Alle inzendingen over peinzen

Daar zit ze, tot opeens een man haar roept kom nou meis, je wordt drijfnat ze schrikt op, peinzen verdwijnt op slag op haar gezicht een brede lach. Ik kom!…

verschoten bloot een vette zoen de goot trillend asfalt dampt van hitte zweet vergeurt in warme wind de koele rust van donker binnen kabbelt door in passieloze zinnen de wereld plat geen lust weer te beginnen het eindeloos zijn van zo'n dag waarin minuten uren duren zonlicht nog op vol vermogen mag geeft ons de tijd te peinzen…

om dampend wit niet zwart te branden gebakken spekjes geuren watertanden gebogen rookt de worst er het zijne van de kanarie zingt met uitgestrekte nek naar de spinnende kat, gekooide nood Cyclamen in pot bloeien uitbundig dood als ik met automatisme de eettafel dek het serviesgoed staat uitnodigend klaar maar wanneer ik uit mijn peinzen…

Het was maar kort en 't lijkt een vreemde droom Waarin zij tot mij kwam en tot mijn peinzen Gelijk een bij naar hoven vol aroom. En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef, En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen, Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.…

Mijn peinzen zwijgt, - heb ik dan niets gewonnen Bij 't rustloos zwerven langs des levens kusten Dat niet verbrak, dat niet tot niets verging? En in mijn ziel waar zoveel smarten bronnen Rijst zacht geluid, een stem van stil berusten: - Toch, één ding bleef: de schone erinnering.’…

Mijn peinzen kan de vreemde dood nìet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.…

Ze hoort hakken klakken door de gang de melodie lijkt doelloos te verzwerven om hol langs kale muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen…

gezouten tranen en diepe voorhoofdsrimpels als ik in onpeilbare zieltjes delf daarop zult u mij heden niet betrappen laat ieder het verstaan van diepgang raakt men immers niet opgetogen wel van erotiek, Bossche bollen en heerlijke appelflappen of eigenaardige gedichten waar heeft deze man het toch over zie ik u peinzen…

wat men geeft aan een goede klant Op de vraag of hij niet iets meer had te besteden Antwoordde hij het is toch donker daar beneden Maar wat hij dan wilde met zijn gespaarde geld Meenemen was het antwoord en het is allemaal geteld Op het moment dat ik stierf Zag ik er drie janken en tien grijnzen Ik zal er dan ook maar niet te lang over peinzen…

Een wijsgeer van het oude Griekenland zit te peinzen, verscholen tussen struiken. Nieuwe gedachten en beelden ontluiken bij lentegeuren, bloeiende bosrand. Vechtende vragen houden moeilijk stand, willen haast het denkersbrein verstuiken... Vrolijk gejoel: met luchtsprongen, grasduiken snelt een hummel door het bloemenweiland.…

Je houdt op met peinzen, ervaart verblijd: "Zoete geur wenkt lager aan de helling!" Het verjongde hart der hoogte wentelt neer over rotsen vol roepende bloemen en weiden rondom een koel, blinkend meer. Waar aardse bijen rusteloos zoemen beleeft uit Hemel geboren taal steeds eer: men zal haar als vredesdienaar roemen.…

De koningin ziet terug op een tijd van vreugdevol overwinnen, ook treuren, waarin peinzen, klagen en opbeuren met elkaar woedden, voortdurende strijd. Steeds grootmoedig was de vorstin bereid tranen te tonen bij droef gebeuren, kon druk of stil samenzijn blij kleuren, bouwt een toekomst, die haar leven verwijdt.…

Alle begeerten zijn nu zoet vervloeid Tot één trouw peinzen naar de zachter uren Waarin uw daden zijn als bleke vuren, Uw troost een kroon is die droef-geurend bloeit. Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit, Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren.…

Jezus wandelen Elk jaar op Goede Vrijdag bekruipt Hem het gevoel dat angstig sluipt Krijg ik vandaag de nagels door mijn handen Of kan ik nog tot volgend jaar hem wandelend imiteren Om dan wellicht sterven en opstaan ook te leren Nu zo vaak zich die vraag gesteld En zich al piekerend gekweld Is hij heel ver van Jezus af beland Hij hield dit peinzen…

En weder teder in uw deinend over-peinzen van ons geschéiden wee, zal ons veréende droom misschien ten einder deinzen der zélfde vrede-zee. Want, kwam nog, wijlend in uw kommrend oog gegleden de schaduw van mijn vróeger lied, - draag ík dan, rústig, 't lévend leed van ons verleden niet, niet?...…

van de hoefsmederij de verdwenen bakker en kleine kruidenier in een straat zonder haast vol kindervertier bij ons ouderlijk huis ontwaar ik door de half gesloten gordijnen de gestalte van een kind dat ikzelf zou kunnen zijn een jongen die nog dromend naar de wolken staart, geen weet van vroeger of later heeft en wie er buiten zo te peinzen…

