Ultra Mare
Hier is de wereld niets dan waaiend schuim,
De laatste rotsen zijn bedolven
Na de verwekking uit de golven,
Die breken, stuivend in het ruim.
Het laatste schip wordt weerloos voortgesmeten,
Het zwerk is ingezonken en asgrauw.
Zal ik nu eindelijk, vergaan, vergeten,
Verlost zijn van verlangen en berouw?
Een eerlijk zeemansgraf (1936)
Schrijver: Jan Jacob SlauerhoffInzender: Redactie, 12 mei 2018
Geplaatst in de categorie: emoties