O Here maak mijn herte sterk
o Here, maak mijn herte sterk
als staal, als steen, als kerkewerk;
opdat het, onder 't lijden
niet week en worde en weg en vloei;
voor 't menigvuldig mensgemoei
dat tegen mij komt strijden.
'k Heb dorst naar een- en veiligheid,
die al te lang te komen beidt,
'k en weet mij niet waar bergen;
't wilt altemale op mij gestormd,
om, fel gedruist of fijn gewormd,
het 'ja' van mij te vergen.
'k En kan niet meer, zo Gij niet haast
uw sterke geest mij in en blaast:
'k ga vallen, zwichten, zinken;
en U, die eens mijn blijdschap waart,
o God, - wat eendlijk noodgevaart, -
verzaken en... verdrinken!
Ach 'neen' toch! En vergeefs en zij 't
gezucht om een die medelijdt,
in al des werelds rampen;
die medelijdt, die medevecht,
die stervend aan het kruise, zegt:
'Volhard, ik zie u kampen.
Ik zie, ik steune, ik sta u bij;
hou vast aan 't kruis, en daar zult gij,
die veeg zijt, hulpe halen;
om, sterker als de sterke held,
dien Ik aan 't kruis heb neergeveld,
naast mij te zegepralen!'
Inzender: Redactie, 17 mei. 2020
gedichten.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: mystiek
here
2.663
Geef je reactie op deze inzending: