Vaarwel, vaarwel. De laatste bladren bruinen, De zon verguldt de tuinen, en maakt hun sterfuur hel. Vaarwel, vaarwel. O, schoonste groet, Van reislust, zuidelijke oorden, Van afscheid aan het Noorden, Of zich een vogel spoedt, O, schoonste groet. Groet van de dood, Reeds stalwaarts gaan de kuddden, en wie de takken schudden Hun geurt…

De meester zegt: "Geef aan de schaal De bocht van 't brood; waartoe een fraai bokaal, Als toch de drinknap in haar holle hand Lessing genoeg voor elke dorst omspant? Vergun tot enig sieraad uwe kruik De gulle welving van een gladde buik. Zwaar is het leven, ernstig; bloed en zweet Proeft ge aan haar gaven als ge drinkt en eet; Zorgt gij…

Ik was nog blond en jong van jaren Toen ik een sterke, rechte tak Zag wuiven met zijn vlag van blaren, En tot hem opklom en hem brak. Ik boog mij zingend tot hem over, Dien kloeke telg van de oude es, En ras verloor hij schors en lover Onder het knarsen van mijn mes. Dan heb ik half in droom gesproken: "Ook míj, Heer, bid ik, breek mij…

Wanneer de hemel vol wordt van gezang En 't lied op lied het lied te boven stijgen, Dan zullen alle laagre liedren zwijgen En is een eind aan onze donkre drang. Dan plaagt ons langer niet het wreed verlang, Dat naar een eindloosheid ons hart deed hijgen, Omdat wij hoopten eindlijk te verkrijgen Een kracht en vrede zonder overgang.…

Wanneer ik rustig zit te werken, Mijn voorhoofd steunende in de hand, Glijdt somtijds als op vlugge vlerken, Een lichte weerglans langs mijn wand. Dan spring ik op, dan zie ik zweven Voorbij mijn venster langs de stroom Een sneeuwwit zeil, vreemd en verheven, Als een versnelling uit de droom. Terwijl het heenvaart, blijf ik staren En…

Wagens dragen mijn ramen voorbij Geur van het hooi, de oogst der wei, De maaiers zingen en dansen, Kindertjes vlechten hun kransen, Hoog loops het juligetij. Eenzame heeft mij het lot verplicht, Woorden te rijen tot blij gedicht, Die vreugden daarin te bewaren, Wijnen voor latere…

Geen, die de bode welkom heet, Wanneer hij, hoog in blinkend ijzer, Zijn speer laat zinken voor de keizer, En ongenodigd tot hem treedt. Geen huisman, die hij niet verschrikt, Wanneer hij, moe van weer en wegen, Bij 't ruisen van de najaarsregen, Om herberg tegen 't venster tikt. En toch, hoe stovend zwelt de druif, Hoe schijnt…

Lente, de blonde, Winter en zomer, Najaar, de dromer, Innig verbonden Dansen hun ronde. Al de bezonde, Zwellende kelken, 't Rijpen, verwelken, Elk heeft zijn stonde In deze ronde. Wanneer de monden Van deze teersten Lachten zij 't eerste? Wanneer begon de Dans in het ronde? Aan welke wonde Zullen zij sterven,…

Een meisje wiegt en windt zich in de dans Bij 't kwelen van haar zusters dubbelfluit; Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans, En door geen moeheid wordt die voet gestuit. Toch droom ik: schonk een god hun plotsling rust, Na 't klinken van een laatste, schrille noot, Wellicht, uit wanhoop om hun lange lust, Zag ik ze snikken in…

Tussen de hemel en de zee Volgde ik het zweven van een meeuw, Hoe hel zij steeg, dan nederglee, Een zonnevonk, een vlokje sneeuw. En dacht, genesteld tegen het duin, Waar ik dit spel zat aan te zien: Als ik de meeuw vanaf deez’ kruin, Bespiedt een engel míj misschien. Dat duiken in het zilte leed, Dat klimmen in een feest van glans, De…

