inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Adriaan van der Hoop

1802 - 1841

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 10):

Herfst-mijmering

Met flauwe glans,
Schijnt aan de trans
De zon door nevelen heen;
Het kwijnend bos,
Beroofd van dos,
Begroet haar glans alleen;

Want gaarde en tuin,
En veld en duin,
bezitten loof noch bloem,
Wier frisse kleur
En zoete geur
Voortaan haar schoonheid roem.

Geen nachtegaal
Stemt, in haar taal,
Een zang, haar licht ten lof;
Haar adem derft,
Nu alles sterft,
De schoonste zangenstof.

De wind van 't noord,
Die alles moordt
Wat ons het zuiden bracht,
Voorspelt alom,
Met dof gebrom,
Des winters woeste kracht.

Zo is 't met my:
De poëzy,
Die eens mij heeft ontgloeid,
Stierf als de roos,
Die voor een poos
Elks ogen hield geboeid.

Mijn lente is dood;
Mijn zomer vlood;
Mijn sombere herfst is dààr!
Mijn boezem hijgt,
Mijn citer zwijgt,
Met losgesprongen snaar.

Maar, als het woud,
Dat thans het goud
Der zon ontbladerd groet;
Zo, herfst ten spot,
Looft U, o God,
Mijn mat en dor gemoed!

De winter dreig'
Mijn voorhoofd neig'
Ter aarde in rouwgebaar;
Als Gij 't gebiedt,
Gaat smart te niet
En nieuwe lente is dáár!

Beschik dat, Gij,
Wien de englenrij
Niet dan verhuld aanbidt;
Beschik, en 'k word
Met kracht omgord,
Die hemelkracht bezit.

Of moet het zijn,
Dat ik verkwijn,
Als 't herfstschoon der natuur;
Dan, Schepper, zij,
Dit najaarstij
Ook mij ten stervensuur!

Wat me ook verbeidt,
't Is zaligheid,
In U getroost te zijn!
't Schudt, dag en nacht,
Het sterfbed zacht,
En rooft de dood haar pijn.

------------------------------------
uit: Lente en Herfst (1842)

Schrijver: Adriaan van der Hoop
Inzender: Redactie, 12 oktober 2023


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 65 stemmen aantal keer bekeken 3.765

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)