Dan gaat mijn peinzen langs mijn lege jeugd, Langs de ijdele uren onbewust doorweend Toen mijn smalle lichaam rijpte tot vrouw, En wat daarna kwam: langs mijn korte vreugd, De hoop van eenmaal met een man vereend Te zijn, langs al wat nooit gebeuren zou.…

En weder teder in uw deinend over-peinzen van ons geschéiden wee, zal ons veréende droom misschien ten einder deinzen der zélfde vrede-zee. Want, kwam nog, wijlend in uw kommrend oog gegleden de schaduw van mijn vróeger lied, - draag ík dan, rústig, 't lévend leed van ons verleden niet, niet?... - - Wees niet de schroom'ge...…

Vaak wanneer ik mij verplicht in het alleen zijn te peinzen vrees ik weer de eenzaamheid die in mijn jeugd zo voelbaar was ik betreed dan regels der heimwee denk weer aan dingen in geloof van eigen ongelijk ik bemerk weer die innerlijke pijn onwetend in nieuwsgierigheid.…

Herinnering kan mij niet leiden, Geen peinzen dat schift of scheidt; De ziel dier versluierde tijden Is louter doorzichtigheid.…

een cyclus later - deze negen nevelkinderen baarde de jonge moeder rolde blozend al haar stralen rond en rond tot zij – ver boven het bos verheven- in duisternis haar liefste vond de bomen bogen zich vol zorgen over de blinde kleintjes heen maar die stegen naar het zicht dat helder licht door wazen scheen het woud verzonk in zwijgend peinzen…

Laat mij nog éénmaal met U gaan En luistren naar dit teer gerucht, Dat uit U schreit in traan na traan Om 't leed, waarvan mijn peinzen zucht. Laat ons nog éénmaal samenstaan - De wereld wenkt zo grijs, zo wijd... Geef mij nog éénmaal, vóór wij gaan, Uw troostende barmhartigheid.…

Nee, er zal enkel nieuw leven vermeerderen omdat ik weet wat ik schenk met mijn peinzen: hoop, kracht en vermogen, om weer te lezen in nieuwe vorm van aards wezen. Met engelen, goed en kwaad bestaat mijn eigen boodschap opgetekend om iets bijzonders door te geven.…

Het is misschien vijf dromen verderop dat land waar jij verdwijnt in jouw dans en veel tijd om te schrijven heb ik niet maar ik vertel je over muziek over het voedsel van mijn volk er is geen tijd om na te denken jij staat daar waar mijn wereld eindigt en zwaait er naar de wolken met niets anders om over te peinzen dan de afscheidsbrief…

En zat zij te peinzen, toen vroegen zij haar, Of zij tevreden was. Zij waren zo goed en zo vriendlijk met haar, Zij kon niet zeggen; "Neen." Maar 's avonds als zij slapen ging, Toen weende zij alleen.…

Een mager kerkje staat middeleeuws te peinzen ontdaan van ereschuld broos als eierschaal gebroken wit gebarsten muren in granieten trance als een fossielen oester als parel in ballance verweven in de gouden handpalm van een geduldig dal.…

Laatst was ik bij mijn Fillis Zij zat een wijl te peinzen, maar in het einde vroeg zij: 'Weet gij wat een kusje is?' Ik zei:" Mijn liefste meisje , dit is te filosofisch. Een kusje lat zich voelen, doch laat zich niet beschrijven.…

Bang te blikken als een weekling Naar de wenken heurer ogen, Of te dwalen, droef te peinzen: Word, ach, word ik niet bedrogen? Is het waken, is het dromen, In de roes der vlammenkussen, ’t Manlijk handlen, ’t krachtig denken Neer te drukken, uit te blussen?…

Aan 't schaakbord peinzen de ingewijden; En elke zet, na bede om Zegen, Stormt zwaar 't onmondig mensdom tegen – Dat, honds gehoorzaam wie 't doet lijden, In gruwzaam onderlingen strijd Zijn God vraagt hoe 't zich ooit bevrijdt?…

Het spreken en 't peinzen, het gaan en het reizen, en al wat wij deden, 't zij droef, het zij blij; 't mocht tijlijk of laat zijn, of goed zijn of kwaad zijn, 't was al op de wagen, 't was alles voorbij.…