inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 5.272):

Ik kan niet lachen

Ik kan niet lachen, ik kan niet wenen,
Ik ben zo vreemd te moe,
De zomer-pracht gaat henen, -
Ik doe mijn ogen toe.

Daar-binnen is het donker,
Daarbuiten is het kil…
Wat of dat flauw geflonker
Van vèr beduiden wil?

Zou dát het doods-uur wezen,
Waar alles op zijn best,
Verheerlijkt opgerezen
Verschemert voor het lest?

---------------------------------
uit: Verzen (1894)

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: Redactie, 31 oktober 2024


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 5.085

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)