inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Herman Gorter

1864 - 1924

126 resultaten.

Bij het denken aan de liefde

poëzie
3.6 met 51 stemmen aantal keer bekeken 7.075
Bij het denken aan de liefde Heb ik de liefde lief, En 't is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief.…
Herman Gorter17 december 2002Lees meer >

Hé, Ik wou jij was de lucht

poëzie
4.0 met 41 stemmen aantal keer bekeken 3.579
Hé, Ik wou jij was de lucht dat ik je ademen kon en je zien in het hoge licht en door je gaan kon. Waar zijn je armen en je handen en die witte overschone landen van je schouders en schijnende borst - ik heb zo'n honger en dorst.…

Daar ligt dat water -- dat schitterende water

poëzie
3.6 met 24 stemmen aantal keer bekeken 3.768
Daar ligt dat water -- dat schitterende water. Zie hoe het schittert, het schitterspreekt, schittertrompettert in de lucht in de donzige gonzige fijne satijne lucht -- dat droogzilvere opzwemmende water in dat rondomblauwe dronkkoude dronkdiepe water, 't is een zee bleek sprekend schuim een woordenmond in het ruim schreeuwende door de…
Herman Gorter25 september 2002Lees meer >

's Morgens op het witte laken

poëzie
3.1 met 15 stemmen aantal keer bekeken 3.064
's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan. 's Avonds lacht ze in een stille kamer, zonder…
Herman Gorter4 september 2002Lees meer >

Ik lag te slapen op mijn bed

poëzie
2.8 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.774
IK lag te slapen op mijn bed leliebebloemd en met mijn witte vingeren dood doodstil. Het was daar stil stil stil -- Ruisen van waskaarsen, 't knappen van vlamamandelen, de lucht goude as -- schaarse leliën lagen op mijn sprei te wandelen. Ik ben geboren als een bloem brekende in de bleke lucht als 't guldene lente is in de lucht…

Ik liep 's avonds door mijne stad

poëzie
3.2 met 24 stemmen aantal keer bekeken 3.492
Ik liep 's avonds door mijne stad, Het water zwartvloerig, elk huis had zich van boven tot onder met rouw behangen, dat was zo mijn verlangen. En voor alle ramen zaten mijn onderdanen naar me te zien, ze hadden het donker gelaten om me te beter te kunnen zien. En midden op een plein wou ik alleen zijn, ik heb mijn herauten verzonden…
Meer laden...