu van gedemoniseerde wellustelingen wordt het naast droommijmerijen van klaagzang en navelstaarders van zotheid en liefdesleed en de eeuwige…

Boven dorre hei van het najaar steekt hoog gras, geel, opwekkend uit.…

De zon stond laag en hing roerloos In een alles verhullende nevel. Over de velden vloeide haar tedere licht. Koeien stonden stil aan de sloot, En staarden gedachteloos in het ondiepe water. Terwijl de zon steeds hoger steeg.…

In Thailand zijn veel alcoholproblemen, De Thai is zéér aan Heineken gehecht. Maar Thailand wordt nu ‘s middags drooggelegd, Al moet men wél voldoende vocht innemen. De oplossing is eigenlijk best simpel: Bij het ontbijt gelijk maar aan de pimpel.…

ik kijk sprak de kraai van verre naar net even andere tekens dan jij ik stam uit een hoog geboren tak net even hoger dan jij ik vlieg met gemak van de hak op de tak net even zwieriger dan jij ik ben voorzien van een superieure bedrading net even slimmer dan jij ik word verrast door verdriet hoop op een zachte…

Twee zijden derzelfde medaille Silver queen stralend in zonnegoud Wint haar ridder te paard met haar taille Om haar vinger, haar ogen zijn koud Zij gaat ervandoor zonder spoor Met zijn geld dat hij roemloos verloor…

Voortgebracht... zijn door genen, hun verzameling hun leven, hun kopieën... zijn De buitenwereld, vuren trommels, geuren, buren en wie we zelf zijn... ervaren Weelde in mijn haren zaad in mijn hemelse bloem genot en pijn... ontvangen Het spel van gongen in de wind, onze gedachten wie we zijn willen... geven En wanneer ik jarig ben…

Waar eens de liefde bloeide, Heerst nu d'verterende haat, Deze uitersten liggen zo na, Kan toch geen toeval wezen. Kussen en verwensingen, Zijn een hemel van verschil, Komen vanuit dezelfde mond, Waar liefde en haat ontstond. Leven en laten leven klinkt Als een toch zo simple daad, Meer in lijn dan liefde en haat, Waarbij men garen…

zo stijf links als ik ben kijk ik wat breder wat gedetailleerder dan slinkse bangerds naar onderliggende verbanden óver de randen van de standen heen om over breedgedragen verlangens maar te zwijgen diepbruin is gelijk gebleven in aantal het midden in zetels gestegen en in het centrum neergezegen(d) terwijl een partijtje persoonlijke…

de engelenstem schenkt lauwe woorden in een hemelse warboel tot moes geworden middagtafeltennis’ ondersteund verwonderen uit dikke onderbuiken donderende doorrollende roffels in de volgepropte zon door nooit verzakende draaideuren op krakende banken klankkleuren keuren om geen misser te betreuren terug in de Burcht van Spel & Vreé rechtsvoor…

Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt…

O, eenzaamheid! O, etherbleke vlam Die ongezien der mensen zijn verteert: Ik heb mij niet meer van u af gekeerd Nadat de laatste feestnacht me overkwam. O, eenzaamheid, ik heb mij niet geweerd, Wanneer uw gulzigheid mij alles nam. Wanneer het beste en liefste u niet ontkwam Totdat in leegte 't al was weggeteerd. O, eenzaamheid,…

De leden streden fel om de grootste Terwijl Hun aller handen bloedden van onschuld Met het geduld nu ongelijk verdeeld Over de handig ingehamerde kamer Waar zij gezamenlijk nooit uit zullen komen Door een wirwar aan verzegelde stokpaardjes Geitenpaadjes van niet eens zo lang geleden Beelden van inmiddels afgezwakte ideeën Dichtgesmeten…

LOFHARTENKREET OP GIULIA Mijn dochter die is jarig Giulias verjaardag bewaardag aaidag en vooral aardigdag wat is die jonge vrouw aardig, lief, aaibaar 19 jaar geleden geboren om 5 over zeven in de avond haar 20ste levensjaar is aangebroken ze is als 'beperkt' onbeperkt met de nadruk op de liefde haar derde naam is ook liefje zeker…

in het nu, ben je net als gister je bent dat in een momentum van kind zijn en alles wat daar op volgt . ik moet zeggen dat ik nog weinig heb met prille lente ja, ik weet ervan dan ben ik even weer die oudere man met de geest en lijf van de puber die niet verder kan . waar zelfs op een enkele dag de mens achterlaat wat niet meer past en…

