Zo morgen...
Zo morgen tussen u en mij
De zee lag met haar vloed onmeetlijk,
Gij waart mij even onvergeetlijk
Als nu, nabij...
Geen tijd, geen afstand scheiden wat
De Liefde zó te zaam gebracht heeft;
Zij is het, die de ziel een kracht geeft
Als zij nóoit had...
Geen macht, die déze macht verwint,
Die, wat de Liefde wil, kan keren;
Zelfs als het hart vergeefs begeren
Moet wat het mint,
Zelfs dán nog is het, daar het heeft
Vergeefs verlangen, te benijden
Boven het hart, dat zonder lijden
En liefde leeft.
De Gids (1916)
Schrijver: Frans BastiaanseInzender: adm, 29 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: liefde
Mooi de gevoelens te vertalen. De oprechtheid van een verliefd dichter. Noodzakelijk in ieder gewricht.
Tijd als een eiland.