inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1757 - 1786

poëzie (nr. 163):

De vergeefse proefneming

Laatst was ik bij mijn Fillis
Zij zat een wijl te peinzen,
maar in het einde vroeg zij:
'Weet gij wat een kusje is?'

Ik zei:" Mijn liefste meisje ,
dit is te filosofisch.
Een kusje lat zich voelen,
doch laat zich niet beschrijven.

Misschien dat wij het wezen,
als ook de aard der kusjes
door dadelijke proeven
wel min of meer ontdekten.'

Ik greep haar in mijn armen
en drukte mijne lippen
op heur bevallig mondje.
Nu kusten wij elkander
op allerhande wijzen.

Ik bleef schier onbeweeglijk
op heure lipjes kleven.
Doch na zo vele proeven
was 't ons nog gans onmooglijk
een kusje te beschrijven.

Ik zei:"Mijn lieve Fillis,
wij zullen het nooit ontdekken!'

'Wel,' zeide toen mijn meisje,
'laat gij de hoop reeds varen?
Wie weet, zo wij de proeven
te meermaal weer hervatten,
of wij het niet ontdekken!.

Schrijver: Jacobus Bellamy
Inzender: D.H., 17 januari 2003


Geplaatst in de categorie: erotiek

2.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 2.335

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)