Het lied des storms
Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen,
En strooien rond de zware schilfer-knoppen,
Die stuiven over 't knerpend naalden-grint:
En uit het hemel-groen dier ruige koppen,
Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....
Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind,
Dat van een groots ontzag de borst voelt kloppen:
"De duizend, die zichzelf nooit wezen konden,
Bezitten saam één waarheid, die hen bindt -
Hun is 't geloof, dat spreekt uit duizend monden;
Maar wie, wat menslijk waar is, zelf ontgint,
Voelt zich aan zich door zich alleen verbonden,
En weet, dat hij voor zich slechts waarheid vindt."
Mathilde
Schrijver: Jacques PerkInzender: Redactie, 6 juli 2023
Geplaatst in de categorie: individu