158 resultaten.
Het knaagdier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Verzinkend in het slijk der aarde
rest me slechts
wroeten en geknabbel.
Een spitsmuis die gangen graaft
in de spitstechnologische machine,
een vuiltje met andere woorden.
Geen vuiltje aan de lucht?!
Enkel een zonsondergang
doch niet meer voor mij:
ik zou mijn vingers verbranden.
Schichtig vluchten mijn gedachten
als een rat.…
Oorspronkelijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 64 als het vliegen niet gaat
als je nooit echt hebt gezwommen
als je het wroeten door de aarde
liever aan wormen en mollen overlaat
en als je dan opeens beseft …
het meeste heb ik al gedaan
toen je uit je moeders water
het leven bent ingeklommen
toen het ooit begon
en dat je je geest maar laat begaan
met het nog resterende vliegen later…
Met hun poten in de vaart...
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.458 En de varkens, hoe ze wroeten
met hun snoeten
In de vuile moddergrond.
En de eendjes zwemmen in het water
- Falderalderiere! -
Wat gekwek en wat gesnater,
Het zijn zulke drukke dieren!
En de randen
van de landen
Zijn van boterbloemen geel.…
Meerstemmig
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 35 het is een
meerstemmig
donker sprekend
gezang dat
woorden
vergeet tranen
doen oplichten
die sporen trekken
over een huid
die gesloten
lijkt omdat
zij nog nooit
liefdevol blijkt
te zijn gekuist
waarvan de mond
alleen honger kent
in handen die
wroeten vingers
die zoeken naar het
meest eigen stuk
dat als geluk
wordt meegedragen…
Zoekend
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 776 Ontroering komt wroeten
herinnering herkenning misschien
de tweede ring om eenzelfde vinger
maar
ook een stom reclame spotje
een geur of prachtgedicht
de eerste dwarrelende vlok
en
je hond even te lief
jouw gezicht likt
ontroering lijkt te voelen
zo`n plotseling ongevraagd kwetsbaar
huilerig knijpend.…
Liberaal
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.240 Dom volkje, dat niet denkt als wij
En wroet voor zijn partij,
Dat hen de duivel haal....
Wat zijn we liberaal!
----------------------------------------
uit: Eerste Gedichten (1846-1851)…
Zomer
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 232 Als mollen tuinen
lekker om gaan wroeten
en wij voor hun hopen
en het struikelen erover
uitkijken moeten
Als wollige wolken
onbezorgd
langs de hemel scheren
en geschoren schapen
met hun korte kapsel
hemels hooghartig
gaan lopen flaneren
dan zal menig
warrige lentedromer
wakker worden
want dan is hij
in aantocht
de langverwachte…
Wormvorm
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 Ook voor een worm
is vorm een heilig moeten
maar toen na heel wat hopig wroeten
hij op zijn handen en zijn voeten
een wormin ontwaarde
voelde hij naar onze norm
zich God in aarde
en raakte homp en hopeloos uit vorm.…
FILOLOGIE
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 355 Hoe ik ook zwoegend wroet
met kwatrijn en metaforen,
nooit kan ik verwoorden,
wat ik je écht wil laten horen.
Vergeet die ijdele gedichten maar lees
de lichaamstaal in mijn onhandige gebaren
terwijl ik je aarzelend bespeel en voel
wat jij mij doet ervaren…
dromen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 537 Je wroet door het
onherbergzame.
Moe en uitgeput,
verwarrend kom je overeind
Gelukkig
mijn droom is ten eind.…
Loden last
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 527 Ik heb liever niet dat je nog doorvraagt
Liever niet dat je het weet
Weet wel, dat als je doorzaagt
Dan berokken jij mij leed
Ik smeek je, laat het rusten
Wroet niets open, roer niets door
Wat ik weet zal niemand lusten
Wat koop je daar nu voor?…
meesterschap (dick bruna 1927-2017)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 126 ik oefen voor het meesterschap
in het vinden van het
onzegbare dat ik
tot op het bot
ontkleden wil
ik wroet met beide
handen in dorre
aarde naar wat niet
gezegd kan worden tot
de kale essentie het
daglicht verdragen kan
zal ik snoeien en temmen
met schaarste moet ik haar
voeden totdat een kleurrijke
helderheid zich ontpoppen…
Stilzwijgend vermoeden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 128 Een kale herfstboom reikt naar lucht
slorpt het blauw op uit een rode avond,
mijn ogen bewaren de donkere lijn,
waarachter een licht vermoeden
het onbekende in mist en nevel groeit,
langs het stilzwijgen van de raven
waarin een winters vlijen wroet.…
Geen krassen in het goud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Roest van vergane rozen
in vuile vazen, stof
op de tafel, ooit met liefde
gemaakt van de botten
van een beukenreus
naast de oude brieven
handgeschreven schetsen
van twee zielen, eeuwig
jong zonder beslommeringen
geen krassen in het goud
van de beloofde trouw
geen onbestemde vragen
of dubbele twijfel
die wroet en woelt
tussen…
je vader
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.369 dit is wroeten en ploegen
dit is zoeken en niet vinden
woorden die steun geven
verdomd waar zijn ze toch
herinneringen bijeenvoegen
in een gouden boek inbinden
over het eeuwige leven
ja, je vader is hier nog
je kan hem niet meer horen
en zien al evenmin
maar hij kijkt vast tevreden
naar wie jij geworden bent
uit hem ben jij geboren…
Op een weg tussen de weiden
gedicht
2.0 met 23 stemmen 9.438 Maar in mijn binnenste
wroet heimwee rusteloos
naar resten van een vroeger
leven toen iemand mij
in zijn armen terugdroeg
naar de stilte van voor
het begin, onvoorzien
overgegaan in de stilte
van na het einde.
