Bloesem
Oneindig zijn de vloeren van de nacht –
en dromend bruine vrede, deint, o akkeraarde,
dit donkre nachtland in uw warme schoot
o, paarlen licht
aan donkers zachte zomen
schoort een verlaten boom
de wankelende boog der nacht.
als gij de avond om uw schouders plooit,
figuur, gekerfd uit nachtelijk ivoor,
de droom der wimpers langs de luchten spant
en scheemrend schrijdt
blauwen uw ogen bloei
en slaan de winden witte geur en wijn,
die uw omdroomde schreden kostbaar siert;
en firmamenten ruisen sterrenbloesems,
die uwer handen tasten schreemrend dauwt.
en door ons warme schrijden schrijdt de nacht.
maar hoor, het wappren van haar grijze mantel
over de lome stap der eeuwigheid.
-----------------------------------
schreemen: schreeuwen, schreien
Eerste periode (1919-1926)
Schrijver: Hendrik MarsmanInzender: adm, 20 april 2009
Geplaatst in de categorie: natuur