Des morgens als de dauw zijn vocht'ge wade nog om de perken toegevouwen houdt, staat reeds de hovenier met noeste spade te werken in de grond, als groef hij goud. Eerst moet hij ras de matten die haar dekten terzij doen schuiven langs zijn druivenkas, blij in de aanblik van de vroeg gewekten: de rijpe trossen, zwellend achter 't glas.…

0 voorjaarszee, de hyacinthe, Dit strand, het zuidlijk warm getinte, Hier moesten Griekse vrouwen gaan, Diepzingende op de cimbels slaan, En roepen of het kindje kwam, Druifpurper op een brandingskam, Herboren Dionysos, Die lente brengt naar Argos. Zij wisten, wachtend voor het water,…

Kom broeder, snijd het riet In ongelijke pijpen, Dat fluks tot vrolijk lied Uw vruchtloos zuchten rijpe. Dit riet had oók zijn tijd Van wenen over waatren, Nu zij 't aaneengerijd, Dat wíjsjes daaruit klaatren. Vrees niet met juichgefluit Uw zwijgend leed te ontwijden; Het valt tóch eens ten buit Aan ’t alverwinnend blijde. Heeft…

Hij hield de handen voor 't gezicht, Hij dacht door tranen te verstaan, En in dit duister, diep en dicht, Zag hij de bonte wereld aan; Hoe blonk het goud, hoe rees de stad Gehorend opwaarts voor het blauw; Wie ooit gezocht had en bezat, Hoe maakte rook zijn vensters grauw. Hij nam de handen van 't gezicht, En Mei liep lieflijk langs…

Ik zoek in oude legenden, Ik speur in wiegendruk Naar beelden voor mijn ellenden En 't kleed van mijn geluk. Want als de dichters wenen Moet glanzen paarlenschijn, En lachjes willen ze er gene Die niet van zilver zijn. Wat mag zo heerlijk blinken Als eêlsteen en brokaat, En wat kan heller klinken Dan schild waar 't zwaard op slaat?…

Toen ik nog daar was, twistten om mijn ziel, En voerden, met het zwaard gewapend, strijd, Twee machten, die ik in de handen vie!, De worm zo noemde ik ze en de oneindigheid. Maar zie nu naast mijn grafstee opgericht, Tezaam gebeiteld uit het kuis albast, En warm besprenkeld door het weemlend licht, De beide knapen bij hun kus verrast.…

Mijn aar zij zwaar, Als hem de sikkel telt; Mijn kroon zij schoon, Als hem de bliksem velt. De dood brengt nood, Zo niet vereelt hem reikt De hand een pand, Waaruit de dagvlijt blijkt. Mijn zon, Uw bron Springt nog voor aardse dorst; Ach warm, dat arm Ik niet zal staan, mijn borst. Mijn aar zij zwaar, Als hem de sikkel telt; Mijn…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel haar zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen. De duif doet de zoetheid van 't troostende kirren Zacht druipen om voorhoofd en lippen als mirre, De nachtegaal roert door haar smachten tot tranen, En hel schalt de wekroep…

Zon en wind zijn de gezellen Van de helle vreugd, Die hun moedwil op doet wellen In de bloem der jeugd — Waaiend haar, gekreukte kleedren En een losse strik, Zelfs de ziel draagt lichte veedren Als een leeuwerik. - Maar zich 's middags neer te vleien In het warme graan, Al die gouden arenrijen Rond zich te zien staan, En het wonder…

Zij keren huiswaarts van het feest, Hoor, buiten, hoe de stemmen zoemen; Hun dag is Licht, is goed geweest, Een dag, om zich, getooid met bloemen, In blij gezang op te beroemen. Zijn zij niet warm van dartle lust In danspas door 't gewoel geschoven? Wie werd niet op de mond gekust? En is de vuurpijl, 't volk te boven, Tot sterren niet uiteengestoven…