Tamar schrijft een droombrief aan Noor hé Noor ik droomde dat jij mij een kaart stuurde en me vroeg wanneer ik bij je spelen kwam en dat we dan deden alsof de oorlog niet bestond we zouden kapotte huizen met kralen versieren en uit klei toverden we een vogel die ons dragen zou en dat we bloemen zouden schilderen voor de aller…

Daar ben je weer, zei zij, long time no see! Ze wachtte, stond erbij en keek ernaar hoe ik haar tilde, benen bij elkaar omhelzend drukte ik, heel even maar mijn mond, zij hield haar lippen op elkaar Veel later zie ik wat zij is geweest en vraag mij af wie of zij nu wel is of zij, die derde persoon enkelvoud wel echt geworden is wie zij…

Het is alsof er een landschap slaapt in het oude landschapsschrift nevelend door de droomwereld in de geesten van dronken filosofen door lelijkheid getroffen herzien zij de ernst van hun geschriften totdat er niets meer over is van de schoonheid in de wereld die als een vloerkleed aan hun voeten ligt.…

Alzo...een ode op hyperborea lof gezongen op godin Freya! wringend tussen snarende toetsen en toetsende snaren een hypertonale reis: electrifying geen botsing tussen akoestische stijlen tokkels van speelklok tot pierement nu eens op rode oortjeshakken stuwend transcendent dan weer bezwerend met mateloze sprongen in laarzen van zeven…

Hoop doet leven zelfs voor de VVD, die de gelederen hermetisch gesloten houdt nu pestkop Dilan weigert de deur op een kier te zetten voor gevaarlijke indringers als GL (oeioeioei!...) en de Patriarch van het Arbeidsethos van de hardwerkende Nederlander (o neeeee!...) PEST PATRIAE Geen samensmelting met miss Yezilgöz? Die…

Het is stil, en toch zo luid, in dit kapotte hoofd van mij. Het gevoel van opgeslokt worden door de leegte, toch blijft de paniek zo dichtbij. Vaak heb ik het gevoel dat ik in een soort verloren niemandsland ben. Zo alleen, zo kil, waar zelfs de regels van overleven ik niet ken. De wereld vliegt onophoudelijk aan mij voorbij, ik voel me…

Werken en rusten het buitenleven geluiden en geuren De vertrouwde horizon hoge zilversporen oplossend in de lucht Na de oogst minder doen minder praten uitademen met het ruisen en ritselen van de wind in zacht winterlicht…

De kat en de muis, maakten veel kinderen blij, met razen door 't huis!…

Mijn bedroefde koude hart Weent in diepe smart Om wat ik eer verloor, Ik lange koesterde daarvoor. Helaas, tant pis, het is weg, Ik had, heb ik niet meer, Ik mis dat node zo zeer, Het is echt een grote pech. Ik heb lang overal gezocht, Onder elke steen, In elke desolate krocht, Weet niet waarheen ’t verdween. Ik heb ’t zoeken nu…

Voor George Orwell Toen 't Koude Oorlog was: IJselijk toekomstbeeld In 't algemeen nochtans Blijft het gewis Dat een regering op Ideologische Grondslag gewoonlijk Een schrikbewind is ----------------------------------------- uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

"Ik zou die éne willen zien Aan wie ik denk altijd, Als ik hem zag vandaag, misschien Was ik mijn vreugde kwijt; Maar ook—wie weet—misschien mijn leed, Want, dít is mij zo vreemd: Ik weet niet wat hij geeft, ik weet Niet wat hij van mij neemt. Ik weet niet wat hij met mij doet, Ik weet alleen maar dat Ik hem nog ééns iets zeggen…

Stuur je nog berichtjes weet dat er geen puntjes verschijnen maar wil gewoon niet dat je naam bovenaan zal verdwijnen…