En nu 'k mijn mensenleed heb weggeschreid
En nu 'k mijn mensenleed heb weggeschreid,
En weer, en weer, en weer - nu 'leer ik rijzen
Uit slik van werelddwarrel met gepeizen',
En 'k zie, 't was alles hoogste Werklijkheid.
Zo wil ik dan, genezen voor altijd,
Mij zalig om mijn grootste droefheid prijzen,
Die aan 't verganklijk Ik het Zelf kwam wijzen
In vergezicht op de een'ge Wezenheid.
Geen stilte is zo diep, als die volgt op tranen;
En, weggevlucht voor lach, komt dichterbij
De schuwe wijsheid van vred'ge brahmanen:
Schijnbaar gescheiden lijdt, die sloeg, in mij.
En 't is, als hoorde ik Iets zichzelf vermanen:
'Mijn liefde was ikzelf'. - Zo werd ik vrij.
Brahman, deel I, p. 47(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: Redactie, 22 april 2023
Geplaatst in de categorie: individu