----------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…
PEUTERS EIGEN
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 920 Driejarige kindjes
wroeten dolgraag in 't zand
scheppen kneden al verbeeldend
maken gestalten
uit het gewone leven
eveneens monsters en paleizen
om verwoede strijd
dan sterke vrede te brengen
op de kleine stuifwereld
deze speelsheid is de oerdrang
tot nodig zelfonderhoud
bij ruwe zwerfstammen
die de grond omkeren
en uithollen voor vruchtbaarheid…
Lippen vertrekken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 305 los dat haar
eindelijk los dat haar
het vlecht zich eigenharig
tussen de toetsen
handig vingers ontwijkend
die willen ontwarren
neuzen vrij
wroeten in regels
opengesperde vleugels
bespeuren oud schrift
geijkte normen
willen vernieuwen
een verse punt
prikt scherp inzicht
slijpt zachtheid
zonder verlies
en lippen…
Mol
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.517 Hij wroet. Ik zwik.
Zwart glanst en spartelt
bovengronds de onderkruiper.
Korte reflex. De spa met één
steek breekt je rug.
Je ligt. Je ligt gelaten.
Slap in mijn hand je dood.
Ik sta en kijk. Slechts de verklaring
is ontgaan.
Ik huiver als ik denk: zelfs met de onderkruiper
heb ik medelijden.…
Benauwd
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 530 En die psygologen ;ze zullen wel flink gaan wroeten,
Maar wil ik me beter voelen zal het wel moeten.
Maar echt het is reuze top,
Want je knapt er op den duur van op.
En echt ik schaam me niet,
Het moet er gewoon uit al dat verdriet.…
Zwartkielen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Zwarte schimmen in het bos
Ze wroeten er op los
Niets voor hun neus is veilig
Maar eikeltjes zijn heilig
Ze zoelen lekker in een plas
Een besmeurde boom die ooit hun schuurplek was
Zwarte haren op de stam achtergelaten
Vrolijk zwiepen ze met hun staarten
Zet de grond maar op z’n kop
De eigenaar van een maïsveld zit met de strop
Zelfs een…
Sociale incompetentie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 51 als ik op mijn PC werk
voel ik mij soms als een hond
met parasieten in mijn vacht
en aan mijn kont
hackers met beperkte sociale kwaliteiten
wroeten als vlooien in je mobiel en pc
pikken je inspiraties, foto's, werk
geld, contacten en creaties mee
voor hun eigen infantiele rariteiten
hun onnozele argument is: 'omdat het kan'
de vrijbrief…
Achteraf
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.416 In de waan dat ik jouw zwijgen begreep,
Viel ik dieper dan mijn schaduw,
Ergens waar de mollen wroeten
In de gitzwarte gangen.
Waarom moet het moeilijk?
Wou je dan de tijd strikken in een vlammende val?
Kleurrijke stemmen bleven hangen
In het schemerlicht.…
Herfstsfeer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 783 wind waait om mijn kop
houdt niet op niet over
wapperend lover tovert
grillige vormen afgetopt
door daklijst op natte straat
verlepte bladeren treuren
gehaaste passanten keuren
ze geen blik waardig maat
voor onverschilligheid
ritmisch bepalen voeten
vertrappend het wroeten
van de hond die herfsttijd
pootverheffend van geur
voorziet…
de natuur
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 537 Sommigen wroeten om te blijven bestaan.
Hun leven hangt aan een zijden draadje.
Dood zullen ze gaan,
eenjarigen hebben nu eenmaal
een kort bestaan.
Wij danken hen voor de kleurenpracht,
die zij de ganse zomer
hebben gebracht.…
ik hou van een taal zonder horten en stoten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 woorden die wroeten en tieren
kop op ! ga door!
straks wordt het : buigen of barsten!
zorg nu voor bevrijding
of
je blijft eeuwig gekooid!…
Nu er die stilte hangt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de kamers
ontweken stille tranen
de beklemming van mijn vragen
en nu het stil geworden is
blijft er dat wroeten…
Zwijnen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 60 Waar de bosbodem is ondermijnd
Gewroet werd er als een bulldozer
Door hen wordt de bodem brozer
Je bent een graag geziene
Op wroetplekken mag nieuw bos ontkiemen
Grassen zijn een lekkernij
Voor beukennootjes kwijl jij
Jouw streepjes in pyamapak
Lekker wroetend op het gemak
Deksels slim in het verstoppen
Menig jager weet jij te foppen…
auteur willem elsschot
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 233 we zagen hen wroeten en vrijen.
we proefden hun vreugde en pijn
maar vooral ook hun honger naar vrijheid
en hun verzet tegen verknechting en pijn
zo trok hij een spoor door ons leven
voor mensen van vlees en bloed
zijn werk met liefde geschreven
geeft mij vandaag nog moed.…
WELWILLENDHEID
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Met ochtendoogjes,
priemend door flarden stralingsmist,
overzie ik de lijdensweg van het landschap,
de permanente correcties,
oppervlaktepeelings,
agrarische tatoeages,
ontstoken piercings langs de rivieren,
alsook het menselijk skelet
dat overal werd ingebed
waar wormen knagen en everzwijn wroet.…