inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1876 - 1948

poëzie (nr. 1.712):

Het verschiet

Tot in de donkerste spelonken
Van levens alverlorenheid
Heeft mij uw zuiver licht geblonken,
Mij uw gedachtenis verblijd.

Nog uit mijn bitterste uren klonken
De woorden op aan u gewijd.
Gij waart mijn heul, mijn troost, - gij zijt
De enige toevlucht, mij geschonken.

Nu is dan ’t ogenblik gekomen,
Dat we aan de nieuwe morgen staan,
En de waranden opengaan,
Die en alzijdig, onzer dromen, -
Dat liefdes ongestoord verschiet
Rondom ons ligt, - en anders niet.

Getijden

Schrijver: Jan Prins
Inzender: Redactie, 10 juli 2011


Geplaatst in de categorie: idool

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 553

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)